سروش
۰۱ می ۲۰۲۴
اول ماه می، روز همبستگی طبقاتی کارگران و سائر زحمتکشان
یازدهم ثور مطابق به اول می روز همبستگی کارگران سراسر جهان است. ستمکشان جهان در شرایطی روز کارگر را امسال تجلیل می کنند، که کلیت نظام جهانخوار سرمایه داری امپریالیستی در سراسر جهان در بحران فزایندۀ اقتصادی و سیاسی عمیقی فرو رفته است. دول و سازمان های امپریالیستی برای رهائی از شر بحران در درون خانه، به گسترش جنگ و ویرانی در شرق اروپا، خاورمیانهُ کشور های آسیای مرکزی ــ جنوب شرقی، افریقا و سایر مناطق جهان منجمله افغانستان، ایران، پاکستان، سوریه، عراق، فلسطین، یمن، لبنان، اوکراین و... آتش می افروزند و بحران پشت بحران خلق می کنند. بحرانی که تضاد بین محور های رقیب امپریالیستی و انحصارات سرمایه داری را تشدید کرده است. در متن این بحران، جنگ و کشتار، صدور تروریسم، نظامی گری و صدور سلاح به دولت های ارتجاعی و ستمگری که با زور سلاح خود را به مردم خود تحمیل می کنند، به خصوص در اوکراین، فلسطین (غزه)، اسرائیل، افغانستان، پاکستان، ایران و... همراه با ویرانی و کشتار غیرنظامیان و تشدید بیکاری و فقر عمومی و ستم چند لایه بر توده های تحت ستم، تخریب بی پیشینۀ محیط زیست را در ابعادی بی سابقه در پی داشته است .
این جنایت ها از جانب نظام امپریالیستی و دول مرتجع و ستمگر و گروه های نیابتی این نظام به خصوص از آسیای میانه تا افریقای غارت شده بشریت را تهدید، و صد ها میلیون کارگر را در سراسر جهان بیکار و از حق زندگی و امکان تأمین وسائل معیشت محروم و در نتیجه قسماً آواره ساخته است.
آنچه در کشور ما، در فلسطین و اوکراین، سوریه، یمن، عراق و ایران…و سایر مناطق از سوی سردمداران غربی و شرکای جرمی بومی و منطقه ئی شان در شرف وقوع است، برای نابودی کار و کارگر، و ویرانی زیرساخت های اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و انهدام سرزمین های پیرامونی بر سر رقابت میان قدرت های امپریالیستی غرب و شرق است.
اما در این میانه، سرگذشت کشور آبائی ما افغانستان غم انگیز تر است. چهل و شش سال تمام می شود که کشور ما میدان رقابت های امپریالیست های شرق (سوسیال امپریالیسم معدوم و میراث خواران آن، و دولت امپریالیستی چین) و غرب و دول ارتجاعی همجوار و منطقه بوده است. گروه ها و باند های خودفروختۀ شریر و تبهکار مزدور در جنگ های نیابتی شامل "خلق و پرچم" مجاهد، طالب و داعش به اضافۀ چاکران روشنفکرنمای استعمار می شوند. این خیل وطن فروشان با خیانت و وطن فروشی، با جنایت های هولناک به خصوص در برابر کارگران و زحمکشان، با قتل و غارت، با ستمگری و استثمار، با چور و چپاول، با تجاوز و شکنجه، با انتحار و انفجار، با محاکمۀ صحرائی، با رقصیدن به ساز دهل استعمار و آیۀ یأس خواندن، ده ها نوع ستم و جنایت دیگر را در حق زنان و مردان ستمکش این کشور تا هنوز مرتکب شده و ادامه داده اند.
