صــامــد
۱۰ می ۲۰۲۴
خــونــابــه
این اشک که قطره قطره زِ مژگان چکیده است
خونابه ایست کــــز دلِ بِـــــــــریان چکیده است
از دست نــــــاکسان و از جَـــور ایــــــــن و آن
مــردم هــمـه به نالــــه و افــــغــان رسیده است
نــظــــــام نابکار و دست نشانــــدۀ اغـــیــــــــار
خــــــــون یــــتـــیـم و بیوه به دهان مکیده است
از فـــــرط قـحـطـــی و عسرَت و گـــــرسنگی
آه و فـــغــان و نــــــالــــه به کیهان رسیده است
از بس کـــه جهل و تـــیـــرگی بــیـــداد می کند
فـــــروغِ مــعـــرفــت زِ آشیان رمــــیــــده است
خـــــورشیـــدِ حـــرِیــت چو پس کوه لانه کـــرد
ظـلمـتِ اسارت دلِ افــــغــــان دریــــــــده است
شب تــیــرگـی خود چــو بــه آفاق هــدیـه کــرد
دستِ سیاهِ ظــلــــم بــــه کــیـــــوان رسیده است
چــــــــون ساربانِ قـــافلـــــــــه را نیست مهلتی
ایـــن قــافــلـــه به دشت و بیابان خــــزیده است
زیــــــرِ غـــبــارِ تــیــرۀ انــــــدیــشۀ کـــــهــــن
سردی زمستان و هــــــم خـــــزان چشیده است
غــافــــل مباش صامد از ایـــن غُـــرشِ سپهـــر
کـــز ابـــر و بــاد و صاعقه بـاران چکیده است
* * *