زنــده یـــاد انــیـس آزاد ـ ارسالی پویان
۲۸ جولای ۲۰۲۱
کـــولـی
در نــیـمـه شب که از پس این پــردۀ حــــریـــر
می دیـــــدم آن ستارۀ کــم نــــور خــــواب را
مـن با هــجای دیگر و فـــــریاد دیـــــگــــری
می خــــوانـــــــدم آن سرود رخ آفــتــاب را
آنــشـب کــه بــوی عــطــر غــــریــبــانـۀ گـیـاه
مـــــی کــرد تــازه کــوره رۀ امـــتـــــداد را
چون کولی که از همه جا دل بـــریـــــــده است
می خـــوانـــــــدم سرود خـــوش بامــــداد را
آن روز ها ستارۀ بـــخـت سیــــاه مــــــــــن
در آسمان چشم تــو هـــــرگـــــز نمی نـــمــــود
سیـــلاب سهمناک خــــــروشان لــــحــظـه هـــا
یکسر مـــرا ز سـاحـــــل آرامشم ربــــــــــود
آری کنون که در خــــــــم یک کوچـه مانــده ام
فـــــریاد بـاز گشتن مــــــن مُــــرد در گــلــو
تـــــــو از سپیده های زمان پـــرس و باز گرد
آنگـاه راه رفــتــن مــــــــن را دو بــاره گــــو
مــــن کولی شکسته دلی بی هـــــدف نـیــــم
کــــــز راه رفــــته، باز کشم پـای خــــویش را
یــا آنکــه از گـزنـــــــد ره و نیش خـــار هــا
در پیش رهـــروان شکنم عـــهــــد خــــویش را
***
زندان پلچرخی، دهم اسد ۱۳۶۱شمسی، سروده شده در ایامی قبل از اعدام