فریدون مشیری ــ ارسالی پویان
۲۶ می ۲۰۱۷
گـــرگ ها فرمــــانروائی می کنند
گفت دانائی که گرگی خیــــــره سر
هست پنهان در نهاد هـــــــر بشر
لاجرم جاری است پیکاری ستـــرگ
روز و شب مابین این انسان و گـــرگ
زور بازو چــــــارۀ این گرگ نیست
صاحب اندیشه داند چــــاره چیست
ای بسا انسان رنـــجـــور پـــریش
سخت پیچیده گلوی گرگ خـــویش
وی بسا زورآفریــــــــن مرد دلیر
هست در چنگال گرگ خــــود اسیر
هر که گرگش را دراندازد بــــه خاک
رفـتــه رفـتــه می شود انسان پاک
وانکه از گرگش خورد هـردم شکست
گرچه انسان می نماید، گـــرگ هست
وانکه با گـــــــرگش مدارا می کند
خلق و خـــــوی گرگ پیدا می کند
در جوانی جان گـــــــرگت را بگیر
وای اگر این گرگ گردد با تـــــو پیر
روز پیری گر تو باشی همچو شیــــر
ناتــــوانی در مصاف گــرگ پیـــر
مــردمان گـــر یکدگــر را می درند
گرگ هاشان رهنما و رهــــبــرنـد
ایـن که انسان هست این سان دردمند
گـــرگ ها فرمــــانروائی می کنند
وان ستمکاران کــــه با هم محرمند
گــــرگ هاشان آشنایــــان همند
گرگ ها همراه و انسان ها غــــریب
با که باید گفت ایـــــن حال عجیب؟