گزارشگر خروش رعد
۳۰ اپریل ۲۰۱۸
بازگرداندن اجباری۷۰۰۰ افغان از ترکیه در یک ماه
به ادامۀ موج مهاجرت قبلی افغان ها به خارج در اثر بیکاری و بی روزگاری نیروی مستعد کار به وِیژه جوانان، فقر، نامنی، بمبارد و انواع ستم اشغالگران و مزدوران خونخوار دولتی شان همراه با انفجار و انتحار اجیران طالبی و داعشی استعمار؛ از اوائل سال جاری میلادی موج تازۀ ترک کشور به صورت انفرادی و فامیلی به راه افتاده است. افغان ها از طریق ایران با عبور از مرز بین ایران و ترکیه وارد شهر "ارزروم" ترکیه شده، عدۀ کمی شانس رفتن به دیگر شهر های ترکیه و نهایتاً اروپا را یافته و تعداد زیادی به چنگ پولیس وحشی ترکیه می افتند که زندانی شده و با آنان بدرفتاری شده و جوانان مجرد واپس مثل گوسفند بدون خرج راه به کابل مسترد می شوند. تعدادی از خانواده های افغان نیز در ترکیه مانده اند. به نقل از منابع خبری ترکی، در سه ماه اول سال جاری میلادی حدود ۱۸ هزار پناهندۀ افغان توسط نیرو های امنیتی ترکیه بازداشت شده اند که در اکثر موارد با اهانت و آزار و اذیت مهاجران توأم بوده است. گفته می شود که روزانه نزدیک به ۵۰۰ پناهندۀ افغان به صورت غیرقانونی از طریق ایران وارد ترکیه می شوند.
دولت خیانت ملی کابل پس از اشغالگران قاتل و یغماگر امریکائی ــ ناتوئی و در کنار بمب و راکت آنان، برای شکستاندن ارادۀ مردم غیور افغانستان از طریق استثمار، ستم، سرکوب و تحمیل عامدانۀ بیکاری، بی روزگاری، فقر و گرسنگی، نامنی و ده ها مصیبت دیگر بر زحمتکشان کشور اشغال شدۀ ما؛ خود یکی از دو عامل اساسی این مصائب مردم و فرار جوانان بی کار و خانواده های بی روزگار ضربت پذیر است. این دولت خیانت پیشه که خود زمینه ساز فرار جوانان از کشور به هر قیمتی و رفتن آنان به سوی آیندۀ نامعلوم با قبول همه خطرات احتمالی آن است، دولت مزدوری است که خائنانه و برده منشانه زیر بار اوامر دولت متجاوز و مرتجع ترکیه(عضو سازمان جنایتکار ناتو) رفته و در امر اخراج اجباری و توهین آمیز پناهجویان بی سرنوشت افغان و ارسال آنان واپس به جهنم افغانستان کمک می کند. این دولت ستمگر و ظالم در حالی پناهندگان افغان را واپس به افغانستان باز می گرداند که در نتیجۀ وضعیت وخیم اقتصادی ـ امنیتی و بی سرنوشتی جوانان مستعد کار، از آن جا فرار کرده اند و کوچک ترین امیدی به بهبودی وضعیت در تحت سلطۀ خونین اشغالگران و ارتجاع مزدور دولتی و غیردولتی در آن متصور نیست.
از مدتی بدین طرف خروج افغان ها از کشور های اروپائی و برگشت اجباری آنان بدون تأمین خرج سفر، خاصتاً از کشور ترکیه به افغانستان نسبت به گذشته کسب شدت نموده است. طبق گزارش دفتر "یوناما" مقیم شهر کابل در مدت یک ماه به تعداد شش هزار افغان پناهنده از کشور های مختلف به دلائل مختلف دیپورت شده اند. منابع دیگر این رقم را بیش از هفت هزار پناهجوی اخراجی افغان از ترکیه می دانند. بشترین رقم آن جوانانیست که در این شبانه روز از کشور ترکیه به اجبار و در حالت خیلی تأسف بار اخراج می گردند. اکثراً این جوانان از مرز های افغانستان غیرقانونی توسط قاچاق بران بی رحم به خاک ایران انتقال یافته و بعداً داخل خاک ترکیه می گردند.
این آوارگان افغان در جریان عبور از مرز ترکیه توسط پولیس آن کشور دستگیر و به اردوگا ها برده می شوند و از این اردوگاه ها است که روزانه به تعداد دو صد و هشتاد تا سه صد نفر را از طریق هوا در حالت خیلی بدی به میدان بین الملی کابل می آورند .
پولیس ظالم ترکیه تمام وسائل این جوانان افغان مثل تیلفون، البسه، بکس و غیره اشیای شان را در اردوگاه از نزد شان می گیرد و خود شان را مثل گوسفند بدون پول و سائر نیازمندی های سفر به طیارۀ چارتر(اجاره شده) انداخته و به کابل می فرستد. وقتی که این جوانان به میدان هوائی کابل آورده می شوند، به جز از یک پیراهن و یک عدد بلوز و یاپتلون به تن شان، هیچ چیز دیگری ایشان با خود نمی داشته باشند. اکثریت این جوانان پول کرایۀ خود را برای رفتن به ولایت مربوطۀ خویش ندارند. دولت غدار خیانت ملی اندک ترین کمکی برای جا به جا شدن این برگشت شده ها نمی کند.
در همین حال روز ششم ثور، سازمان عفو بین‌الملل از اخراج اجباری مهاجران افغانستان از ترکیه انتقاد کرده است. این نهاد اخراج مهاجران افغانستان را از ترکیه "بی رحمانه" خوانده است.
ترک کشور زادگاه و رفتن هموطنان مصیبت دیدۀ ما به سوی دیار ناآشنا، یکی از چندین عواقب اشغال سرزمین ما توسط امپریالیسم، سیطرۀ استعماری، مظالم بی شمار دولت ستمگر و استثمارگر شریک جنایت، ستم و سرکوب مردم ما توسط اشغالگران است. ترک یار و دیار دوای درد مردم و جوانان نیازمند و جست و جوگر ما نیست. تا کشور عزیز ما در اشغال بماند و سیادت استعماری امپریالیسم و زالو های خونخوار داخلی وجود داشته باشند؛ این همه مصائب مردم منجمله پدیدۀ مهاجرت اجباری نیز دوام خواهد یافت.
راه حل اساسی و وظیفۀ قاطبۀ مردم اسیر، گرسنه و سرکوب شدۀ افغانستان اشغالی به شمول این جوانان بیکار، عبارت است از ایستادن در میدان، کسب آگاهی، اتحاد و همسوئی و بسیج شدن برای طرد اهریمن استعمار و سرنگونی سلطۀ ستمگرانۀ قوت های ارتجاعی ظالم خادم استعمار!
مرګ بر استعمار و ارتجاع مزدور این عوامل اساسی ستمکشی و مصائب بی شمار مردم افغانستان!