زنـده یـاد داؤود سـرمـد ـ ارسالی پویان
۲۰ سپتمبر ۲۰۱۷
تشنه کامان
نفیرِ جـــغـــــد به ویـــرانه، از شنیدن نیست
چنان‌کـــه طلعتِ منحوسِ آن ز دیدن نیست
بــــــه دوشِ خــــــویش بباید کشید ھر باری
بـه غیرِ منتِ دونــان، کـــه از کشیدن نیست
بـــه غـــولِ ظلم، ستیزش‌گـــــرانـــه درآویـــز
کـــه رازِ مردیِ مـــردان، ستم‌کشیدن نیست
به صد تأمل و سنجش، گـــــــذار ھـــر گامت
که کورہ‌راہِ پـــر از خار، از دویـــــــدن نیست
مــــلاف ھیچ ز رہ‌پــــوئــــیِ فــــــراز و نشیب
دریــــن گِل‌آب، گرت ھمتِ خزیـــدن نیست
شکسته‌انــــــد پَـــــر و بالِ مــــــرغِ ما، یعنی
ز بامِ عشقِ تو اَم، جـــــــرأتِ پریـــدن نیست
ھــــزار حیف که ما تشنه‌کامِ جاویــدیـــــــــم
چــو خونِ خصمِ فرومایه از مکیــــدن نیست
اگر چه سوخت دماغش ز حرفِ من، «سرمد»
زبانِ شعلۀ شمعِ مــــــن از بــریــــدن نیست
* * *