حــافــظ شیـراز ــ ارسالی پویان
۲۳ جنوری ۲۰۱۷

بـــرو ای زاهــد

بــرو ای زاهد و دعوت مکنم سوی بهشت،
کــه خدا، خود ز ازل بهر بهشتم نسرشت!

منعم از می مکن، ای صوفی صافی! چه کنم
گــر خدا طینت ما را به می صاف سرشت؟

تــــو و تسبیح و مُصلا و رهِ زهد و صلاح
مــــن و میخانه و زُنار و رهِ دِیر و کُنِشت.

صوفی آن صافِ بهشتی نبوِد، زانکه چو مـن
خــرقه در میکده ها رهنِ میِ ناب نهشـت.

راحت از عیشِ بهشت و لبِ حــورش نبـوَد
هر که او دامن معشوق خود از دست بهشت.

حافظا! لطف حــق ار با تـــو عنایت دارد
باش فارغ ز غــــمِ دوزخ و شادی بهشت!