حـافــظ ــ ارسالی: جـعــفــر
۲۱ مارچ ۲۰۲۳
پــیـام تهـنـیـت بـهـار
صـبــا بــه تـهـنـیـت پـــیــــر مـی فــروش آمــد
کــه مـوسم طــرب و عـیش و ناز و نـوش آمـد
هــــــوا مسیـح نـفس گشت و بــاد نــافــه گشای
درخت سبـــز شد و مــــرغ در خـــروش آمـــد
تــنــور بــاده چــنــان بــرفــروخـت بـاد بــهــار
که غنچه غرقِ عرق گشت و گل به جوش آمد!
ز مـــــرغ صبـــح نـــدانــــم کـــــه سوسن آزاد
چـــه گــوش کــرد کــه با ده زبان خموش آمــد
به گوش هــوش ز من بشنو و به عشرت کوش
کــه ایـن سخن سحـر از هاتــفـم بـه گـوش آمـد:
«ز فــکـــر تــفــرقـه بازآی تـــا شوی مجموع!
بـه حکـم آن که چـو شد اهـرمـن، سروش آمد»
چــه جـای صحبت نامحـرم است مجــلس انس؟
سر پـــیـــاله بـپـوشان کــه خـرقــه پـوش آمـــد!
ز خـــانــقــاه بــه مـیـخـانــه مــی رود حــافـــظ
مـگــر ز مستیِ زهــد و ریـــا بـه هـوش آمـــد!
***