زنــده یــاد داکـتـر عـبـدالـرحـمـن محـمـودی
ارسالی: جعـفـر
۰۹ دسمبر ۲۰۲۲
خــادم زنـجـبـران
تــو می دانی کـه محـمـودی چسان است
نـــه در بــنــد زمـیـن نی آســمان اســت
تـــو مــی دانـی کـــه دیـــن و مسلک او
مـحـبـت بـا هـمـه خــلـق جـــهــان اسـت
تــو مــی دانــی که انــــدر رزم دشمـــن
قــلــم در دست او گـــــرز گــران اسـت
مــنــم آن انــقـــــــــلابی از دل و جـــان
کــه افـکارم نــه از ایـن و نـه آن اســت
مـــرا عشق وطـــــــــن دیـــوانــه کـرده
مـرا درد وطـن در جسم و جان اســــت
بـــگـــو بــــا دشــــمنـــان پست مــــردم
کــه مـحـمـودی نـمیرد سخت جان است
هـــمــــــی دانـــــد ولی در جنگ دشمن
زبانـــــــش تـیـز تـر از هـر سنان اسـت
ز صـنـف *بــیــــنـــوایــانــم از آن رو
مــــرا مخــــدوم صنف رنجبران اســت
بگـــویــم فـــاش با هــر کس بـه هـر جا
که صنف بـــیــنـوایـانـم چـو جان اســت
یــــــــقــیــن دانـم کـه فـــردا بـیـنـوایــان
هــمــه آقــای مــلک ایــــن جهان اســت
نـــه مـــن تــــنــهــا یگانه قـهــرمــانــــم
هـمه مردم در این خاک آن چنان اســت
مــــرا قـــومیست کـــز افســــــــانۀ شان
هــمــــه فـــخــــر زمین و آسمان اســت
نــــمـــــــــی لافـــم بـبـیـن تـاریـخ ما را
درفــــــــــش مـــا درفش کــاویـان است
بــپـــرس از هــر فــرنگی ایـن سخن را
کـه ضرب دست افغانی چـــه سان است
بسوزد ز هــــول جـنـبـش هـای مــــردم
هــر آن مـرد فــرنــگی در فـغـان اسـت
* * *
کابـل، زنــدان دهـمـزنگ، سال ۱۳۳۲ شمسی
* ــ طبقه