عبدالرحیم مطهری ــ ارسالی: جعفر
۱۸ می ۲۰۱۸
در سوگ به خون خفتگان بیگناه فراه
بیا کـــــــــــه شهرِ فراه سخت ماتم آباد است
بیا کــــــــه سرو و صنوبر به خاک افتاد است
عروس شهر که مشاطه اش نمود خــــــــدای
هنوز منتظرِ قـــــــد تــــــــــــــازه داماد است
چه کاجها که نغلطید و لالـــــــــه ها که نمُرد
چه جوی ها که پــــــر از خون سرو آزاد است
بــــــــــــه خـــــون پاکِ شهیدانِ پاکباز قسم
چـــــراغ ظلم شما همچـــو شمع در باد است
همان قناری و آهـــــــــــوی بــــــی گناه چرا؟
اسیـــــرِ پنجۀ خـــــونین و خشمِ صیاد است
کسی نگفت بـــــه پنجابیانِ بــــــی فرهنگ*
کـــــه ایـــن تطاول فرعون و ظلم شداد است
به سوگواری ایـــــن غنچه های پـــــرپـــر باغ
نه مرغ شب ، که زمین و زمان به فـریاد است
بگــــــو بــــــه نــــــودۀ شمشاد و لالـــۀ حُمرا
کـــــه سرو ناز مــــــــرا عمر با تو همزاد است
دلا بسوز کـــــــه خورشید بی فــــــروغ شده
دگر فراه مگویش که ظلمت آبـــــــــــاد است
مخوان سرود برادر بـــــــه ناکسان که دگـــــر
بـــــ«ــرادرت ز بــ«ــــرادرکُشانِ شیــــاد است
خـــدای مـــن اگــر ایـــــــن ظلم را ببخشایی
گمان نمی کنم این داوری است؛ بیداد است
• • •
* از دید سایت "خروش رعد" هر قوم و ملیتی منجمله "پنجابی" حاکم و محکوم دارد. سیاست های خصمانه و آزمندانۀ حاکمان هر قومی به خلق آن قوم تعلق ندارد. فرهنگ هم طبقاتی است و خوب و بد دارد.