گزارشگر خروش رعـد
14 جنوری 2017

شهر کابل و راهبندان ترافیک برای دزدی آشکار

ساعت هفت و نیم صبح بود. می خواستم از منزل به مقصد محل کارم بروم. در جریان راه سخت ازدهام ترافیک بود و آهسته آهسته با موترم طی منزل می نمودم.

بعد از گذشت تقریباً یک ساعت به نزدیک راهبندان ترافیک شهری رسیدم. تیمی از ترافیک ها با چند تن از افراد مسلح در میان سرک ایستاده بودند و یک به یک موتر ها را به همراه اسناد شان معاینه می کردند.

وقتیکه نزدیک ( چک پاینت ) رسیدم  یک نفر ملبس با یونفورم پولیس ترافیک، دارای قد نسبتاً بلند و ریش کوتاه به نزدیک من آمد و درب موتر را باز نمود. من لیسانس و جواز سیر خود را برایش پیش نمودم. افسر ترافیک سر ش را با آن کلاه تبنگ مانندش داخل موتر نموده و برایم گفت:

"لالا اسناد شما را چه کنم. یک ۱۰۰ افغانی بته که صبح است، به خدا چای صبح نخوردیم، برو پشت راهت." من که خیلی متأثر شده بودم، سر خود را تکان داده فقط همین قدر گفتم: "شرم است برایت و حرکت نمودم."

این بود نمونۀ خیلی کوچکی از عملکرد روزمرۀ  و فساد و گندیدگی به اصطلاح مسؤولان "امنیتی" و "نظم عامۀ" رژیم مزدور ع و غ.  این جفاکاران مردم ما را همه روزه با چنین اعمالی اذیت نموده و با زور تفنگ و یونیفورم دولتی از بازاریان، کارگران و کارمندان، جزیه می گیرند.

با وجود مسدود بودن سرک های شهر با دیوار های کانکریتی، حجم ترافیک، تراکم نفوس شهر، برخورد های مسلحانه بین اراکین بلند پایه رژیم غدار و راهبندان کاروان های عمال کثیف دولت پوشالی؛ این دزدان دولتی سر چهارراه ها، در روز روشن به سرقت جیب های مردم می پردازند. اینان بار ها با این راهبندان های غیرضروری شان به منظور جیب پر کردن، باعث مرگ مریضان قبل از رسیدن به شفاخانه گردیده اند.

ننگ و نفرین باد بر این عمال خونخوار، ستمگر و غدار دولت مزدور پوشالی!