ندای آزادی ــ ارسالی جـعــفــر (بازنشر)
گزارشی از "جوزای خون"
۱۸ جوزای ۱۳۶۵ش
در میان سالنامۀ مقاومت مردم ما، ماه جوزا، همانند "حوت خونین" سوگ و نبرد بزرگی را در گهنامۀ زمان با خود حمل می کند.
اگر "حوت خونین" جنایات امپریالیسم روس و عظمت پرشکوه مبارزه برای آزادی خلق ما را در یک نمود کمی ـ قیام عمومی و قربانی زیاد – نشان می دهد و بیانگر گستردگی ایثار بزرگ مردم ما برای آزادی ـ این تقدیر محتوم آیندۀ تابناک مردم ماست؛ ماه جوزا نیز به نوبۀ خود نشاندهندۀ اوج این ایثار در راه آزادی و در یک نمود کیفی (قربانی شدن آگاه ترین و پیشتاز ترین عناصر جامعه) است، که عشق و فداکاری مردم ما را نشان می دهد. چه اگر حماسۀ سوم حوت کابل و رستاخیز خونین ۲۴ حوت هرات و قیام روستای ۱۵ حوت درۀ صوف در پهلوی دیگر خیزش ها، تبلور خروش آزادی آفرین توده های میلیونی پابرهنۀ این دیار، علیه چوچه سگان "خلقی ــ پرچمی" و ارباب امپریالیستی آنان ـ سوسیال امپریالیسم روسیه، در قالب "حوت خونین" تعریف می گردد و توده های پا برهنه و شکم گرسنۀ افغانستان به عنوان سپاهیان اصیل و صادق آزادی، در آن از دَم تیغ کشیده می شود؛ بدون شک ماه جوزا نیز در دل خود سوگ های بزرگی را دفینه ساخته است. هجدهم جوزا روز اعلام شهادت "مجید" قهرمان، این چهرۀ اساطیری مقاومت، و این قهرمان فراموش ناشدنی توده های مردم در امر مبارزه و آزادی، مؤسس و رهبر "ساما"، مؤسس و رهبر "جبهۀ متحد ملی افغانستان است؛ ۲۴ جوزا روز شهادت ۲۶ تن از سپاهیان آگاه راه آزادی ـ ۲۶ تن از کاروان "ساما" و۲۶ تن از سرمایه های جوان و امید بخش مردم در کوه صافی به دست ارتجاع و امپریالیسم [به اثر توطئۀ مشترک مسعود جلاد با دستگاه جهنمی خاد] و ماه جوزا ماه شهادت ۱۹ تن از رهبران و کادر های نخبۀ سازمان آزادیبخش مردم افغانستان در زندان توحش آفرین پلچرخی به دست جلادان حرفه ئی امپریالیسم شرارت پیشۀ روس، همه و همه بیانگر درد عمیق مردم و ایثار کیفی آنان است که در راه آزادی پرداخته و می پردازند. مردم ما تمام هستی شان را به شمول سرمایه های بزرگ علمی و معنوی در گرو آزادی گذاشته اند. آنها از "مجید" تا باغ و خانۀ شان را در پای درخت آزادی ریخته اند، تا مگر رویش لاله های خونین آزادی را در باغ فارغ از ستم نظاره گر شوند. چه آنها "مجید" بدون آزادی را نمی خواهند و "مجید" اسارت پذیر، مجید آنان نیست. چنین است که "ساما" ، با درک عمیق مردم ماه جوزا را به نام ماه خون و هجدهم جوزا را به نام روز شهدای مردم اعلام می دارد.
جلسۀ یادبودی که نشاندهندۀ گوشه و شکلی از تجلیل سال جاری بود، از شکوه صادقانۀ آزادی و آگنده از نگرش و بینش علمی نسبت به طریقت وفاداری به یاران شهید و رهبران در خون خفتۀ "ساما"، و مصمم به ادامۀ استوار راه و آرمان آنان بود.
این جلسه در پهلوی تجلیل گرم سنگر نشینان "ساما"، گستردگی پیکار و زندگی ساما را نمایندگی می کرد. "مجید" و یاران او را از چنگال دستبرد تحلیل های یک جانبه و گذشته گرایانه که عده ای تاجر پیشه در سیمای "چپ" و راست به آن مشغول اند، ربود و به عنوان روح بیدار ملی در فراز تکامل ثانی جنبش های انقلابی و ترقیخواهانه در طی سی سال اخیر قرار داد، و آموختن از راه و رسم آنان را فرا راه خویش برگزید.
پیام رهبری سازمان آزادیبخش مردم افغانستان (ساما) که در این جلسه قرائت گردید، حاوی مسائل عمیق انقلاب ملی ـ دموکراتیک و تشخیص وظایف و مسؤولیت های تاریخی "ساما" بود، که رهروان صدیق راه "مجید" را به آن دعوت می کرد و بر دو گرایش انحرافی و گریز پا از مبارزه لجام می زد. گرایشی که از خلال دگم اندیشی، تجرد و کم مایگی دربست به انکار و تردید "ساما" و رهبران در خون خفتۀ آن اشتغال دارند. و گرایشی که فلج مزمن شان را در سیمای "تقدیس" گذشته می خواهند توجیه و تبرئه کنند. این انحراف با فقدان "مجید" و رهبران پیشکسوت "ساما"، تکامل و مبارزه را انکار و خاتمه یافته اعلام می دارند. و بدین گونه گوشۀ عزلت می گزینند و بر زمین و زمان نفرین نثار می کنند، تا مگر توانسته باشند با نادیده گرفتن پروسه "شدن" مجید ها در تاریخ ما وجدان معذب شان را پندارگرایانه راحت نمایند.
سازمان آزادیبخش مردم افغانستان (ساما) که در راه به خون خفتۀ رهبران پیشکسوت خود و در سنگر گرم یاران وفاکیش "مجید" استوارانه می رزمد، با سوگند سترگ "مجید" راه او را ادامه می دهد، تا با برافراشتن درفش گلگون آزادی، سیطرۀ شوم استعمار و ارتجاع را همراه با نجوا های نفرت آلود یأس آفرین، از ریشه برکند، و درچنین راهی به پیش می تازد، تا آزادی را قرین گردد.
برگرفته از شمارۀ سیزدهم، سال ششم "ندای آزادی" ارگان نشراتی "ساما" (سرطان ۱۳۶۵ ش/جولای ۱۹۸۷م)