همکار خـبـری خـروش رعـد
۲۲ ‎‎جــــولای ۲۰۱۷

(۲۹)خــبــر هــای افـغـانـستـان

خــبــر و نــظــر

۱) ۲۱سرطان ۱۳۹۶ش:
طبق گزارش آریانا نیوز به نقل از برون فیلد معاون وزیر خارجۀ دولت امپریالیستی امریکا در ادارۀ بین المللی مبارزه با مواد مخدر، ۸۰ فیصد مواد مخدر در افغانستان تولید می گردد که ساحات زرع مواد مخدر تحت کنترول نفوذ  طالبان می باشد .این اظهارات درحالی مطرح شده است که نظامیان  اشغالگر و پرسونل سیاسی و استخباراتی امریکائی مستقر در افغانستان نیز به دست داشتن در قاچاق مواد مخدر متهم هستند.  بار ها گزارشات و ادعا هائی در این مورد  و همچنان دریافت سهم بزرگی از پول حاصله از تجارت مواد مخدر افغانستان توسط سازمان سیا، درج رسانه ها شده است.

به همگان معلوم است که امپریالیست های اشغالگر امریکائی و ناتوئی با بهانه تراشی استعماری تحت شعار مبارزه با تروریسم و مواد مخدر در افغانستان تجاوز کردند.  اما این اشغالگران عملاً و به گونۀ مستقیم و غیرمستقیم  به تقویت تروریسم پرداخته و در گسترش کشت، پروسس و ترانزیت مواد مخدر حتی در ساحات تحت کنترول نظامیان امریکائی ، بریتانیائی و کانادائی در ولایات  جنوب غربی کشور تأسیسات تصفیۀ مواد مخدر ایجاد کردند و بر سر تقسیم ساحات زرع کوکنار نیرو های اشغالگر  روی سهم و منافع با هم در تقابل قرار می گرفتند . همین اشغالگران به روز ها و شب ها مصارفات لوژستیکی و پولی  درگیری های مسلحانۀ  افراد مسلح اجیر( گروه های مسلح طالبان و سرباند های قاچاقچی مواد مخدر) را تمویل و فعالیت آنان را مدیریت می کردند . حتی ده ها  خبرنگاری که  در ساحات  برای تهیۀ خبر و دسترسی به واقعیت های موجود  از استخراج مخفیانۀ معادن در پایگاه های نظامی اشغالگران ، زد و بند های پنهانی با گروه طالبان، مراکز تربیتی و تروریستی رو به رو می شدند، عساکر اشغالگر می دانستند که جنایات نابخشودنی شان  افشاء می گردد، در همکاری سران حکومتی  به شکلی از اشکال خبرنگاران را  به اسارت گروه طالبان کشیدند. اجیران خودفروختۀ طالبی در طی نمایش ویدیوئی برای سرکوب مردم و پنهان کردن زد و بند استخباراتی خود، بی رحمانه  دور از هر نوع  عواطف انسانی خبرنگار ها  را گردن زدند.

عساکر اشغالگر امریکائی و ناتوئی  سالانه از مواد مخدر افغانستان نزدیک به ۷۰ میلیارد دالر سود بردند.  اکنون با کاهش  نظامیان شان در سراسر افغانستان روند کشت، پروسس و ترانزیت مواد مخدر را توسط قرماندهان طالبان، جنگسالاران محلی و سران، والی ها و افسران ارشد نظامی و انتظامی دولت مستعمراتی زیر نظر مستقیم اشغالگران امریکائی و ناتوئی مدیریت می شود. می توان گفت که اکثرآ ترانزیت مواد مخدر در طی هفده سال  تا اکنون توسط باند های مافیائی  از طریق میادین هوائی افغانستان، طیارات ملل متحد (UN)  و مواد خوراکی جهان ( WFP) ، هلیکوپتر های یونیما (  UNIMA)، شرکت هوائی خصوصی پاکستانی ( Paktic ) و طیارات آریانا و هلیکوپتر های نظامی دولت مستعمراتی  به میدان های دول  همجوار و کشور های اروپائی صورت می گیرد . به خصوص آن میدان هائی که تحت تسلط اشغالگران امریکائی و ناتوئی قرار دارند.  شواهد وجود دارد که  کشت و زرع تحمیلی کوکنار بالای دهاقین کشور توسط گروه طالبان با جبر و اکراه صورت می گیرد.

