ش.آزاد
۰۹ جنوری ۲۰۱۷
زمستـان مــرگ
برودت و انجماد
دشنه ئی است بر استخوان فقر .
باد های وحشی خنک
گرهِ تنگ مرگ می بندد
بر گلوی تهی دستی .
کودکان
در دراز ترین شب های سرد گرسنگی،
مرگ را تجربه می کنند .
عابران،
خسته و سرگردان
سرود نان و چوب و ذغال را
"سرود ملی "
می خوانند .
تا
چشم انداز های دور
به هر سو،
و
حافظۀ ماندگار تاریخ
مردمان زحمت و کار
زیر
قهر زمستانی
قهر تهی دستی
قهر اربابان ستم
و
دلالان چپاولگر
از هر سو،
باید
با صبر و شکیبایی
زیست کنیم تا ابد؟ !
نه،
برخیزیم
خلق ستمکش میهن
پیش از هجوم بیشتر قهر های تباه کن،
که
تا بی نهایت فرسوده شویم،
بر خیزیم
و به پا خیزیم
با قهر خلق ستمکش
تا رهائی،
تا رستگاری و شکوفائی انسان!
کابل - افغانستان