گرامی یاد داکتر رحـیـم محمودی
تایپ و ارسال: فائـزه محمودی
۱۵ جنوری ۲۰۲۵
این دم شیر است به بازی مگیر
(۱)
لشکــــــر پــــــولائـی اسکـــنـــــدری بــــا هـــمـــــه فـــرمانـدهی و افسری
کـــــرد تــعــرض بـــه سر خاک مـــا بــــی خـــبـــــر از مـــــردم بیباک ما
ماند در ایــــن ورطه بسی سال و ماه در خـــــم تـسخــــیـــر نـــیـــابـیـد راه
بود در این گــــردش و هنگامــــه ای یافــــت ز مــــــام از وطنش نامه ای:
کز چه شدی غرقه در این پیچ و تاب لشکر تـــــو از چـــه نیارنــــــد تــاب
پـــاسـخ او بـــود بــــه مـــادر چـنـیـن کــی تــو زن و بــانـــوی یونان زمین
لشکــر مــا است شجــاع هــم دلــیـــر لیک مــــواجـــه است بـــه پنجال شیر
تــــاب نــــیـــاورده زبون است و زار راه نـــیــــابـــیـــده جــز عــزم فــرار
مــردم ایـــن خــطـه بسی جنگجوست بــچــۀ آزادی و فـــرزنــــد کــوهست
بــاخـــتـری آهن و سنگ است و کوه دیــــدۀ تــسلــیــــمـی از آنــان مـجـــو
ایــــن دم شیر است بــه بـازی مگـیـر دست مــیــنـــــداز بـــه پیکان و تـیــر
ای شریـــــــــــر! ای شریــــــــــــــر!
***
تـــــیــــمــور و آتــیــلا و چنگیز شوم هـــــر سه نمودند بـه خــاور هـــجـوم
شد وطــن از حـمـلــۀ ایـــــن وحشیان مـــرده و افسرده چـــو بــرگ خــزان
طـــفــــل بـکشـتـنـد و زن و مـــرد ها وادی مــــا گشت چــــو مـــاتــــمـسرا
غــصـه بــبــاریــد و غم و مرگ کین خـاره و ویـــرانـــه شد ایــن سرزمین
کشت و زر و بــــــرۀ مــــا چـور شد وضع وطــــن زخـــــــم نــــاسور شد
مـــــردم مــــا دست بــه شمشیر بــود ثـــابـــت و رزمـــنـــده و سرتـیـر بود
جـــنـــــگ نـــه ایـستـاد در ایــام شان رخــــت بـــبـــســتــنـــد از این آشیان
رمــــز سخـــن رفــت کــه ای جانیان نـــیــست در ایــن خـطـه شما را امان
ایــــن دم شیر است بــه بـازی مگـیـر دست مــیــنـــــداز بـــه پیکان و تـیــر
ای شریـــــــــــر! ای شریــــــــــــــر!
***