صـامـد
۲۶ جون ۲۰۲۴
سنان خامه
مـــا اسیـریـــم در کفِ انـدیــشه هــــا
فـکــر مــا در تـــوده دارد ریـشه هــا
ریـشه هــا از فـکـرِ مـردم آب خـورَد
لیکـــن از جهـل و جهـالـت تـیـشه ها
نــخــلی از افکارِ مـا گـر قـطـع کـنـند
در مــقــابـل سر زنـــد صد بـیـشه ها
نــور خـــور را گــــر بـپـوشد ظلمتی
مـــــا بجــوئیم از فـــروغش گیشه ها
فکر ما بکر است و تازه همچــــو گل
بـــارق و بـرانـی همچــــــو شیشه ها
فکر و ذکـــر ما همی خدمت به خلـق
خــدمت مـــــردم گـــزیـنـیم پـیـشه ها
هـــر کــه را بــا مـــا نباشد همنـــــوا
شعر مـــــن کنایه است و گــــوشه ها
چـــون ندارد فکر خلقش بــــر سرش
وی جـــدا باشد ز بــاغ و خــوشه هـا
هــر کــــجــــا درد ملت درمــان شود
مـن بــنـوشم ساغــــری انــــــوشه ها
هـــردم ار دردم رسد از درد خــــلـق
خــــــار بـیـنــم مـن گل و انــدوشه ها
در رهِ عشق وطــــن کــــوه ها کــنــم
بـــا سنان خـــامـــه، نــه بـا تـیـشه ها
عشق صامـد با وطن فـــرهادی است
زیـن شیرین دارد بسی وی تــوشه ها
* * *