پیشگام
۰۹ جولای ۲۰۲۴



چور و چپاول معادن افغانستان به وسیلۀ ملا ها و حامیان منطقه ئی آنها

بعد از این که ائتلاف ستمگر ناتوئی افغانستان را از «جمهوریتی» ها به طالبان تسلیم کرد، این گروه در اولین فرصت شروع به عقد «قرارداد» و «استخراج» بی رویۀ معادن کشور کرد که این روند کماکان ادامه دارد. از شمال تا جنوب، شرق و‌ غرب همه معادنی که ظرفیت های قابل ملاحظه دارند، توسط یک امر ملائی به شرکت های« داخلی»، که در حقیقت شرکت های ملا ها هستند، به «قرارداد» داده می شوند. این روند ادامه همان فساد قانونی «جمهوریت» است که قرارداد معادن را به طبقه حاکمه «جمهوریت» به طور «قانونی» واگذار می کردند.
در کنار شرکت های «داخلی» که به گونة کاذبانه بر آن انگ «ملی» چسبانده می شود، چین به حیث یک کشور غارتگر و حامی فعلی  بنیادگرایان مذهبی، یکی از غارتگران معادن کشور ماست. پاکستان نیز در این مسابقه چور و چپاول، به دنبال چین روان است. اما در حال حاضر حضور چینی ها از همه رقباء و همسایه ها در چپاول منابع طبیعی افغانستان پررنگ تر است و  برای بلعیدن معادن افغانستان  و منافع سیاسی درازمدت اش از هیچ کاری برای ملا های سفاک، از جمله از باز نگه داشتن  سفارت چین در کابل  و لیسیدن خون از سر روی جانیان طالب دریغ نمی کنند. جمهوری خلق چین که زمانی تحت رهبری مائو تسه دون حامی جنبش های رهائی بخش دموکراتیک، مترقی و پیشرو در سرتاسر جهان بود، اکنون در رقابت با استعمارگران ناتوئی حامی فاشیست ترین و مستبد ترین رژیم ملائی است. این رژیم در صدد است که معادن افغانستان را به قیمت پالک،  حد اقل برای ۲۵ سال قرارداد کند، عددی که چینی ها عاشق آن اند، چون بعد از ۲۵ سال استخراج (چپاول)  چیزی غیر از نابودی پوشش  گیاهی مناطق، آلودگی محیط زیستی، آلوده شدن آب های زیر زمینی، تولید میلیون ها متر مکعب زباله های صنعتی  و غیر صنعتی و... چیزی برای مردم افغانستان باقی نخواهد ماند.
معدن مس عینک که در دوران «جمهوریت» خون و جنایت کرزی، غنی و جهادی های ناتوئی در ازای رشوت به چین فروخته شده بود، این کشور به بهانه های امنیتی، که آن را به ستمگران ناتوئی مرتبط می دانست، عملاً کار استخراج این معادن را آغاز نکرد، ولی قباله آن را به نام خود زد. اکنون که یاران بنیادگرایش (همان تهدید دیروز ناتوئی ها) به قدرت رسیده اند، احتمالاً استخراج آن را شروع خواهد کرد، اگر رقابت های درونی ملاها مانع آن نشود.
معادن زغال سنگ افغانستان از جمله آشپشته و ‌کرکر، کلیچ دو آب میخ زرین، دره صوف، بلخاب، سرمَرغی یکاولنگ، سولیج یکاولنگ، سیغان بامیان بعد از آمدن ستمگران طالبی همه باز شده و روزانه هزاران تن زغال سنگ‌ را کارگران با کمترین امتیاز و بدون  وسایل ایمنی حتی یک ماسک ستندرد به شکل غیر معیاری برای طالب ها استخراج می کنند که متاسفانه تا اکنون کارگران زیادی را به کام مرگ کشانده است.
در حالی که دولت مرتجع پاکستان مصروف غارت زغال سنگ کشور ماست و کارگران معادن زغال سنگ ما در پروسه استخراج آن بیرحمانه استثمار می شوند و به علت سطح نازل ایمنی استخراج می میرند، قیمت زغال سنگ برای مردم هر روز افزایش پیدا می کند. همین اکنون میلیون ها تن زغال سنگ استخراج شده در دشت های قرغنتو و‌ شیبرتوی بامیان انبار شده، ولی هنوز هم  مردم  این مناطق و حتی کابل از کمبود و قیمت بلند زغال سنگ، که برای گرم کردن خانه هایشان استفاده می کنند، شدیداً نگران اند.
