فرخى يزدى ــ ارسالی: پویان
۱۸ آگست ۲۰۱۷
آزادی
آن زمــــان کــــه بنهادم سر بــــــه پای آزادی
دست خـــود ز جان شستم از بــــــرای آزادی
تــــا مــــگــــــر بـدسـت آرم دامـن وصالش را
می دوم بــه پـای سـر در قــــــفـــــــای آزادی
بـــــا عــــوامـــــــل تکفیر صنف ارتجاعی باز
حـــمـــــلـــه مـی کنـد دائــم بـر بـنـای آزادی
در محیط توفان زای، ماهرانه در جنگ است
نـــــــاخـــدای اسـتـبـداد بــــا خـــدای آزادی
شیــــخ از آن کند اصرار بــــــــر خرابی احرار
چـــــون بـقـای خــــود بــینـد در فنای آزادی
دامــــن مـحبت را گـر کنی ز خـــــون رنگین
مـی تــــوان تـــــــــو را گفتن پیشـوای آزادی
فـرخـی ز جـان و دل مـی کند در ایـن محفل
دل نــــــثـــــار اسـتـقلال، جـان فـدای آزادی
* * *