از اگست سال۲۰۲۱ و فرار سپاه و لشکر ناکام اشغالگر و قاتل امریکا ــ ناتو توأم با رسوائی عالمگیر اربابان متجاوز و مزدوران برده صفت که منجر به فروپاشی نظام پوشالی غنی شد، بار دیگر ارگ غلامان به تروریستان اجاره ئی طالبانی سپرده شد، تا ایندم مردم ستمدیدۀ ما پیوسته در زیر حاکمیت جبارانه طالبانی بوده اند. به خصوص کارگران و زحمتکشان و در مجموع کارگران زن بدون وقفه با ستم های هولناکی توسط کوراندیشان و جنایتکاران طالبی مواجه و از حق کار، حق تحصیل، حق زندگی کردن و حق زنده ماندن و آزادی های مدنی محروم و هر روز معرض تجاوز، قید و بند و زندان و شکنجه و اپارتاید جنسی ... قرار می گیرند. ده ها هزار کارگر به شمول کسبه کاران ، مأموران، معلمان، دهاقانان کم زمین، کارگران روز مزد اعم از زن و مرد از وظیفه طرد و یا هم بیکار شده اند و در دشوار ترین حالت ممکنه در مرز مرگ و زندگی جهت ادامه بقای زندگی دست از تلاش برنداشته و دست پا می زنند . و اما باند مزدور و فاشیستی حاکمیت دار و تازیانۀ طالبانی که با تلفیق تمامیتخواهی مذهبی و شوونیسم جنسیتی ــ قومی نوع نوئنازی، یکی از سرکوبگر ترین باند های رعب انگیز تروریستی ضد بشریت و مزدور اجاره ئی امپریالیسم امریکا و شرکاء محسوب می شود. گروه مزدور طالبان در نقش یک پروژۀ نواستعماری، در عین مزدوری مضاعف، با همبستری های خود با امپریالیسم، ارتجاع و جاسوسان کشور های همسایه در امر بحران آفرینی و تشدید بدامنی و اعمال سیاست های ضد انسانی و زن ستیزی با ستمگری برای حفظ باند تبهکار خود و دست بالا داشتن اربابان بیرونی اش در افغانستان، شرایط سختی را وضع نموده که مستقیماً توده های زحمتکش و کارگران را از حق کار و زندگی محروم ساخته است. در قسمت زنان شاغل از معلم تا مأمور، از شاگرد تا کارگر روزمزد همه را خانه نشین و با تحمیل اپارتاید جنسی، در مجموع این نیمۀ بشریت را در تمام عرصه های اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و اجتماعی زندگی از همه این حقوق اساسی محروم نموده است. می توان به یقین ادعا نمود که بار اصلی این همه ستم و درد و رنج و بحران آفرینی جنایت پیشگان طالبی را با ثمرات مداوم جنگ نیابتی شان همین کارگران و زحمتکشان ما به خصوص زنان زحمتکش بدوش می کشند، شلاق می خورند، محاکمۀ صحرائی می شوند، زندانی و شکنجه می شوند، آواره و بی خانمان در داخل و خارج از میهن می شوند. در جریان کوچیدن اجباری، با تلفات سنگین اجباری ترک خانه و کاشانه می کنند و در کل همه زحمتکشان گوشت دم توپ امپریالیسم جهانخوار و جلادانش واقع شده اند.
این ها همه مصیبت هائی است كه كارگران و زحمتکشان ما را زمینگیر كرده است. در حالی كه كشور زراعتى ما در طول سالیان متمادى، حتی با شرایط سیستم نیمه فئودالی و ارباب و رعیتى تعدیل شده، اگر خود كفا نبوده، ولی بخش اعظم نیاز غذائی كشور را از حاصل كار زراعتى تأمین مى نمود و اقتصاد زراعتی بخش عمدل اقتصاد ملی کشور ما را می ساخت. اما امروزه كاملاً به یک كشور مستهلك و محتاج خارج تبدیل شده است و حتى تولید گندم و حبوبات بنا به معاذیر و نبود سیستم كارآ در نظام پوشالى، كاملاً در پائین ترین سطح در كشور رسیده است. كارگران و دهقانان اکثراً از اطراف به مراكز شهر ها و یا هم به كشور هاى همسایه برای به دست آوردن لقمۀ نان بخور و نمیر، به اجبار ترک یار و دیار را با قبول همه خطرات و تبعات آن پذیرفته اند، كه عواقب وخیم و رنجبار آن را ما همه وقته از اخراج اجباری تا زندانی شدن در تاریک ترین زندان های کشور های همسایه توأم با اهانت، از غرق شدن در آب ها تا سرگردانی و بلاتکلیفی در بزرگشهر های نظام سرمایه و خودکشی و اخراج به کشور مبداء، از لت کوب و فرستادن به جنگ های نیابتی در کشور های منطقه و... مشاهده می کنیم. این مظلومان و پناهندگان فلک زده به نام و نشان كارگر افغان استخدام شده، در جبهات جنگ هاى ناعادلانه به قیمت جان شان توسط امپریالیسم، حكومت جنایتکار حاکم بر ایران و سایر استخبارات منطقه، به عراق، سوریه، یمن، اوکراین، روسیه و... فرستاده می شوند، یا كشته و یا هم اسیر و در شكنجه گاه ها و زندان های عمال امپریالیسم فراموش می شوند و جان می دهند.