در زمستان سال قبل قیمت فی تن زغال سنگ کم‌ کیفیت، در اثر غارت پاکستان تا۲۰ هزار افغانی برای مردم رسیده بود، در حالی که پیش از سالهای سقوط «جمهوریت» با آنکه معادن زغال سنگ‌ کلیچ  و سرمَرغی یکاولنگ بسته و غیر فعال بودند، فی تن زغال سنگ درجه یک ۶۰۰۰ افغانی در بازار به فروش می رسید.
در حال حاضر تمام معادن زغال سنگ مناطق مرکزی از دره صوف گرفته تا بلخاب، آشپشته و کلیچ بامیان و… باز و همه به شکل غیرمعیاری استخراج می شوند و روزانه هزاران تیلردار پاکستانی و افغان این زغال ها را بارگیری کرده و‌ مستقیماً به پاکستان انتقال می دهند.‌ معلوم‌ نیست سود فروش این همه زغال سنگ به جیب کدام ملا می ریزد.
علاوه بر استخراج زغال سنگ، معادن دیگری از قبیل مرمر، گچ، گرانیت، تراورتن و… نیز توسط شرکت ها در حال غارت است. به گفته مردم محل در مناطق سیاه درۀ ولسوالی یکاولنگ بامیان چندین شرکت در ساحات مختلف با ماشین آلات پیشرفته مصروف حفاری هستند، که به مردم محل تحت هیچ شرایطی اجازۀ ورود به این ساحات داده نمی شود. مردم محل می گویند که روزانه ده ها موتر بعد از بار گیری ترپال کش از بامیان خارج می شوند، که معلوم نیست چی چیز را انتقال می دهند.
همچنان معادن سنگ‌ مرمر لیلور، گچتنگ سفیدک، سنگ گرانیت سیغان  و سنگ تراورتن  ششپل نیز از نقاط مختلف بامیان توسط شرکت های مجهول الهویت به گونة تشدیدی استخراج می شوند، که  تمام کارگران این معادن نیز کارگرانی به غیر از مردم محل هستند. مردم محل نمی دانند که این شرکت ها یک شبه با این همه تجهیزات از کجا آمده اند و چطور قرارد ها را به دست آورده اند. باری مردم محل برای شکایت از خودسری های این شرکت ها به والی ملا ها در بامیان مراجعه کرده بودند، که او از عجز خود برای کنترول آنها سخن گفته بود.
این ها نمونه های کوچکی از چپاول معادن افغانستان توسط ملاهای جهل و جنون اند و اگر چند سالی «امارت اسلامی» جهل و جنون دوام پیدا کند،  متاسفانه شاهد تاراج معادن بزرگی چون حاجیگگ بامیان، لیتیوم هلمند، زمرد پنجشیر، طلای بدخشان، نفت و ‌گاز شمال یا  به وسیلۀ خود این ملاها و یا حامیان منطقه ئی شان درحجم وسیعی خواهیم بود که خسارت آن جبران ناپذیر خواهد بود و از سود آن تنگه ای هم به مردم افغانستان نخواهد رسید، زیرا این وحشی های قرون وسطائی مثل اسلاف جهادی شان برای تداوم عمر ننگین«امارت» جهل و جنون حاضر اند روزی هزار بار خاک افغانستان را به توبره کرده تقدیم باداران خود کنند تا چند صباحی  بیشتر قدرت ننگین شان را ادامه بدهند.
سران طالب همچون سران رژیم جنایتکار کرزی و‌ غنی و جهادی ها و تکنوکرات های وطنفروش این را خوب  می دانند که عمر «امارت اسلامی» شان بدون پشتوانة باداران شان یکشبه سر خواهد آمد، پس تا می توانند چپاول می کنند، غارت می کنند و به این خاطر معادن  خورد و ‌بزرگ را با وارخطائی به حراج گذاشته اند تا در فردائی که همچون کاغذ تشناب  مچاله شده به وسیلة مردم دور ریختانده شدند، حد اقل حساب های بانکی شان پر باشد.