پیشگام
۰۲ می ۲۰۲۴

اول می، روز همبستگی کارگران را گرامی می داریم!

کارگران با اتحاد و مبارزۀ شان در اول می، به سرمایه داران مستبد نشان دادند که آنها دارای ظرفیت و قدرت بزرگ و نیروی شکست ناپذیر جامعۀ سرمایه داری هستند.
روز اول می، روز دفاع از حقوق و خواست های برحق کارگران در برابر سرمایه و در کل دولت های استثمارگر و طبقات بهره کش است. روز اول می، روز گرامیداشت و تجدید پیمان با خون کارگران جانباخته و سائر زحمتکشان فرودست است؛ اول می یعنی روز تعهد مجدد برای مبارزه، پیگیری و قاطعیت بیشتر طبقة کارگر علیه پارازیت های سرمایه و عمال چپاولگر امپریالیسم.
در روز اول می، کارگران در حمایت با سائر طبقات فرودست اعتراضات سراسری علیه چپاول، بردگی، جنگ افروزی، ترور، اختناق، سرکوب، بمباردمان، آواره گی، فقر، فلاکت، بهره کشی، بیکاری و همه فجایع و مصیبت هائی که ارمغان جامعۀ سرمایه داری و استثمارگرانه است، به راه می اندازند.
در چنین روز با شکوه، کارگران و زحمتکشان کشور ما در بند و اسارت بنیادگرائی وتحجر مذهبی قرون وسطائی و حاکمیت  عمال استعماری سرمایه داری امپریالیستی چنان خرد و خمیر می شوند، که حتی از ابتدائی ترین حقوق کارگری شان نیز محروم هستند. کارگران کشور ما ضمن این که اجازه تشکل پذیری رسمی ندارند، متأسفانه به گونة زیرزمینی نیز از تشکل پذیری لازم برخوردار نیستند.
امارت اسلامی طالبان دشمن کین توز آزادی های پایه ئی و  دموکراتیک برای کارگران و سائر زحمتکشان است. در این میان زنان کارگر و زحمتکش هیچ نوع آزادی ندارند، حتی آزادی کار کردن و گردش آزاد در بیرون از خانه. زنان کارگر و زحمتکش مثل کارگران و سائر زحمتکشان مرد در فقر و رنج به سر می برند و آزادی کار کردن، آزادی تحصیل و آموزش آنان و دختران شان، آزادی اعتراض بر بهره کشی و ستم دولتی و غیردولتی و فریاد شان برای حقوق اولیه قدغن و ممنوع اعلام شده است. کارگران و زحمتکشان در کل، و به خصوص کارگران و زحمتکشان زن همه روزه مورد پیگرد، توهین و تحقیر قرار می گیرند و ربودن استخباراتی آنان، اسارت، شلاق و سنگسار و محاکمات صحرائی زنان کشور ما جنایتی است که هر روز شاهد آن هستیم.
زنان کارگر و زحمتکش، که نیمی از پیکر جامعه ما را می سازند، از تمام حقوق انسانی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی محروم شده اند و مورد بد ترین برخورد غیر انسانی طالبان قرار گرفته اند. طالبان میراث داران واقعی جهادی ها در ضدیت با زن و به خصوص زنان کارگر و زحمتکش کشور ما هستند. امروز اگر جهادی ها اکت و ادای حقوق زن درمی آرند، همه برای فریب مردم است؛ ورنه همین جرثومه های کثیف که اسلاف طالبان جنایتکار هستند، مثل طالبان با زنان با هیستری بنیادگرایانه برخورد می کردند.
بیش از چهل سال جنایت و کشتار در کشور ما اکنون به مردم، یعنی کارگران، دهقانان و سائر زحمتکشان مثل مأموران، اهل کسبه، روشنفکران آزاده و... آشکار ساخته که با خزیدن در آغوش یک جنایتکار بزک شده نمی توان از زجر و ستم جنایتکار دیگر رهائی یافت. مردم ما به خوبی می دانند که نه امپریالیست های اشغالگر ناجی زحمتکشان شده می توانند و نه هم عمال زرخرید بنیادگرای شان، چه «دموکرات» باشند، چه بنیادگرا و چه هم تکنوکرات.
کلید رهائی مردم فقط در آگاهی بیشتر برای انسجام، همبستگی و مبارزة مشترک است. وظیفة روشنفکران متعهد و آگاه اینست که برای پیشبرد این مأموریت بزرگ رهائیبخش گام بردارند، از کوچک ترین گام می توان آغاز کرد و آهسته آهسته با استحکام بیشتر بر این راه گام های بیشتر نهاد. هر روشنفکر و روشنگر آگاه، متعهد و مدافع منافع مردم، هر آن چه که در توان دارد، می تواند برای تقویت بیشتر مبارزه رهائیبخش مایه بگذارد. امروز هیچ چیز دیگر به اندازۀ یک قدم برداشتن برای رهائی از ستم و جباریت ارزش ندارد، بیائید همین امروز این قدم را برداریم و هر کس نقش خود را طبق استعداد و توانائی مان ایفاء کنیم.