اقـبـال لاهـوری ـ ارسالی پویان
۱۷ سپتمبر ۲۰۱۷
غــــلامــــی
از غـــلامـی دل بــمــیــرد در بــــــدن
از غـــلامــــی روح گــــردد بار تـــــــن
از غــلامی ضـعـف پــیـری در شبــاب
از غـــلامـی شـیر غـاب افکنده نـــاب
از غـــلامـــی بـــزم مـلـت فـــرد فـــرد
ایـــن و آن با ایـــن و آن انـــدر نــبــرد
آن یکی انــدر سجـود ایـن در قــیـــام
کاروبــارش چـــــــون صلوة بی امـــام
درفـــتــد هــر فـــرد با فــــردی دگـــر
هــــر زمــان هـــر فـــرد را دردی دگــر
از غــــلامــی مــــرد حـــق زنـــاربــنـد
از غــــــلامـــی گــوهــرش ناارجمنــد
شاخ او بـــی مهرگان عــریان ز بـــرگ
نـــیـست انــدر جـان او جــز بیم مرگ
کـــــور ذوق و نیش را دانسته نــــوش
مرده ئی بی مرگ و نعش خود بـدوش
آبــــــــروی زنـــــــــدگی درباخــتــــــه
چـــون خـــــران با کاه و جو درساخته
ممکـنــش بــــنــگــر محــال او نگــــر
رفــــت و بــــود مــاه و سال او نگــــــر
روز ها در ماتم یــــکــــــدیـــگـــرنــــد
در خـــــرام از ریــــگ ساعت کمترنـد
شوره بــــوم از نیش گـــــژدم خار خار
مــــور او اژدرگــــز و عـــقـــرب شکار
صــــــرصـــــــــر او آتـــش دوزخ نــژاد
زورق ابــــلــیــــس را بـــــــــاد مـــــراد
آتـــــشی انــــــــدر هــوا غلطیده ئــی
شعـلـه ئی در شـعــلـه ئی پیچیده ای
آتـــشی از دود پـــیـــچان تلخ پـــوش
آتشی تــنــدر خو و دریـــا خــــــروش
در کــــنـــارش مـار هـا انـدر ستـــیــز
مــــار هـــا با کـفـچـه های زهـــر ریــز
شعله اش گیرنده چـــون کلب عـقـور
هــــولناک و زنـــده سوز و مــرده نــور
در چــنـیــن دشت بـــلا صـــد روزگار
خـــوشتــر از محکومی یک دم شمـار
* * *
توضیح معانی برخی لغات این سروده به استناد "واژه یاب" توسط ویراستار خروش رعد:
۱ـ غاب: بیشه، جنګل، نیزار، محل اقامت شیران. "شیر غاب" به معنای فـرد شجاع نیر کاربرد دارد.
۲ـ نـاب: شتر پیر و فرتوت، شتر پیر ماده.
۳ـ زنـــاربــنـد: نامسلمان مسیحی یا برهمن، آن که زنار بندد.
۴ـ زنار: کمربند یا رشته ای که نامسلمانان به منظور خاصی به کمر بسته یا بر تن خود می آویزند.
۵ـ ګـــــز: دندان.
۶- کلب عقور: سګ هار و ګزنده.