زنـــده یــاد داؤود سـرمــد ــ ارسالی پویان
۰۱ فبروری ۲۰۱۸
محشر سرخ
خیــزیـــد تا که محشر سرخی بپا کـــنیــــــم
عهـدی سپرده ایم بـــــه مـردم بجـا کنــیــــم
با دست خشم خلق و به شمشیــر انــــقـلاب
سر های دشمنان ز تـــن شان جـــدا کنیــــم
جاری شود چو سیل خروشنده ئی ز خـــون
در مـــوج آن چو ماهی مستی شنا کنـــیــــم
در افتخار مــــرگ پــــــر از ننگ دشمنـــان
بـر روی نعـش مرتجعین رقـــص ها کنــیــم
پشتِ هر آنکه پشت به مــردم نمـــوده است
با طعـــــم تــازیــانـۀ خــــود آشنا کــنــــیـــم
خطی کشیـم بــــیــــن تـــــرقی و ارتـــجــاع
با مــــرز سرخ سنگر خود را جدا کنـــیــــم
بـــنـدیم دست غارت بـــیداد سخت، سخـــت
یعنی گـــــره ز کار ستمـدیـــــده وا کنـیــــــم
روشن کنیم دیـــــــده ز خـورشید معــرفـــت
دامان جهـل و وحشت و ظلمت رها کـــنیــم
همچـون طبیب حـــاذق عیسی دمی شویــــم
زخـــــــم درون سینــــۀ مــــردم دوا کنـــیـم
ما را به اشک و خونِ جگر پروریده انـــــد
دیــــن کبـــیــــر خلـــق ز گـردن اداء کــنیـم
خلقی بـــــــود امید بــــــه مــا بستـه از اول
ســرمـــــد بیا کــه کام دل شان روا کنـــــیـم
* * *