کاکای شکردره
شهیدی دیگر از تبار محرومان به پاخاسته

قریۀ سرخ ولسوالی شکردره در یکی از روزهای سال ۱۳۱۷ش در کلبۀ یکی از دهقانان فقیرش شاهد تولدی بود که مولود بالغش رزمندۀ مشهور، آزادیخواه، وطن دوست و در یک کلام "چریک سامائی" گشت. فامیل فقیری که این نوزاد در آغوش آن چشم به جهان گشود، فرزند شان را عبدالهادی نام نهادند. تو گوئی از همان روز آن ها می دانستند که روزگاری طفل شان جوان برومندی خواهد شد که مردمش را در نبردی سخت و خونین علیه تجاوز و بیداد هدایت کند. خوشا که عبدالهادی تحت رهبری سازمان پرافتخارش ـ ساما ـ خط حرکت مردم را به سوی آزادی با خون پاک خویش ترسیم و هادی راه آزادی انسان شد.
دوران طفولیت عبدالهادی مثل سائر دهقانزادگان فقیر با مشقت و محرومیت سپری گشت. محرومیت از رفاه اولیه، محرومیت از پرورش، محرومیت از تحصیل و...
هزاران محرومیتی که سیستم بیدادگر حاکم عامل آنست و فشار طاقت فرسای اربابان ستم و اختناق روزافزون قدرتمندان و فقر اقتصادی آن را مضاعف می سازد. ولی عبدالهادی استعدادی سرشار داشت و با تلاش همیشگی اش خستگی ناپذیر بود و توانست به طور خصوصی خواندن و نوشتن را فراگیرد. پس از آن با شغل محرر به استخدام درآمد و از این راه امرار معاش می کرد. آشنائی با ادارات دولت او را معتقد ساخت که چگونه سیستم فاسد و منفور اداری حاکم تأمین کنندۀ منافع مشتی ستمگر و بهره جو می باشد. اگر زندگی فقیرانۀ روستائی، او را به عمق مناسبات استثماری در جامعه آگاه ساخته بود، مأموریت اداری یا محرر بودن او را با سیمای پلید دستگاه دولتی ارتجاعی آگاه ساخت و وی را با هر دو در تقابل و تضاد قرار داد و از او شخصیت ضد استبداد، ضد ارتجاع، ضد استثمار و ضد استعمار ساخت. او با جوانمردی و احساس شریفانه اش پیوسته مردم را یاری می رساند و از آن ها دفاع می نمود و در برابر شرایط ناگوار و زندگی رقت انگیز هیچگاهی سر تسلیم فرو نمی آورد. غرور انسانی و روح بلند پروازش همیشه او را در برابر بیدادگران به مبارزه می کشاند و مدت ها با زندگی مخفی تفنگ به دوش در کنار مردمش می زیست. تحمل مصائب و رنج و درد جانگداز زندگی مخفی او را شخصیتی استوار، قاطع و مقاوم بار آورده بود.
 بعد از فاجعۀ ننگین ثور، میهن غزیز ما در دامگاه اسارت روس رهزن و عمال شرف باختۀ آن محصور گردید. عبدالهادی در سنگر نبرد آزادیبخش مردم جایش را در کنار رزمندگان (سامائی) یافت و به مبارزۀ قاطع و پیگیر علیه میهن فروشان "پرچمی و خلقی" پرداخت و در ده ها عملیات ضد رژیم مزدور بی هراس شرکت نمود و میهن فروشان را به محاکمۀ دادگاه خشمآگین به حق مردم قهرمان ما می کشانید و از این عملیات خود را به عنوان چهرۀ تابناک و درخشان متجلی ساخت. او به مثابۀ چریک شایستۀ (ساما)، نمونۀ مقاومت، جانبازی و از خودگذری بود.
