همکار خـبـری خـروش رعـد
۳۰ مارچ۲۰۱۷

( ۱۷ ) خــبــر هــای افـغـانـستـان

خــبــر و نــظــر

۱. ۳ حمل۱۳۹۶ش: گروه طالبان  مدت دو سال می شود که ولسوالی های  وردوج و یمگان  ولایت بدخشان را در تصرف خود داشته و  مکاتب به روی  ۱۷  هزار دانش آموز بسته است و ۵۰۰  معلم این مکاتب بی سرنوشت اند. اکنون طالبان هزینۀ بازگشائی مکاتب تحت کنترول خود را خواهان اند. جهال طالبانِ برخاسته از گور عقبگرائی، مکاتب مناطق زیر سیطر خود را در سراسر کشور بستند. چنانچه در ولایت هلمند نیز ۱۳۰ مکتب را به روی اولاد وطن مسدود ساخته اند.  زد و بند های پنهانی بین سران دولت مستعمراتی و مزدوران بدنام جهادی، طالبی، داعشی و اشغالگران امریکائی و ناتوئی وجود دارد. این در حالیست که طبق گزارش "طلوع نیوز"، بیش از ۸۰ باب مکتب در ولایت بغلان بسته است که در حدود ۴۰ هزار دانش آموز از رفتن به مکتب بازمانده اند. ارتجاع فرهنگ ستیز اسلامی از بدو پیدایش تا حال ضدیت خود با علم و دانش اولاد وطن را پنهان نداشته و با این دانش ستیزی  و مکتب سوزی، در پهلوی وطن فروشی و خیانت ملی شان، جنایات نابخشودنی دیگری را در حق مردم معارف پرور افغانستان انجام داده اند.
تمامی این نیرو های اهریمنی و مردم ستیز در دو طرف، با سوختن و بستن مکاتب و ایجاد مکاتب خیالی، همواره حق زندگی و تعلیم و تربیت را  از فرزندان زحمتکشان کشور گرفته اند. لازم به گفتن است که علت اساسی این همه ستم و اجحاف و قربانی شدن مردم توسط اشغالگران، نظامیان دولت مزدور کابل و مزدوران فاشیست طالب و داعش؛ اشغال این سرزمین و ادامۀ آن توسط امپریالیست های اشغالگر امریکائی و ناتوئی است. این کشور بی صاحب و بی در و پیکر، به دیگ بی سرپوش می ماند.

۲. ۳حمل ۱۳۹۶ ش: گروه طالبان بالای ولسوالی خواجه بهاء الدین منطقۀ ستراتیژیک ( دو مسیر عبور قاچاق موا د مخدر به تاجکستان و آسیای میانه ) حمله کردند. در نتیجۀ یک معاملۀ پنهانی مقامات دولتی و همکاری فرماندهان محلی، برای چند ساعت مرکز ولسوالی  خواجه بهاء الدین ولایت تخار  به دست گروه طالبان افتاد. طالبان در حاکمیت چند ساعتۀ خود ساختمان های دولتی  و شخصی را به آتش کشیدند و سپس عقب نشستند. باشندگان محل زیر پرتاپ گلوله های سبک و سنگین دو طرف درگیری، خسارات مالی دیدند.
انتقال و تمرکز نیرو های مزدور طالب و داعش در ولایات مرزی شمالی کشور به قیمت ویرانی  و ناامنی بیشتر و  تحمیل مصائب جنگ و تباهی به دوش ناتوان زحمتکشان منطقه؛ خود ریشه در سیاست های تشنج افزائی اشغالگران امریکائی، تقابل و جنگ نیابتی دول مرتجع و امپریالیستی منطقه و جهان و  منافع سرشار مفیای منطقه و بین المللی از تجارت مرگ، دارد. تا این ریشه ها در آب است، این تقابل خونین و خطرناک ادامه خواهد داشت.

