ش. آزاد ــ ارسـالی: ارمــان
۰۳ جــولای ۲۰۱۷
درفش اسارت
چراغ کلبه ها خاموش شد
شهر در تاریکی مرگبار
فروغلتید؛
باغ ها زخمی اند
و تاکستان ها مأیوس،
وقتی که
کشتزاران را شمشیر زدند
تا مردمان بومی
بیگانگان خون آشام
ببین،
بر سر دیوار قریه ها و شیردروازه و ارگ کابل
درفش اسارت در اهتزاز
است
سخت ننگین!
***
آهِ تلخ گلویم را می سوزاند؛
تا
از فریاد هایم شراره های سرکش
برخیزد.
و این شب عبوس را
به پایان رساند.
و تاریکی بی نهایت را.