محمد رضا کریمی ــ ارسالی: پویان
۰۲ اپریل ۲۰۱۸
ســـال غـــم
هـــــر روز روز فاجعه هــــر سال سال غــم
تــــقـــــویم ما پر است ز بــدبختی و الــــم
این جا نه کربلاست نــه سوریه نـــه یــمـن
نــــه مـرکـــز دمشق نه شهر حلب نه بــــم
هفتاد و دو، نـَـــه هفت هـــزاران گل گلاب
پـــرپـــــر شوند شام و سحر با فریب و چم
بازیچۀ گــــــروه مخنث چــــرا شدنـــــــــد
آن لاله هــــای نـــوگل ایــــــــن وادی ستم
کــردنــــد از چه حلقۀ ذلت بگوش خویش
آنان کـــــه می زدنـــد ز شور و غـــــرور دم
آن غـــیـــــرت و غـــرور کجا رفت و مردمی
کافتد بــــدست داعشیان چــــادر حـــــرم
بی ریشه های ریش بلندی که کـرده است
مانند خــــیـــک باد شکـــم های شان ورم
عـــمـــامه و عــبـــائی و تسبیح و ریشکی
دل خوش یکی بنام عـــرب وان دگر عجم
ای دلــــقـــکان زشت خــصال سیــاه روی
یک روز می شود قـــلـــــم پایتان قــلــــــم
ایــــن سرزمین رستم زال است کانــدر آن
پشت هـــزار دیــــو چو ضحاک گشته خم
پند از گذشتگان نـگـــرفتید و مــــی روید
امــــروز سوی ورطۀ نــــابـــــودی و عــــدم
از ماست آن چه بر سر ما آید ایــــــن زمان
نــه روس نـــه مغل نه عرب کرده نــه عجم
•••