همکار خـبـری خـروش رعـد
۱۰ فبروری۲۰۱۷

( ۹ ) خــبــر هــای افـغـانـستـان

خــبــر و نــظــر

۱. 3دلو 1395ش: برحسب گزارش سازمان ملل متحد، بین ماه های جنوری تا سپتمبر سال پار میلادی بیش از 8000 نفر ملکی، در اثر درگیری های نظامی نیر و های متخاصم در افغانستان زخمی و یا جان باختند . منبع افزوده است: که از جنوری تا نوامبر سال 2016 میلادی به تعداد 6785 نفر نظامی دولت کشته و به تعداد 11777 تن دیگر زخم برداشتند. گفته اند که خشونت ها در سال ۲۰۱۶ میلادی بیشتر اطفال افغانستان را متأثر ساخته است. در این سال، یوناما گفته است که ۳۵۱۲ واقعه را در میان اطفال افغان به ثبت رسانده است. از این میان، ۹۲۳ طفل کشته شده و ۲۵۸۹ تن دیگر زخم برداشته اند. در این گزارش در مورد تلفات زنان افغان آمده که در سال ۲۰۱۶ میلادی میزان تلفات میان زنان به ۱۲۱۸ تن می رسد که از این رقم، ۳۴۱ زن کشته و ۸۷۷ تن دیگر زخم برداشته اند.

اشغالگران امریکائی در همکاری ارتجاع بومی و تأیید سازمان ملل متحد کشور عزیز ما را به مسلخ انسان های درمند و اسیر مبدل کردند. منابع سازمان ملل در نقش همکار و مؤید اشغالگران، این را نگفته که کی ها در کشتار این همه مردان، زنان و کودکان غیرنظامی افغان که قربانی این خشونت ها شده اند، دست داشته اند. سازمان ملل که از قبل از تجاوز نظامی دولت متجاوز امپریالیستی امریکا و همتا های ناتوئی اش به کشور ما، مجوز چنین تجاوزی را صادر کرده بود، همواره در کنار امپریالیست های اشغالگر ایستاده و با اغماض به تجاوزات، مداخلات و مظالم آشکار دول متجاوز و مرتجع منطقه و همسایه در حق افغانستان و افغان ها؛ در این اجحاف و مظالم شریک بوده است. حال با رفع تحریم ها بر قصاب کابل گلبدین جنایتکار، زمینۀ برگشت او را به این شهر سوختۀ دست وی، مساعد ساخته است. سازمان ملل منافقانه هم به نعل می زند، هم به میخ.

2. 13 دلو 1395ش: در اثر اختلافات فامیلی، گوش های "زرینا" خانم 23 سالۀ افغان توسط شوهرش در ولسوالی کشندهِ ولایت بلخ بریده شده و مجرم به برکت فساد و بیکارگی نهاد های پوشالی امنیتی ــ قضائی دولت مزدور، بدون مجازات متواری و آزاد است.

گسترش فقر و گرسنگی و بیکاری و تحمیل آن توسط امپریالیست های اشغالگر امریکائی و ناتوئی و سران حکومت مستعمراتی بالای مردم بی پناه ما در همدستی با فرهنگ ارتجاعی لجام گسیختۀ مرد سالار و زن ستیز در تحت سلطۀ اشغالگران، سبب از هم پاشیدن شیرازۀ فامیلی و اعمال خشونت علیه زنان شده است. امپریالیست های فریب کار در ابتداء اشغالگری شان از حقوق بشر، حقوق زن و دموکراسی دم می زندند و مزدوران مشاطه گر شان این نواله های بلعیده را نخشوار می کردند.

اما تجارب 15 سال و اند اشغال امپریالیستی کشور ما توسط امریکا و ناتو نشاند داد که اشغالگران پیوسته در عرصه های اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و ایدئولوژیک؛ به تقویت بی وقفۀ ارتجاع و ستم روائی آن، استثمار، خشونت، زن ستیزی، مافیا، ترویج خرافات، تجاوزات مکرر و بی پایان جنسی بی حساب و کتاب عمال دولت و زورمندان بر زنان و دختران افغان، ابتذال فرهنگی و اخلاقی و غیره ناهنجاری های اجتماعی؛ پرداخته اند. مسألۀ ستم بر زن افغان، بخشی از ستم ملی ــ طبقاتی ایست که توسط امپریالیست های اشغالگر و طبقات حاکم بومی در یک کشور مستعمره به گونۀ سیستماتیک در کلیه عرصه های حیات اجتماعی بر ستمکان این سرزمین در زنجیر اِعمال می شود

3. 14 دلو 1395ش: بنا به اعتراف زمان امرخیل رئیس و ذبیح الله وردک عضوشبکۀ نام نهاد ( مبارزه با فساد اداری) دولت مستعمراتی ، سنگ های قیمتی معادن افغانستان از ولایات جلال آباد، لغمان، کنر، خوست، پکتیا، لوگر، میدان وردک، هرات، هلمند، کندهار، بدخشان، پنجشیر، کابل، سمنگان و...؛ از 25 مسیر تحت کنترول دولت توسط قاچاقچیان گروه طالبان، داعشیان و زورمندان محلی استخراج می شود که توسط حلقات مافیائی اعضای کابینه حکومتی و شورای ملی در همکاری پولیس و دیگر شبه نظامیان دولت مستعمراتی به کشور های پاکستان، چین و... قاچاق می گردد.

