صـامـد
۱۲ اگست ۲۰۲۴

شـمـع انـجـمـن

دامـــان جـهـــالـت بــه وطـن باز پـهـــن شد        دانش و مــعــــرفــت چــه ناشسته کـفـن شد

گلــهـــای معـارف هـمـه خشکیده و رنجـور        اربـــاب ظــلـــم و جهل بسی دشمن زن شد

چشمان دختران پر از رشک و اشک غــــم        ایــــن ظلمت و بـیــداد همی خار جــفـن شد

پــــرتـــو ز آسمان وطـن گشته نـاپــــــدیـــد        چــــون تیرگی جهل دگر عـرش وطـــن شد

همای سعادت چـــو رمــیـده ز بــــــام و در        دامــان چمـن نــیــز پر از زاغ و زغـن شد

بــلــبــل ز شوق گل همی نغمه مـــی سرود        بـیـزار و گـریـزان ازیـن تــیــره چمـــن شد

بلبل بــه حال زار چـمـــن گـریــه می کــنـد        چـــون خـــار جـانشیـــن گل و نستـــرن شد

الاغِ لــنـگ و لاش که آخــور نـدیـده بــــود        جــایـش کـــنــــار سوسن و از یــاسمــن شد

صامد بیا که همت خویش را دهیم به خـرج        کـــــز غــفـــلـت ما کشتـه شمع انـجـمـن شد

تـــا کی سکوت و زانوی غم را به بر کشیم

فــــریــاد هــا کنیم کـه ستم بـــر سر زن شد

***