۳. ۳ حمل ۱۳۹۶ش: یک پولیس پوشالی محلی دولت  در مسیر جادۀ شهر قندز و علی آباد ضمن همکاری با طالبان، ۹ نفر پولیس همکارش  را تیرباران، اجساد آن ها را سوختانده و سپس با سلاح و تجهیزات موجوده به نفرات ګروه وحشی و مزدور طالبان  پیوست.
این یکی از هزاران مورد پوشالی بودن دولت مزدور کابل و ارګان های نظامی ــ امنیتی آن است که توسط اشغالگران ساخته و پرداخته شده است. این چنین وقایع روزمره، به وضاحت خصال مزدوری، ضد مردمی بودن و فساد ذاتی این دولت مستعمراتی و ارگان های ملکی و به ویژه نظامی آن را بیان می دارد. دولتی که پس از تجاوز، خود و همه ارگان های ملکی و نظامی آن به دست اشغالگران و مطابق به اهداف پلید استعماری آنان ساخته شده و در خدمت آنان باشد، باید فساد در آن از صدر تا ذیل رخنه کرده و نهادینه شده باشد.  لاشخواران امنیتی ــ نظامی و باندهای تبهکار اخوانی ــ مافیائی در ترکیب چنین دولتی در خودفروشی و معامله ماهر شده اند و یکی بر دیگری سبقت می جویند؛ بر سر مقام، طعمه و نوالۀ بادار، زمین، سلاح، پول و غیره مادیات؛ از رأس تا قاعده؛ یک دیگر خود را می درند و همانند درندگان وحشی به جان همدیگر هم می افتند. به صد ها بار دیده شده است که این مزدوران امروز باهم پیمان می بندند، ولی فردا علیه همدگر توطئه می چینند.

۴. ۴حمل ۱۳۹۶ش: در اثر درگیری مسلحانه  بین نیرو های پولیس دولت مستعمراتی و اجیران طالبانی در روستای "چین" ولسوالی "پشت رود" ولایت فراه، هشت هشت تن از اجیران پولیس و طالب و دو نفر غیر نظامی کشته شدند( جمعاً ۱۸ تن).
برخورد های اخیر و ازدیاد حملات طالبان تریاک سالار در ولایت مرزی فراه؛ بی ارتباط با تمرکز نوین فعالیت های مافیائی و ازدیاد بی سابقۀ کاشت کوکنار و پراسس تریاک در مربوطات ولایت فراه و صدور مشتقات آن به خارج در همکاری با مافیای ایرانی و به ویژه دولت ایران؛ نیست. با تداوم جنگ تحمیلی اشغالگران امریکائی و ناتوئی و ارتجاع حاکم کشور ما  با ترکیبی از اجیرشدگان طالب، داعش و مافیا؛ مردم فقر زده و جوانان بی کار کشور ما همه روزه در اشکال مختلف توسط سلاح، رقابت و مواد مخدر آنان کشته و قربانی می شوند.

۵. ۵حمل ۱۳۹۶ش: بنا به گزارش  "آریانا نیوز"، به نقل از مسؤول ارتباط عامۀ پایگاه نظامی «لونیس مک کورد» ، ۸۰۰ نیروی نظامی تازه دم امریکا با پیشرفته ترین تجهیزات نظامی و امکانات هوائی برای تداوم اشغالگری و کشتار مردم ما، در افغانستان مستقر شدند. از قرائن برمی آید که اشغالگران امریکائی و ناتوئی به هیچوجه کشور ما را رها نمی کنند. آنان جنگ اشغالگرانه و نیابتی را در افغانستان و تشنج افزائی  را  در شکل پمپ کردن تروریسم به فرامرز، در منطقه عملی می کنند.

۶. ۷حمل ۱۳۹۶ش:  طبق گزارش ادارۀ امور مهاجرین ولایت غور  در دولت پوشالی کابل، در اثر برخورد مسلحانۀ دو قوماندان در ولسوالی "شهرک" ولایت غور،  ۱۰۸ خانواده به خاطر حفظ جان خود خانه های خود را ترک و در ساحات نسبتأ آرام آن ولسوالی جا به جا شدند.  گروه های اخوانی تنظیم های جهادی و دهاره های طالبی بر سر تقسیم غنایم،  که مال ، دارائی و ملکیت شخصی عامه را غصب  و چپاول می کنند  و یا از مردم به جبر و اکراه جزیه می گیرند؛ باهم در ستیز اند.  جنگ های این جنایتکاران بر سر تصاحب و یا ترکۀ اموال و جایداد های به "غنیمت" گرفته شده؛ جان انسان های بی دفاع را گرفته و یا آن ها از خانه و کاشانۀ شان آواره می سازد. اخوانی های تنظیمی، زورمندان محلی مورد حمایت بالائی های نظام مستعمراتی، حکام محلی و افسران پولیس، ارتش و "امنیت ملی" ساخت اشغالگران؛ در حرص زراندوزی و غارت حق ضعفاء، دست کمی از ادمکشان طالبی، د اعشی و گلبدینی ندارند.

