شعيب حميد زاده ــ ارسالی:پویان
۲۲ جولای ۲۰۱۷
این قصۀ غم انگیز
باز هم تیغ غـــــم از طاقت ما تیز تــــــــر است
نازنین! شب به شب این قصه غم انگیزتر است
ترس و لرز است، که در بین لباس من و توست
بانگ هر صاعقه ای، تیر خلاص من و تـــوست
در سکوتم چقدر شعر مکـــــــــــدر شده است!
در صدایت چقدر نغمه پـــــــرپـــــر شده است
نغمه ها مرثیه هائیست که در مـــــرگ رهاست
زنـــــــــــــدگی صحنۀ خونین هنرمندی ماست
و غم انگیز تـــــرین قصۀ ایــــــن چــــرخ کبود
عشقبازی تـــو با مـــــــــن در وسط آتش و دود
بوسه می گیری و... لب های تب آلـــودۀ مــــن
سر شوریـــدۀ تــــو، شانــــــــۀ فــرسودۀ مــــن
سر شوریــــــدۀ تــــو شانۀ فــــرسودۀ مــــــــن
بـــوسه میگیری و لب های تب آلـــــودۀ مـــــن
بـــــــوسه ها مـــــزۀ شان مــــــــزۀ باروت شده
شانه ام جای تکان دادن تــــــابــــــــــوت شده
منم و عشق در ایـــــــــــــــن مثنوی جنگ زده
مـــنــــم و ماشۀ یک اسلــــحـــۀ زنـــــــــگ زده
مثل نارنجک بی ضامنی از مرگ پـــــــریــــــــم
آخـــــــــرین ثانیه ها هست، غنیمت شمریـــم
آخـــــــــرین ثانیه ها دم نـــــــزن از بـــربـــادی
نازنین! حـــــرف بــــــــــــزن، لحظه ای از آزادی
* * *