زنده یاد انیس آزاد ــ بازتایپ و ارسال: جـعـفـر
۲۱ نــــومـــــبـــــر ۲۰۲۱
راهِ جـنـگل
بهار با همه زیبائی گشاده رُخش
که از گلوی زمستان گرفت پنجۀ سبز
و دست های
سپید شفق را دزدید
و بر پیالۀ هر چشم
صد شکوفه نمود
و بر ندامت یک روز تا سحر گریست
دگر نمی میرد
پرندگان مهاجر
دگر نخواهد رفت
به سوی ملک امانت
برای خندۀ بی رنگ
با رفیق رهش
و دست کوچک هر سبزه از نوازش باد
هزار بار بمیرند و باز زنده شوند
و شاخه...
شاخه سبز است.
دگر به خواب زمستان نخواهد آمد و رفت.
و من که با همۀ این آب ها خروشانم
به سوی جنگل سبز امید می بینم
و راه جنگل سبز امید می پویم.
۲۰ اسد ۱۳۵۷ش