زنـــده یـــاد داوود سرمـــد ــ تایپ و ارسال از: جـعـفـر
۰۷ فـبـروری ۲۰۲۲
خـنـدۀ زنجـیــر
جلـــوۀ جــنـون خیــزد از سرشک تصویــــــرم خــنــده می کند امشب دانــــــه های زنجیــرم
دست سرنوشت مـــن در خُــــم سرشت مــــــن جــاودانـــــه جـوشانید خــون عشق با شـیــرم
تا ز بـرق چشم عشق، چشم مـــن جهان بین شد عقل سایــه می ساید پیش پــای تــــدبـــیــــرم
از خـروش هــر بـاد و از غـریـو هــر سیــلاب مــن ز جا نمی جنبــم، سخت ریشه تــعمیــرم
چــون به گــوش سرد کـوه قصۀ غـمم گـفـتـــــم قــلـب سنگ آن شد آب از گــــداز تأثــــیـــرم
پشت آسمان لــــــرزیــد، قلب کهکشان جـتنـبیـد از خــــــروش گلــبـانــگ نـالــــۀ زمینگیــرم
مــــرغ هـمت شوقــــم قصــــد آسمان ها داشت در رۀ هـــدف پـــویــی سوخت شهپــر تـیـرم
کیــف می پـرستی را، راز عشــق و هستـی را زاهـــدان نــــمی دانـنـد میکنـنـد تکـفـــیــــرم
در بــهــار استـغـنـا چــــــون گلاب مــغـــرورم رنــگ زرد مِنَـت را در بــغــل نــمی گـیــرم
چــون شفـق ز رنگ مـن بـوی صبح می آیــــد لحظــۀ سرانجامــم، خــواب نــیک تعـبـیـــرم
نـغـمـۀ فـنـا تا چند پیش گـــوش مـــــن خـوانـیـد
عـشق سرمـــدی دارم هـیــچــگــه نمی مــیــرم
* * *