احـمـد شامـلـو ـ ارسالی پ. وارستــه
۲۲ مارچ ۲۰۱۸
نــوروز
سالی
نوروز
بی چلچله بی بنفشه می آید،
بی گردش مرغانۀ رنگین
بر آینه
و جنبش ِ سردِ برگِ نارنج
بر آب.
***
سالی
نوروز
بی گندم سبز و سُفره می آید،
بی رقص عفیفِ شعله
در مَردَنگی
بی پیغام ِ خموش ِ ماهی ها
از تُنگ:
***
سالی
نوروز
بی خبر می آید.
با مردانی که سنگینی انتظار
بر شانه های خمیدۀ ایشان است:
لاله های سوخته
نام های ممنوع خود را باز می یابند
و تاقچه
با کتاب ها
تقدیس می شود .
در گذرگاه های شهادت
شمع های خاطره افروخته خواهد شد،
دروازه های بسته
به ناگاه
فراز خواهد شد،
دستان اشتیاق از دریچه ها دراز خواهد شد
لبان فراموشی
به خنده باز خواهد شد
و نوروز در معبری از غریو
تا شهر خسته
پیشباز خواهد شد.
***
سالی
آری
بی گاهان
نوروز
چنین آغاز خواهد شد.
نوروز ۱۳۵۶ش