پیشگام
۲۷ دسمبر ۲۰۲۲

افزایش روزافزون بیکاری تهیدستان زیر ستم طالبان

تجاوز عریان امپریالیسم امریکا و متحدین آن به افغانستان و به گروگان گرفتن توده های زحمتکش و ستمدیدۀ این کشور در طول بیشتر از ۲۰ سال ماهیت پلید اشغالگران و چوبدستان آنها را به خوبی نشان داد. دستاورد های امپریالیست ها از این یلغار جز قتل عام هزاران انسان، معلول و معیوب ساختن ده ها هزار، ویرانی قراء و قصبات افغانستان، کوچ اجباری ملیون ها تن، صعود گراف بیکاری، فقر گسترده و بالاخره سپردن افغانستان به دست متحجر ترین، بی ظرفیت ترین، انسان ستیز ترین و جاهل ترین گروه تروریستی چیز دیگری نبوده است.
با گذشت نزدیک به یک و نیم سال از نصب گروه متحجر طالب به اریکۀ قدرت از سوی امپریالیسم امریکا، بیکاری به اوج خود رسیده و در این مدت به جز از فیصدی اندکی از مردم که به کار مشغول اند، اکثریت مردم در بیکاری به سر می برند. بزرگ ترین افتخار این گروه منحوس، اعلان فرستادن افغان ها به چوپانی به خارج از کشور می باشد!!!
در کابینۀ این نیروی عقده ئی و متحجر به جز از ملا، مولوی، شیخ و قاری کسی دیگری دیده نمی شود. تمامی پست های کلیدی وزارتخانه ها و ادارات دولتی از سوی کسانی اشغال گردیده که حتی برای یک روز هم به مسیر علم و دانش گام برنداشته و جز کتاب های دینی و مذهبی به چیز دیگری باور ندارند و اگر هم داشته باشند، اراده ای برای خدمت به مردم فرودست داشته نمی توانند. با چنین وضعیتی، توقع ایجاد فرصت های شغلی برای لشکر بیکاران از سوی نیروی قسی القلب طالب جز حماقت و ساده لوحی چیز دیگری بوده نمی تواند و توده ها به خوبی می دانند، نیروئی که دوام آن مستقیماً وابسته به بسته های ۴۰ میلیون دالری هفته وار امپریالیسم امریکا است، هرگز ظرفیت و توانائی این را ندارد که حتی برای فیصدی اندک از این لشکر کار پیدا کند.
توده های زحمتکش و ستمدیدۀ افغان تحت حاکمیت وحوش جنایتکار و جاهل طالبی در بد ترین وضعیت اقتصادی قرار دارند، بیکاری به بیشتر از ۹۰درصد رسیده، فقر و تنگدستی بیداد می کند، تکدی به یک شغل مبدل شده و هر روز بر تعداد گدایان افزوده می شود. یگانه راه باقیمانده برای تأمین معیشت زندگی توده ها، مهاجرت و آوارگی است که اکثریت مطلق تلاش دارند تا از هر طریق ممکن کشور را ترک کنند؛ تا جائی که برای جلوگیری از فرار مردم، طالبان از هفته ها به این طرف اقدام به مسدود کردن ریاست پاسپورت نموده اند.
بیکاری، فقر، به چهار دیواری کشیدن دختران و زنان، عدم دسترسی مردم به ابتدائی ترین حقوق انسانی، تهدید، توهین، تحقیر، افزایش روز افزون مشکلات اقتصادی، ممنوعیت از تحصیل و آموزش، برخورد های غیر انسانی امر بالمعروف و غیره، باعث شکنجۀ روحی و روانی مردم شده و خنده از لب های مردم محو گردیده است. سیاست های عصر حجری و برخورد های عقده ئی طالبان با مردم چنان طاقت فرسا و غیرقابل تحمل گردیده که اکثریت مردم به نان، آزادی و برابری می اندیشند.
دولت پوشالی و مزدور کابل با سرازیر شدن میلیارد ها دالر و حمایت بیش از ۴۰ کشور در طول ۲۰ سال نه تنها نتوانست بیکاری و فقر را به حداقل برساند، عکس آن با چپاول و غارت، تفاوت طبقاتی را بیش از پیش افزایش داد و به تعداد فرودستان و تهیدستان افزود. اکنون که امپریالیست ها به جای جهادی ها و تکنوکرات های پوشالی، طالبان را مجدداً در قدرت نصب کرده اند، این نیروی اهریمنی نه تنها ظرفیت و توانائی کاهش بیکاری و فقر را داشته نمی تواند، بلکه از همین اکنون شاهد بیکاری چشم گیر و ناداری شدید در کشور می باشیم که با گذشت هر روز بر تعداد بیکاران و تهیدستان افزوده می شود.
مردم به نان، آزادی و برابری ضرورت دارند؛ تاریخ نشان داده که این نیاز مردم را هیچ نیروی بنیادگرا، جهادی و طالبی و هیچ تکنوکرات جاسوس و وطنفروش و مخالف فرودستان نمی تواند براورده سازد. مردم ما به نان، آزادی و برابری زمانی رسیده می توانند که نیرو های پیشرو، دموکرات، سیکولار و برابری خواهان همه برای جامعۀ عاری از لوث بنیادگرائی اسلامی، استعمار و بهره کشی غارتگران، تلاش کنند. برداشتن کوچک ترین گام در این راستا، مسلماً به گام های بیشتر و متحدانه می انجامد که یگانه راه نجات مردم ما از ستم و تعدی بوده می تواند.