علت العلل این همه مصائب زحتکشان زن و مرد، نظام ستم گستر و استثمارگر امپریالیستی با مالکیت خصوصی طبقاتی و سیطرۀ جهانی سرمایۀ مالی به اضافۀ ضمایم ارتجاعی آن در کل و به ویژه امپریالیسم متجاوز، جنگ افروز و جنایتکار امریکا و شرکاء بوده است که با دامن زدن به رقابت و بحران آفرینی، با استثمار جهانی نیروی کار، با تورم و گرانی جهانی مواد اولیه و تشدید فقر زحمتکشان، با جنگ های تجاوزکارانه و با تروریست پروری به خصوص از نوع جهادی، طالبی و داعشی و... با تقویت همه جانبۀ نظام های جنگ افروز مثل دولت دست نشاندۀ اوکراین و دولت صهیونیستی اشغالگر و غاصب اسرائیل در منطقۀ وسیعی از اوراسیا تا شرق میانه و شمال افریقا برای مردمان مظلوم این مناطق جهنم سوزانی برپا داشته است و خود خونسردانه نظاره گر جنایت متداوم دول متحد و گروه های نیابتی خود از افغانستان تا سوریه، عراق، پاکستان و اسرائیل بوده است. کشور اوکراین و زحمتکشان آن قربانی جنگ و رقابت ارتجاعی دو محور شرارت پیشۀ امپریالیستی شده اند.
قربانیان این همه ستم، سرکوب، استثمار، تبعیض، افراطیت راست مذهبی و غیرمذهبی، تورم پولی، تروریسم پروری و جنگ های ارتجاعی در کشور های کانونی و پیرامونی، همه کارگران و زحمتکشان دنیا اند. این زحمتکشان در هر کجا از افغانستان تا غزه و از پاریس تا نیویورک و از مسکو تا پیکن بار این همه حرص و آز و جنون صاحبان سرمایۀ مالی جهانی شده و ستم و جنایت و خون و خشونت به راه افتاده توسط امپریالیسم و دول و گروه های دست نشانده و مزدورش را متحمل می شوند.
هم در افغانستان و هم در هر کجای دیگر، رهائی توده های رنجبر و ستمکش از شر این مصائب بی شمار و نظام های ستم گستر و استثمارگر اعم از افراطیون دین مدار طالبی ــ داعشی تا دول سیکولار غربی و شرقی به مثابۀ عامل و منشاء این مصیبت ها و ستمگری ها در حق زنان مردان ستمکش و بی حقوق جوامع؛ ایستادن آگاهانه و متحدانۀ زحمتکشان و نیروهای خادم آرمان های مترقی و برابری طلبانه است. این داغ ترین و مبرم ترین موضوع روز جهانی کارگر و پیام کارگران و زحمتکشان آگاه به سائر زحمتکشان است.
خجسته باد اول ماه می روز همبستگی طبقاتی کارگران و سائر زحمتکشان!
نابود باد امپریالیسم و ارتجاع!
زنده و جاوید باد کارگران و سائر زحمتکشان سراسر جهان!