گرامی یاد داکتر رحـیـم محمودی
تایپ و ارسال: فائـزه محمودی
۲۲ جنوری ۲۰۲۵
این دم شیر است به بازی مگیر
(۲)
بــــــاز پـــس از مــــــدت دور و دراز نــــائــــــرۀ جــنــگ بــپــیـچـــیــد بــاز
ز آتــش طــــغـــیــانی آز فـــرنــــــگ گــیـــتــی بشد غوطه ور رزم و جنگ
حـــرص و تــمــنــای جهانخوار داشت لشکـــر او بـــر هـــمــه عـالـم بــتاخت
دست بــــــرون کــــرد و پــا از گلــیـم آز اثـــــر کــــرده بـــه عــقــل سلــیـــم
حـــمـــــله نــمـــودنــد قشونـش دو بـار در حـــــرم و خـــانــــۀ مـــــردان پــار
کشور مـــا مــــورد جــیـش فــــرنــگ گشت و بـشد نــاحـیـه از خــون رنـگ
کشت و بسوزیــد، بــــریــــد و شکست شـهــر و ده و دهــکـــده با خاک گشت
خــــیــــزش طــوفــاـنی مــردم بخاست دائــــــرۀ آتــــــــش دشمن بـــــــکاست
پــیــلـتـن دشمن تــبـه و خــــــــورد شد خـــاک و خـــاکـستـــر ایـــن گـــرد شد
لشکــــر انــگلــیس دو و سی هــــــزار بـــــر بــشد از ضربــــت ما تار و مار
قـــلــب و سر دشمــن مـا چــاک گشت مملکت از لـــوث عــــــــدو پاک گشت
گـــفـــت بـــه خــــود دولــت بـــرتــانیا تــــــو زن افسردۀ وکـــتـــــوریــــــــــا
آرزو هــــــا در شکـــن خـــود شکست چشم طـــــمـــــع دیــــدۀ مــــا را ببست
چـــنـــد نـــدانــــیــم کـه زیــن رستمان لشکـــر بـــــــیگانه نــــــدارد امـــــــان
ایــــن دم شیر است بــــه بـازی مگـیـر دست مــیــنـــــداز بـــه پــیکان و تـیــر
ای شریـــــــــــــر! ای شریــــــــــــــر!
***
بار دگــــر جنس تــــــزار نــــویـــــن بـــــــود بـسی هـفـتـه و ماه در کمـیــن
رشتـه دوانـــــــیـــــــد و بـــشد آشنـــــا بـــــر ورق دفــــتــــر و رمــــز سپــاه
دست پـــلــیـــدش بشد هــــــر سو دراز تــــــا کــــه بشد مــحــرم اسرار و راز
ساخت یــــکــی بــانــد "مدرن و جدید" بـــــانـــــد خـودش بود و خودش ناپدید
بـــــر سر ایــــن بـــاند بزد مُهر حزب هـــیـــچ نــــبـودش به جز از ریو کذب
خـــلــــق بــنــامــید و خودش ضد خلق پــــرچـمی اش خــائن و جاسوس شرق
از تــــــهِ ایــــــن باند بسی خر بساخت از سر ایــــن بانـــد سه رهــبر بساخت
بـر سر این حــلــقـه خودش چون نگین پــــیــــرو ایــن حـلـقـه جـبین بر زمین
عــــــاقــــبــت الامـــــر بشد کـــودتــــا گشت نـــگـــــــون سلـــطــۀ داوود شاه>
لشکــــر روس آمــــــد و اشغـال کــرد صحــــن وطـــن یـکسره پــامـال کــرد
پــــرچـــمی و خـلـقـی بـه فــرمـان زار قـــطـــــع نـــــمـــــودنــــد سر بـیـشمار
مــــــردم هـــر دهــکـده بــــــیــدار شد دود ز هــــــــر بــــیـــــشه پـدیـدار شد
آتـــش ایــــــن دود بـسوزیــــد خــصـم شیـــوۀ دیـــریــنــه چــنــین بود و رسم
شور بـــیـــفــتاد بــه هــــر شهــر و ده جــنــگ نـــمــا تــــن بــه غــلامـی مده
خــــلــــق بــاـیستاد بـــه پــا همچو کوه مــــردم ایــــن خــطــه چنین داشت خو
از خــــطـــــر و شدت مـــــــردان راد زلــــــزلــــه در کاخ کـــــرملــیـن فـتاد
گـــفـت جـنـف* رو بــه سوی انــدره حـــــرف مـــرا گــــیــر تو در خاطـره
حسرت و ارمان ظــــفــر را بــه خاک مـــی بـــــرم انـــــدر شب تــار مـغاک
گـــر شنـــوی حــرف من ای خیره سر حاصل ایــن حملـه شکست است و شـر
ایــــن دم شیر است بــه بـازی مگـــیـر دست مــیــنـــــداز بـــه پیکان وتــیـــر
ای شریـــــــــــــر! ای شریــــــــــــــر!
***