زنــده یــاد قـیوم رهـبـر
۱۰ جـــــون ۲۰۱۷



پـــــرنــــده

 بیـا که فصل زمســتان و تـــندباد شـمال

هـزار شاخـۀ پـررنگ را بـه یغـما بـرد

کنون میـان چـمنزار و در سـراچـۀ بـاغ

بجـز سـیاهی اندوه، من نمی بیـنم

          درون خانـۀ دل و در اجـاق فـروزنده ای کـه ویـران شـد

بـجای آتـش سـوزنده، هست خـاکستر 

و خشت های سـیاه و شکسـته و بی جـان

                                        سـلام می گوینـد.

بیـا که جنگل انبـوه و باغ بی برگـم

میـان بـرف زمسـتان و سـردی تـوفان

هنـوز منـتظر مـقدم گرامی تُـست.

تـو ای پـرندۀ پـردرد و خـوش نـوای بـهار

تـو هـمنوای هـزاران و هـمنشین دلـی

دو چـشم روشـن تـو با زبـان گویایت

کـه از ورای هـزاران هـجوم و غـارت و یـأس

و در زمـانۀ تـاریک بـی زبـانی هـا

بـه جسـتجوی حقیقـت بـه پیشـواز بـهار

                                             تـرانـه می سازد

تـو ای پـرندۀ امیـد شهـر روشـن عشـق

صفـیر بـال سفـر کردنـت بـه غـم آبـاد

             هـنوز می شـنوم

زمیـن سـوخـته و خـانۀ شـکـستۀ مـن

تـرا خـوش آمـد گفـت

تـو آنـگاه کـه مـهمان آفـتاب شـدی     

صدای تـند نفـس های خسـته ات را مـن

درون باغ شنـیدم

تـمام پنجـره ها قـامـت شکستۀ خـود

                     بلـند می کـردنـد

و بـاغ بـا هـمـۀ عـصـر سوگواری هـا

بـرای چـهچه ات جـشن گـل بـپا می کـرد

شـگوفـه هـای بهـاری رمـز رویـش را

به پیشـواز صـدا خوانـی ات

                       هـمی آورد

تـو ای پـرندۀ مـهمان

پـیام فـصـل بـهاران کجاست

کـجا شـدی؟ چـه شـدی؟

بجـای آن قـفس تنـگ شـهر بی دردان

بجـای پنجـره و گـل

بجـای عـشق و سـلام

دو چشـم حـادثـه جـویـت

و قـلب پـردردت

چـه هـا مـی بینـند؟

تـو خـواستـی کـه ببینـی هـجـوم تــوفـان را

تـو خـواسـتی کـه تصـور کنـی جـلال انسان را

تـو خـواسـتی کـه تـرا کـوه و دشـت و پـنجـره ها

ز دسـتبرد تـزاران خـبر دهنـد

ولـی اکـنون،

تـو خـود اسیـر پـنجۀ بـیداد او گشـتی.

ولـی خـوش اسـت مـرا،

                      تـو هـم دیـدی

تـو خـود چـو کـوه شـدی، دشـت شـدی

اسـتوار و گستـرده

تـو مثـل پنـجره ها

صـدای غـرش تـوفـان و تـازیـانۀ او

درون پـنجره هـای قـفس بشنیـدی

تـو ای پـرندۀ پـردرد

کـنون تـو بـاز بـه گـلزار و بـوسـتان رفـتی

و عـشق پـروازت بـر فـراز شـاخـه

                                        تـرانـه مـی سـازد

ولـی بـیاد آور

کـه مـیزبـان تـو خـاور

و کـوه و دشـت و هـمه پنجـره هـا

هـنوز در بنـد اسـت،

هـنوز آن قفـس تنـگ تـو هـزاران را

                 بـال مـی شـکند

بـیاد آور

کـه جنـگـل انـبوه

                حـریـق مـی گـیرد

و تنـدبـاد شـقـاگسـتر شـمال هر روز

مـیان شهـر بـی دردان

                          هـنوز فـاجـعه مـی کـارد

تـو ای پـرندۀ پـردرد

هـزار مـرغـک بـی آشیـان درون قـفـس

بـه آرزوی بـهاران چـکـامـه مـی سـازد.

              * * *