تجاوز بی رحمانه و مستقیم خرس های قطبی بر حریم مقدس میهن آزادۀ ما احساس افغانی و غرور ملی عبدالهادی را بیشتر از پیش برانگیخت و وی را در پرتو مشی مستقل ملی [و انقلابی] ساما مصمم تر وارد کارزار خونین پیکار ضد تجاوز کرد. عبدالهادی در مبارزات ضد روسی خود سیمای انسان شیفتۀ آزادی و دلباختۀ میهن را ترسیم می کرد. او عار می دانست روس ها به قریه اش، شهرش و به وطنش پا گذارند و جنگ رویاروی و مقابلۀ مستقیم تا پای جان شعار همیشگی اش بود و جبن، ترس و فرار از جنگ با دژخیمان روس را به حقارت می گرفت. عبدالهادی در سراسر زندگی عملی اش با تهور و فداکاری و قاطعیت در برابر اشغالگران می رزمید. شجاعت، مردانگی و ایستادگی مداوم او در برابر خصم، دشمنان روسی و عمال هرزه اش را زبون ساخته بود و از نام سهمناک او می هراسیدند. عبدالهادی در اکثر عملیات ضد روسی که سازمان پرافتخار "ساما" در کوهدامن به راه می انداخت، فعالانه شرکت داشت و او سرمست و شاداب بدون دلهره و اضطراب به سنگر های افتخار آفرین رو می آورد تا میهن و مردم غیورش را از چنگال سوسیال فاشیسم روس در میدان رزم نجات دهد و با این خصال، در میان رزمندگان قهرمان "سامائی" موقعیت شایسته ای داشت و همه سامائی های منطقه اش او را یار دلاور، شجاع و بی هراس می پنداشتند. عبدالهادی منحیث شخصیت اجتماعی و با احساس در میان مردمش مقام ارزشمندی را حائز بود و مردم او را "کاکا" می خواندند. عبدالهادی با برخورد شریفانه و انسانی در حل مشکلات و پرابلم های اجتماعی مردم صمیمانه شرکت می نمود و از هیچ نوع مساعدت انسانی با مردم دریغ نمی ورزید.
سرانجام دست های خون آلود روس های وحشی که قاتل ده ها هزار انسان میهن پرست و آزادی خواه افغان اند، به خون سرخ و گلگون عبدالهادی شهید به تاریخ ۲۸ اسد ۱۳۶۰ش رنگین تر شد.
 روحش شاد و خاطره اش گرامی باد!
عبدالهادی در طی یک مقابلۀ مستقیم و پیکار حماسی با روس ها و عمال آن ها بعد از ساعت ها جنگ قهرمانانه و کشتن تعداد زیادی روس ها و مزدوران شان ـ سینه اش هدف رگبار مسلسل دژخیمان فرومایه قرار گرفت و با خون خویش نهال برومند آزادی را شجاعانه آبیاری کرد. آری، انسان می میرد و انسان را از مرگ گریزی نیست، مرگ با ارزش مرگی است که در زندگی دیگران اثر بخشد. شهادت عبدالهادی نه تنها "ساما" را متأثر و اندوهگین ساخت، بلکه تمام مردم منطقه اش؛ خورد و بزرگ، پیر و جوان در سوگ عمیق شهادت قهرمانانۀ او فرو رفتند. او را نمونۀ مقیاس مقاومت و شهامت در برابر دشمنان سوگند خوردۀ خود می دانستند.
"ساما" افتخار دارد که در جنگ نجاتبخش کنونی کشور، صدیق ترین، پاکباز ترین و فداکار ترین شخصیت های انقلابی و پرعظمتی را در راه منافع والای مردم سلحشور افغانستان و آزادی میهن عزیز از چنگال اشغالگران روسی و مزدوران خودفروختۀ آن ها ـ به مثابۀ خونبهای آزادی تقدیم می کند.
"ساما" درود های گرم و آتشین خویش را بر روان پاک همۀ شهدای راه آزادی و عبدالهادی شهید قهرمان سامائی می فرستد.

ننگ و نفرین به قاتلان مردم افغانستان!

زنده و تابناک باد خاطرۀ پرشکوه شهدای راه آزادی!

جاویدان باد خاطرۀ گرامی شهدای ســـامـــائــی!

برگرفته: از شمارۀ سوم، دورۀ اول "ندای آزادی"(ساما)

* * *