۷. ۷ حمل ۱۳۹۶ش: به گزارش "طلوع نیوز" رسانۀ نزدیک به اشغالگران، بر بنیاد اسناد، در یک دهۀ گذشته برگزاری  انتخابات فرمایشی و تقلبی مزدوران استعمار برای ریاست حکومت و پارلمان ادارۀ مستعمراتی در کشور مستعمرۀ ما؛ بیشتر از یک میلیارد دالر هزینه  برداشته است. مبالغ هزینۀ مضحکۀ انتخابات بین سال ‌های ۱۳۸۲ تا ۱۳۸۴، ۴۴۹ میلیون دالر؛ بین سال‌ های ۱۳۸۷ تا ۱۳۸۹، ۳۷۰ میلیون دالر و در سال‌ های ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۵، ۲۳۳ میلیون دالر بوده است. در همین حال، کمیسیون نا "مستقل" انتخابات می گوید که برگزاری انتخابات آیندۀ پالمان مستعمراتی در سال جاری ، نیز یک صد و بیست میلیون دالر هزینه خواهد برداشت.

امپریالیست های اشغالگر امریکائی و ناتوئی سالهاست که در کشور ما چوچه و بچه کرده اند. از ابتداء اشغال کشور ما  در ۱۶ سال قبل تا حال این اشغالگران پیوسته تلاش ورزیده اند تا در کنار بم ها و سربازان و جواسیس شان، ابزار داخلی تحکیم و تداوم سلطۀ سرکوبگر استعماری شان را در کشور ما ایجاد کرده، پرورده و به کار اندازند. پارلمان، سنا، احزاب ثبت شده، جامعۀ مدنی، میدیای سرکاری و مستعمراتی و ان جی او ها و... از جملۀ همین ابزار استعماری اند که استعمار در کشور مستعمرۀ ما به خدمت گرفته است. اشغالگران امپریالیست در این ۱۶ سال تمام برده های گوش به فرمان جهادی، طالبی، "خلقی ـ پرچمی" بوروکرات، افغان ملتی، خودفروختۀ چپ... خود را به حیث وزیر، معین، جنرال، مشاور، سخنگو، وکیل، سناتور، رئیس، والی، قاضی، څارنوال، مشاور، کارشناس، رهبر حزب، رئیس "ان جی او"، "مسؤول بازسازی"، پادو و چه و چه های دیگر نظام مستعمراتی تعیین  و نصب و عزل کرده اند.  اما این همه نصب و  عزل عناصر مزدور و مفسد بی پایه و بی مایه و ضدمردمی از جمع  مزدوران امریکائی ــ اروپائی در بدنه و حواشی یک دولت مفسد و بدنام  مستعمراتی، تا حال گرهی از گار اشغالگران را نکشوده و  حد اقلِ اعتماد مردمی را کمائی نکرده است. این مزدوران تعبیه شده در دولت ساخت اشغالگران نشان دادند که در ستمگری و ارتکاب جنایات ضد بشری،  دست کمی از اربابان امریکائی و ناتوئی خویش نداشته اند.
 
راه اندازی درامۀ انتخابات نمایشی نظام مستعمراتی در طول ۱۶ سال گذشته با مصارف هنگفت مالی، جز رسوائی برای اربابان اشغالگر و چاق شدن مزدوران، از نگاه ارزش های سیاسی و حقوقی عایدی برای اشغالگران نداشته است. تاریخ شهادت می دهد که استعمارگران کهن و نوین و مزدوران بومی شان هیچگونه شرم  و عاری از بابت افتضاح های بار آمده و بازی های شیطانی شان نداشته و ندارند. در حالی که میلیون ها انسان کشور در فقر و گرسنگی تحمیلی اشغالگران جان می کنند، عروسک های سرخاب شدۀ دولت مستعمراتی طی درامۀ انتخاباتی به فرمان امپریالیست های اشغالگر کشور ما  با صرف میلیارد ها دالر پول منابع استعماری، به حجلۀ استعمارگر می روند.