چنان چه در این آواخر نهاد های پژوهشی استعماری می گویند  امسال ۸ هزار هکتار زمین مواد مخدر کشت گردیده است.  ۳۳۶تن مواد مخدر در ولایت بلخ تولید شده است و کشت تریاک  امسال چهار برابر سال پار است.  

کاشت، پروسس و ترانزیت مواد مخدر افغانستان در حال حاضر به طور عمده در دو کانون در محور ولایت بخشان و فراه صورت می ګیرد. چهار یا بیشتر ولایات شمالی افغانستان(بدخشان، تخار، بلخ، کندوز و...) در محوریت بدخشان در انحصار مافیای شمال(شامل جمعیت ــ شورای نظار و زورمندان محلی به رهبری عطاء محمد نور والی بلخ) است. این مافیا با استفاده از امکانات و پوشش دولتی و مرز مشترک زمینی و آبی آمو دریا، مواد مخدر را به مافیای آسیای میانه و مخصوصاْ مافیای روسی تحت هدایت دولت روسیه تحویل داده که از آنجا تا مرز های شرقی اروپا می رسد.

این دیگر مبرهن گردیده است که دولت امپریالیستی روسیه از مواد مخدر افغانستان علیه رقبای اروپائی اش، شمشیر دو دم ساخته است: از نگاه سیاسی از رقباء اروپائی عضو ناتو انتقام می گیرد و با ترویج مواد مخدر آنان را مصروف ساخته و منابع مالی و انسانی آن دول و کشور ها را بر باد می دهد. از نگاه اقتصادی سالانه صد ها میلیون دالر را از درک فروش این مادۀ مرگزا به جیب می زند.

در کانون جنوبغربی، فعالیت مافیا چند ولایت أن حوزه را به محوریت فراه شامل می شود. در ولایت مرزی فراه علاوه از مافیای محلی و بین المللی، مافیای ایرانی و سپاه پاسداران دولت آخوندی اسلامی ایران در ترانزیت مواد مخدر افغانستان به اروپا از طریق ترکیه نقش بارزی داشته و سالانه صد ها میلیون دالر حرام را از درک تجارت مرګ تصاحب می کنند. علاوه از سهم مافیای داخلی و خارجی، سالانه حدود ۵۰۰ تا ۶۰۰ میلیون دالر سهم طالبان کرام از مواد مخدر است.
بدیهی است که تا ارتجاع و استعمار استِ؛ مواد مخدر است، انتحار است، انفجار است، جنگ است و جنایت است. خشکاندن این شجره های خبیثه و زهرآگین، مسؤولیت مردم و جوانان بیدار نسل های امروز و فردای افغانستان است. این کاری است نهایت دشوار و طولانی!

۲) ۲۳سرطان ۱۳۹۶ش:
اشغالګران و مزدوران ارگ و کاخ نشین شان در دولت مستعمراتی، دشمنان و قاتلان مردم افغانستان اند و می دانند که مورد نفرت و انزجار این مردم اند. آنان چون در حق مردم افغانستان جفا و جنایت کرده و می کنند، از این مردم می ترسند و به مردم اعتماد ندارند.  بناءً این دشمنان خایف مردم آزاده و دلیر کشور ما با بند کردن جاده های اصلی و فرعی شهر کابل توسط دیوار های سمنتی و آهنی  تحت نام منطقۀ سبز ( جادۀ وزیر اکبرخان، جادۀ میدان هوائی کابل و جاده های منتهی به ارگ و قصر های دولتی ) راه ها را به روی رفت و آمد آزادانۀ اهالی کابل بسته و مراکز عمدۀ دولتی، مراکز نیرو های اشغالگر امریکا و ناتو، لانه های جاسوسی، عشرت گاه ها، میکده ها و مراکز هرزه گی عساکر و جواسیس خود و سائر نهاد های مرتبط با اشغالگران را در حصار منطقۀ سبز دارای امنیت بالا جا داده و نسبتاً مصئون ساخته اند. بدین وسیله این ستمگران مرعوب بر مشکلات تردد مردم در شهر افزوده اند. این کار اشغالگران و ستمگران بومی یعنی گذاشتن موانع سمنتی و کانتینر ها برای مسدود تردن کوچه ها،  سرک ها و چهارراه ها از ترس مردم و ترس همدگر، باعث ایجاد مشکلات عدیده برای  باشندگان عذابدیدۀ کابل شده است.

