فرخى يزدى ــ ارسالی: همايون اوريا
۳۱ دسمبر ۲۰۱۷
تـــــــوفـــــان خـــــون
گـــــر خـــــدا خـــــواهـــد بجوشد بحر بى پايان خون
مي شوند ايــــــن ناخدايان غرق در تـــــوفـــان خــون
با سرافــرازى نـــــــــهـــــم پــــا در طـــــريـــــق انقلاب
انقلابى چــــــون شوم، دست مــــن و دامــــان خـــون
خيل ديـــــوان را بــــــه ديوانخانه دعــــــــوت مي كنم
مي گــــــــــــــذارم نـــام ديـــوانخانه را ديـــــوان خون
كارگــــر را بـــــهـــــر دفـــــع كارفــرمايان چــــــو تيپ
با سر شمشير خــــــونـــــيــــن مي دهم فرمان خـــون
كلبۀ بى سقف دهـــــقـــــان را چــــو آدم در نـــظـــــر
كاخ هاى سر بــــــه كیوان را كنم ايـــــــــــوان خــــون
اى خوش آنروزي كه در خون غوطه ور گردم چـو صيد
همچو قــــــــربان بــــــه قــــــربانگه شوم قـربان خون
"فـــــــرخى" را شيرگير انقلابى خــــــوانــــــــده انــــد
زآنكه خـــــورد از شيرخوارى شير از پستان خـــــــــون
* * *