پابلو نرودا ـ ارسالی پ.وارسته
۲۰ جنوری ۲۰۱۷
خلق های سکوت
در این میان قبایل و خلق ها زمین را می کَنند
و در معادن زغال سنگ می خوابند،
در سرمای جانسوز زمستان ماهی می گیرند
به تابوت خویش میخ می کوبند .
شهر هائی بنا می کنند
که خود نمی توانند در آنها زندگی کنند،
بذر برای نانی را می پاشند
که فردا خود صاحبشان نیستند،
آن ها
بر سر گرسنگی و خطر
با هم درگیر می شوند .