سعدی ــ ارسالی: پویان
۱۰ فبروری ۲۰۱۸
مــن آن نــیـم...
مـن آن نیم کــه دل از مهر دوست بــردارم
و گــــر ز کینه دشمن بـــه جان رسد کارم
نـــــه روی رفـتـنــم از خاک آستانۀ دوست
نـــــه احتمال نشستن نـــــــه پـــای رفتارم
کجا روم کـــــه دلـم پای بند مهر کسیست
سفر کنید رفیقان کــــه مــن گــــرفتــــارم
نــــــه او به چشم ارادت نظر بــــه جانب ما
نمی‌کند کــــه مـــــن از ضعف ناپدیــــدارم
اگــــــــر هـــــزار تعنت کنی و طعنه زنـــی
مـــن ایـن طریق محبت ز دست نگــــذارم
مــــــرا بـــه منظر خوبان اگــــر نباشد میل
درست شد به حقیقت که نقش دیــــــوارم
در آن قضیه که با ما بـه صلح باشد دوست
اگـــر جهان همه دشمن شود چه غم دارم
بــه عشق روی تــو اقـــــرار می‌کند سعدی
همه جهان بـــه در آیند گـــــو بــــه انکارم
کـــجـا تــــوانــــمت انکار دوستی کــــردن
کــه آب دیـــده گــواهی دهـــد بـــه اقرارم
* * *