زنـــده یـاد داوود سرمــد ــ ارسالی: سید جعـفـر
۰۴ اکـتـوبـر ۲۰۲۴
اعـتـراف
مـــائــیـــم مـا کـه جـهـد فــراوان نکـرده ایم یک درد خــلــق غـمـزده درمان نکــرده ایم
مــائــیــم ما کــه ایـن سر شوریده را هنوز در گــیـــر و دار مــعــرکه قربان نکرده ایم
مــائــیــم مـا کــه دامن این دشت و کوهسار از لالـــه هــای سرخ چــراغـان نکـرده ایـم
در آتـش شکــنـــجــــــۀ غــــــولان روزگار خــاکستر سیه شده، افــغــان نـکــــرده ایـــم
شاید نـــبـــود خـواستۀ مـــا را، اگـر هـنـوز جـــمـــع بساط پـــــوچ حـریـفـان نکـرده ایم
آرامش محـــیـــط نــــه مــا را مـــراد بـــود چـــون قطره بــوده ایم که طوفان نکرده ایم
در آستان مـــرتــجـعـیــــن سر نـسوده ایــــم هر چند هم که شورش و عصیان نکرده ایـم
در انـــتــــظار سر زدن آفـــــتــــــاب سرخ خــــدمت به رهـــزنان شبستان نکــــرده ایم
چون رهــــــرو طریق مروت، به داغ ننگ آلـــــوده هیچ گــــوشۀ دامان نکــــرده ایــــم
ما نــــردبان شهرت خــود را چـو دیگــران در زیـــــر پا نــهــادن وجـدان نکــرده ایـــم
از بــــیـــــم بــــی تـمـیـزی چشمان مشتری ویــــرانــــه ایــم و گنج نمایان نکـرده ایــــم
سر هــا بـــه کف نهاده و مردانه می رویــم تـــا تــرک رسم و شیوۀ مــردان نکـرده ایـم
شرمنده گفت "سرمـد" شوریــده ایــن چنین
حـــقـــا کــه مـا تــلاش فـراوان نکـرده ایــم