پـرویـن اعتصامی ــ ارسالی پویان
۱۸ جون ۲۰۱۷

مادر دور اندیش

با مــــرغکان خـــــــــویش، چنین گفت ماکیان       کای کودکان خـــــــــــورد، گهی کارکـــــردن است

روزی طلب کنید، کـــه هـــر مــرغ خـــــــورد را       اول وظیفه، رسم و رهی دانـــــــــه چـــیــدن است

بی رنج نوک و پا، نتوان چینه جست و خــــورد       گر آب و دانه ایست، به خونابـــه خــــــوردن است

درمانــــده نیستید، شما را به قــــــدر خـــویش       هم نــیـــــــروی نشستن و هم راه رفــــتـــن است

پنهان، ز خـــوشه ای بــربائـیـــد دانــــــــــه ای       در قــریه گفتگوست، که هنگام خـــرمـــــن است

فــــریاد شوق و بازی طفلانـــــه، هفتــه ایـست       گـــــــــــر بشنوید، وقت نصیحت شنیــــدن است

گیتی، دمی که رو بــه سیاهی نهـد، شب است      چشم، آن زمان که خسته شود، گاه خفتـــن است

بی مــــن ز لانه دور نگــــردیـــــد هـیــــــچ یک      تنها، چــــه اعتبار در ایـــن کــــوی و بـــرزن است

از چشم طائـــــــران شکاری، نهان شویــــــــــد       گــــویـــنــــد با قبیلـــــــــۀ ما، باز دشمــــن است

جــــز بانگ فــتـــنــــــه، هیچ بگوشم نمیـرسد       یا حرف سر بــــریــــدن و یا پوست کــنــدن است

نخجــیــــرگاه ها و کان ها و تــــیــــرهــــــاست       سیمرغ را، نـــــــــه بیهــــده در قاف مسکن است

با طعمه ای ز جــــوی و جــــــــری، اکتفا کنیـد       آسیب آدمی است، هــــــــر آنــــجا کـه ارزن است

هــــر جا کــه سوگ و سور بود، مـــــرغ خانگی       رانــش به سیـــخ و سینه بـه دیگ مسمــــن است

از خــــون صد هــــــــزار چــــــو ما طائر ضعیف       هــــر صبح و شام، دامـــن گـیـتی مـــلـــون است

از آب و دان خانــــــۀ بیگانگان چـــــــــه ســـود       هـــر کس کـه منزوی است ز اندیشه ایـمــن است

پـــــیـــــدا هــــــزار دام ز هــر بام کوتهی است       پــنهــــــان هــــــزار چشم به سوراخ و روزن است

زینسان کـــه حــملـــه می کند ایـن گنبد کبود      افــتــد، نــرفـتــه نیمرهی، گـــــــــر تَـهَمتَـن است

هــــر نقطه را، بـه دیــــدۀ تحقیــــق بنگــــریـد       صیاد را عــــلامت خــــونــــیــــن بــــه دامن است

از لانــــه، هیچگاه نگــــردیــــد تـــنـــــــگ دل       کاین خانه بس فـــــراخ و بسی پاک و روشن است

با مـــــــرغ خانه، مـــــرغ هــــوا را تفاوتی است       بال و پــــــر شما، نــــه بــــرای پــــریــــــدن است

ما را بــــه یک دقیــقه تــــــوانند بست و کشت      پــــرواز و سیر و جــــلـــــوه، ز مرغان گلشن است

گــــر ما بــــه دام حیلــــــۀ مــــردم فتاده ایـــم       ایام هــم، چـــو وقت رسد، مـــردم افــــکــن است

تلخست زخــم خـــوردن و دیــــن جفای سنگ       گـــر زانکه سنگ کـــودک و گر زخـم سوزن است

جائی که آب و دانــــه و گلـــزار و سـبـــــزه ایست

آنجا فریب خــــــــوردن طفـــــلان مبـرهــن است