۳) ۲۴سرطان ۱۳۹۶ش:
گروه طالبان با استفاده از افراد نفوذی خود در بین نظامیان پوشالی دولت مستعمراتی، ۸ عسکر را در حالت خواب  در پایگاهی نظامی  شان بدون کدام درگیری در ولسوالی آب کمری ولایت بادغیس اسیر ساختند.

امپریالیست های اشغالگر در تبانی با ارتجاع بومی و شکل دهی معجونی از بردگان رنگارنگش، جنگ را همزمان در دو جبهه ادامه می دهند و دو طرف را هیزم آتش این جنگ تحمیلی تجاوزکارانه و جنایتکارانه ساخته اند. در دو طرف این جنگ ویرانگر و خونین، نگیزه هائی باید وجود داشته باشد. مزدوران طالب و داعش علاوه از شستشوی مغزی، انگیزۀ قوی مادی برای جنگیدن دارند و دالر دریافت می کنند. در طرف دیگر نظامیان گرسنۀ پوشالی دولت فاسد مزدور کابل، فاقد انگیزه و احساس قوی میهنی و مادی برای جنگیدن اند و چون رغبتی به جنگیدن ندارند، یا کشته یا اسیر می شوند.

۴) ۲۴سرطان ۱۳۹۶ش:
غلام حسین فخری رئیس نهاد نامنهاد مبارزه با فساد اداری در دولت فساد پیشۀ مستعمراتی به رسانه ها گزارش داد که  سران دولت ارادۀ مبارزه با فساد را ندارند. در حالی که اربابان غربی شان  در کابل، پیکار حکومت دست نشاندۀ خود را در برابر فساد می ستایند، اما نهاد های نمادین  مبارزه با فساد اداری آن دولت فساد پیشه  می گویند که حکومت در کار مبارزه با فساد، راهبردی ندارد و می گویند که  این نهاد ها در نبود چنین راهبردی، در بی برنامه گی به سر می برند.

اشغالگران امریکائی و ناتوئی از ابتداء تجاوز شان، ترکیبی  از مفسدان و جنایت پیشگان خودفروخته و حلقه به گوش معلوم الحال خود را در دولت مستعمراتی تعبیه نموده و بر سرنوشت مردم  ستمزدۀ افغانستان حاکم ساختند. پوسیدگی و گند هر یک این مزدوران جهادی و تکنوکرات برای سالیان  متمادی ذهن و دماغ مردم را آزرده است.  تاریخ زندگی این خودفروختگان ستم پیشه با جنایت گره خورده و همیشه با ارتکاب جنایت، فساد ، وطن فروشی ، معامله گری و  وابستگی با استعمار عمر کرده اند.  این جنایت پیشگان تاریخزده  شایستۀ ریزه خواری خوان یغمای امپریالیسم اند، که زیر چتر جنایت و اشغال عربده زنند، غوغا بر پا کنند، جنایت بیآفرینند، ستم کنند، فساد کنند، انتحار کنند، انفجار کنند، مردم فریبی کنند و بر سر لاش همدگر را بدرند.

اینان اما می دانند که عمر ننگین این مفسدان و جباران وطنفروش با موجودیت اشغالگران گره خورده است و جباری و گردنکشی  اینان بدون اربابان اشغالگر شان برای چند روزی هم متصور نیست.  باید تا چهار صباهی دارند؛ جنایت پیشه، فساد پیشه، هرزه، رذل و فرومایه در دامان اشغالگران باقی مانند تا غوره به دل نمانده باشند. این اراذل می دانند که  دیر یا زود مردم آزادۀ افغانستان به آزادی واقعی خود نائل خواهند آمد. در آن صورت است که جائی برای جنایتکار ان باقی نخواهد بود و در یک  محکمۀ تاریخی و مردمی، گور شان هم بی جواب نخواهد ماند.