مینا اسدی ــ ارسالی پ. وارسته
۰۷ نومبر ۲۰۱۷
آزادی
خشت،
دو باره به روی خشت،
بند می شود.
خورشید،
دو باره میهن مان را می یابد.
راه درازی نیست،
وقتی که سینه ها پُر از نفرت اند؛
و دست ها،
پُرتوان.
دو باره یکدیگر را می یابیم
و دستانمان اتحاد شان را.
و ما،
دو باره به آغوشِ عزیزانمان باز می گردیم.
راه نزدیک است،
دیگر به عینک نیازی نیست.
و موش ها،
آنچنان گریخته اند،
که گوئی
هرگز
نبوده اند.
٭٭٭
یک نام برای تمام خیابان ها
یک کلام برای تمام زبان ها
و یک فریاد برای تمام انسان ها:
"آزادی".