این گفته ها را سیگار به اصطلاح ( اداره بازرسی کمک های امریکا برای بازسازی افغانستان ) و روزنامۀ "نیشنل انترست" چاپ امریکا نیز تأیید کرده و نوشته اند که همه روزه 500 موتر بار بری سنگ های سفید قیمتی از ولایت ننگرهار به پاکستان قاچاق می گردد، که از آن طریق به اروپا و چین می رود. و از این مدرک میلیارد ها دلدر سود به جیب مافیای دولتی، قاچاقچیان معادن و گروه طالبان و داعشیان و... می افتد. همچنان اکرم انوری رئیس پترولیم دولت مستعمراتی در بدخشان گفت که امسال هیچ عایدی از معادن طلا و لاجورد به خزانۀ دولت انتقال نیافته است. معادن طبیعی کشور ثروت ملی ما اند و از لحاظ قانونی به مردم افغانستان تعلق دارند. غارت منابع طبیعی کشور ما و یا صدمه زدن به آن، از نگاه حقوقی عمل غیرقانونی بوده و یک خیانت ملی محسوب می شود. ولی ناگفته نماند که تاراج منابع سرشار طبیعی کشور ما، بخشی از هدف اقتصادی استعماری اشغال کشور ما تو سط امپریالیست های متجاووز را می سازد و شامل برنامۀ آنان است.

4. 14 دلو 1395ش: جنرال بابه جان فرماندۀ قطعۀ 707 پامیر در شمال افغانستان به رسانه ها گفت که:"چند تا از قوماندانان ما به خاطر حفظ و بقاء خود، سلاح و وسائط را به زورمندان محلی داده اند که اکنون توان جمع کردن آن را هم ندارند." وی همچنان افزود که "به تعداد 600 تن از جنگ جویان خارجی با خانواده های شان در ساحات زون مربوطۀ ما زندگی دارند."

اشغالگران امریکائی و ناتوئی در همکاری وابستگان بومی شان، مسبب اصلی جنگ، ویرانی و غارت داشته های ملی مردم و کشور ما به حساب می آیند. این داد و ستد و حمایت متقابل، در هم تنیدگی فساد با خشونت و زورگوئی، و آمیزش استعمار و ارتجاع را نشان می دهد.

5. 15 دلو 1395ش: به اساس گزارش رسانه ها، در طی بارندگی اخیر کشور صد ها تن از هموطنان ما در اثر برف کوچ ها، سرمای شدید، فقر و گرسنگی در سراسر کشور جان باختند و هزاران منزل ویران گردید.

درد، فقر، گرسنگی، بیکاری، کشتار، انتحار، انفجار، ... و اسارت به پایان نرسیده که انسان های دربند و اسیر ما گرفتار پنجۀ قعر طبعیت شده و درد و آلام دیگر بر پیکر رنجورش افزود عارض می گردد. از نگاه منطقی همه این آلام طبیعی و مصائب اجتماعی مردم دردمند ما راه های حل طبیعی دارند. و انجام آن توسط خود همین مردم در غیابت نظام انسان ستیز مستعمراتی ــ ارتجاعی میسر است.

6. 19 دلو 1395ش: یک حملۀ انتحاری در "ستره محکمۀ" آکنده به فساد دولت مستعمراتی در ساحۀ حوزۀ دهم امنیتی شهر کابل در جوار منازل مسکونۀ ملکی پروژۀ مکرویان سوم حین خروج کارمندان از ساحه کار شان صورت گرفت. در نتیجۀ این رویداد انتحاری، ۲۱ تن باختند و ۴۱ تن دیگر زخمی شده اند که در میان قرباینان این رویداد زنان و کودکان نیز شامل هستند. مسؤولیت این کشتار را گروه متجاوز، مزدور و خون آشام داعش به عهده گرفت.

دخیل شدن گروه آدمخوار داعش در انفجار های انتحاری در کنار برادران مجاهد طالبی و گلبدینی اش در پایتخت کشور؛ در عین اینکه از مصائب مردم، کشتار هموطنان بی گناه، و ویرانی بیشتر خبر می دهد؛ همزمان پیچیدگی برنامه ها و بازی های استعماری اشغالگران در یک متن رقابت و نقش آفرینی متضاد قدرت های امپریالیستی و ارتجاعی، در افغانستان مستعمره و منطقه را، آشکار می سازد.