پابلو نرودا ـ ارسالی پ. وارسته
۱۱ فبروری ۲۰۱۷
دانستن...
دانستن دردآور است
و ما آن را می دانستیم:
هر مشتری از تاریکی به بیرون خزیده ئی
درد لازم را به ما هدیه کرد،
همان شایعه
هزار بار به حقیقت مبدل شد
از میان در باز روشنائی وارد شد.
حقیقت در این مرگ، زندگی بود.
کوله بار سکوت
سنگینی سهمگینی داشت،
و برداشتنش
هنوز هم خون بها طلب می کرد،
چرا که درونش سنگ های زمان گذشته
سنگینی می کرد.
اما، روز
بعد از آن
ترس را ترک کرد:
با تیغ زرین دیوار تاریکی را دو نیم کرد
و حقیقتی براه افتاد
بسان چرخی که دور از هر مانعی
تا به افق آن سرزمین
در چرخش بود.
اکنون خوشه ها
با تجلی و توان خورشید به عـرش رسیدند:
رفیق دو باره پاسخ داد
به پرسش همرزمش.
و آن راه بی رحم به بیراهه
در زیر بار حقیقت دگر بار
ناپدید شد.