ژ. ژکفر
۱۰ مارچ ۲۰۱۷
شــب زایــمــان
روز را اندوهِ غروب برده به شب
غروب یک آفتاب
اندوه تازیانه های باد
از لجنزار ستیز
امشب لبانم از خشکی می ترکد
حنجره ام در بغض فریاد ها می تپد
انگشتانم را زیر دندان می گیرم
تا صدای فریادم را کسی نشنود
امشب، شب زایمان تو است گلبدین
امشب، شب زایمان توست
سیاف، طالب، داعش
زن ستیزان تفنگ بدست
من مادرم، من همسرم،من خواهرم
من خدای این عالم و خدای این پیکرم
من را نصف خود دانسته ای
من را حقیر تراز خود شناخته ای
من خدای تو اَم
اما تو مرا نصف خود دانسته ای
کمتر از خود دانسته ای
شرمت باد
که اولین خدایت را فراموش کرده ای
من زنم
من مادرم
من خواهرم
من گهواره دارم
من مرزبان آزادگان کشورم
من کارگرم
من مادرم...