م. فــروغ
۰۸ جــون ۲۰۲
رهنوردان راه رهائی خلق
اهـداء به: پویندگان استوار راهِ پرافتخار "ساما"
دیریست که ظلمت شب
بر دیار ما مستولی است
و نفیر مرغان شب و نجوای شب پرستان
در تیرگی و سکوت این ظلمت سرا
گوش ها را می خراشد و
فضای این دیار جولانگۀ
جغدان شب است؛
خلق دست و پا بسته
در این ستمکده اسیر است و برباد،
در ظلمت شب
خیمه گاه ستمگران پرجوش است
و خرگاه آزادگان خاموش،
تک فریاد های جاری اعتراض و آزادیخواهی
در ازدحام حوادث و
در قیاس با تکثر ستم و جنایت روزانۀ طالب،
قطره ایست در برابر بحر.
همین سان، اشعۀ نور نیز در غلظت
تیرگی و استیلای شب و شب پرستان "طالبی"
بیشترینه زایل می شود.
خفاشان خو گرفته با
ظلمت و سکوت استعماری ــ ارتجاعی
نیز هر از گاهی همنوا با شب پرستان طالبی
در دفاع از سیطرۀ سکوت و ظلمت
نجوا های ظلمت پسندانه سر می دهند،
زیرا از روشنائی و پژواک
فریاد های آزادیخواهانۀ سکـوت شکـن
بیزار اند و هراسان.
یک سو رنگ و اورنگ ارتجاع هار و استعمار
سوی دیگــر کلبه های سرد بینوایان بی روزگار
یکی ستم می کند و دیگری
ستم می کشد و
چنین می نماید که
ستمگری و ستمکشی را پایانی نیست.
* * *
اما،
با تابش اشعۀ زرین آفتاب، تیرگی شب
و چیرگی شب پرستان پایان می پذیرد،
پرندگان خوش الهان به جای نفیر انقیاد طلبانۀ خفاشان،
قدوم صبح سپید را نوید می دهند؛
با تابش آفتابِ حقیقتِ زحمتکشان است
که توده ها چشم بصیرت یافته
و با دیدۀ بینا متحدانه ره به منزل می برند،
آنگاهست که بساط ستمگران برچیده شده
و ستمکشان سروری می یابند.
* * *
با این آرمان،
رهنوردان مسیرت انقلاب و آزادی
با سرشت ویژه و
بی هراس از "بیم زندان و عفریت دار"،
باورمند در جذر و مد مبارزه و پیکار،
با درک دشوارگذری این راهِ ناهموار،
با شور آزادیخواهی بر سر و با "چراغ دیدۀ بیدار"
در فروغ اندیشۀ تابناک مبشر تغییر
با این دو غول سهمگین و با کلیه نماد ها و اشکال:
ظلمت، ارتجاع، استعمار، انقیاد، ستم، استثمار،
ارتداد، سجود، انحراف و ایستائی می ستیزند
و توده ها را برای آگاهی و انسجام برمی انگیزند
برای نابودی این دو اهریمن.
* * *
این چاووشان از تبار "مجید"، "سرمد" و "شریف" اند
که مصمم اند "جرأت"مندانه و "حکیمانه"
"حسین" وار "طغیان" کنند،
"آذر" به جان دشمن زنند،
و هر "طغیان"گر صف خلق
علیه ستم را "عزیز" بدارند؛
اینان در تحرک، "منگل" را،
در یکرنگی و صفا، "بهرنگی" را،
در عدل و داد، "عادل" را
در کوشائی، "نیزک" و "داوود" را
در تهور و بی باکی "ملنگ"، "شفیع" و "لالا ظفر"
را سرمشق می گیرند
و حکمت یورش بر دشمن را از "حکیم" می آموزند
در استواری رأی و اراده، "زُبَـیـر" اند
در "رستاخیز" انقلابی خلق چون "بهمن"
بر فرق دشمن غدار فرو خواهند آمد و
"سرور"انه و "رضا"کارانه
در مسؤولیت پذیری پیشتاز خواهند شد،
محیط را با عطر "گلاب" تعفن زدائی
و عطرآگین می کنند؛
در تداوم و تعهد، "میرویس" و "رضا"،
در امیدواری در قعر ظلمت و زندان نومیدی، "سرور"
و در رفاقت با "مجید"،
"پویا" الگوی این رهنوردان است؛
در تمسک به اندیشۀ "ساما"، "تیمور"
و در ادای دَین و اهدای "جام خون"
در راه رهائی میهن و مردم،
"لاله کو" الهامبخش این پویندگان است؛
در ایثار چون "معلم کرام" اند و در اصولیت انقلابی،
چون "معلم رسول"،
این وارثان در حفظ ارثیۀ ارجمند "مجید" و یاران،
"امین" اند
و در پیشتازی، "پردلانه" چون "ستار" خواهند رزمید؛
در اوتوریتۀ انقلابی، "مجید" و "پردل" را
و در آگاهی "مجید" و "رهبر" را الگو می گیرند؛
در پرمایگی و بی مدعائی "قدوس" را مثال می زنند
در وفا به عهد و آرمان، "وفا"کیش اند و التزام "آصفانه"
در رهِ آرمان رهائی ستمکشان دارند
در دلیری، دو گُـرد انقلابی سامائی
"غفور" و "محمد جان" الگوی شان است
در تهعد به خلق و همرزمان و پایداری در رهِ آرمان
از "عمار" می آموزند
و سخت کوشی در آموزش را از "متعلم" الگو می گیرند؛
در این رهنوردی و هماوردی،
"مجید" و "رهبر" همواره رهگشای این پویندگان اند.* * *
آری،
این راهیان آگاه مسیرت انقلاب و آزادی
از جانبازان انقلابی الهام می گیرند، می آموزند و
مستانه و بی باک در رهِ آرمان خلق:
ــ واژگونی اورنگ ارتجاعی
و فرارسیدن صبح سپید سروری ستمکشان ــ
می رزمند.
این رهنوردان بی قرار "رهبر"وار "سِرِ بقاء" را
در تپش می بینند،
و باور دارند که "از خورد است که بزرگ برمی خیزد!"
زیرا به منطق پویش و شدن دائمی اجزای
هستی بیکران و جاودان در پویۀ تکاملی،
مسلح اند.
این جمع بیزار از بیکاری و بیعاری و خواهان پویائی اند،
زیرا، پویۀ دائمی را راز بقاء و ارتقاء می دانند.
این پویندگان آگاه، مصمم و استوار
همانا راهیان راهِ "ساما"یند
راه شان،
مسیرت انقلابی پرشکوهی به سوی آرمان خلق است
که با خون مجید ها ترسیم شده
و شعار شان
همان شعار حماسی "یا مرگ یا آزادی!" "مجید" است.
آری، من یک سامائی ام،
ما رهنوردان و پویندگان
راه رنگین به خون "مجید" جاودان،
سامائی ایم؛
ما بی توجه به نیش خار و موانع بی شمار،
افتان و خیزان در فرود و فراز پیکار،
مصمم به راهپیمائی جمعی
در این طریقت پرشکنج انقلابی هستیم؛
مسیرت دشوارگذری که رهنوردی در امتداد آن،
هم موجد افتخار است
و هم یگانه معیار سنجش "غش" و "ناب"...
* * *
کابل ــ افغانستان، ۱۶ جوزای ۱۴۰۱شمسی