سازمان آزادیبخش مردم افغانستان (ساما)

پیام به مناسبت روز جهانی کارگر

طبقۀ کارگر جدید (یعنی پرولتاریا) در نتیجۀ انقلاب صنعتی ــ که در نیمۀ دوم قرن هجدهم در انگلستان پیدا شد ــ به وجودآمده است. تفاوت طبقۀ کارگرجدید در مقایسه با سایر زحمتکشان در این است که فاقد هرگونه مالکیت وسائل تولید بوده و صرف با فروش یگانه وسیلۀ معیشت خود یعنی نیروی کارش می تواند به تولید و بازتولید بپردازد و امرار حیات کند. طبقۀ کارگر جدید تنها طبقه ئی است که از دخالت در سرنوشت کار و زندگی اش ساقط و محروم گردیده است. در دوره های پیش از عصر سرمایه داری، کارگران به منزلۀ بردگان و مایملک اشراف و صاحبان املاک بودند. زندگی آن ها گر چه توأم بابدبختی بود، ولی از طرف ارباب قسماً تأمین می شد. اما طبقۀ کارگر جدید فاقدحداقل چنین تأمین زندگی است. شرایط زندگی اش حتی با کارگر پیشه ور قرون وسطائی نیز از بسیاری جهات متفاوت است...
تاریخ اقتصادی ــ اجتماعی کشور ما افغانستان حاکی از رشد صنایع دستی و پیشه وری به مانوفاکتور و تشکیل اصناف پیشه وری در مقطع معین تاریخ ( پیش از حملۀ چنگیز خان و تیمور) بود که نشاندهندۀ مناسبات کالائی در ساختار اقتصادی فئودالی است. «انباشت بدوی سرمایه» زمینۀ تبدیل سرمایۀ تجاری و ربائی را به سرمایۀ صنعتی فراهم نموده بود که حملات متذکرۀ فوق همه را با خاک یکسان نمود و از رشد طبیعی بازداشت. روند تولیدات پیشه وران و دهقانان به منظور مبادله در شمایل تولید کالائی اولین نطفه های سرمایه دارانه را ـ با تراکم سرمایۀ تجاری و ربائی ـ به نمایش گذاشت. گر چه در دوران رشد جوانه های سرمایه داری در کشور های ماقبل سرمایه داری، صنایع مانوفاکتوری و اشکال مختلف تولیدات خرده پیشه وری در آستانۀ تولید سرمایه داری قرار داشتند، ولی زیر تأثیر فرآیند گسترش جهانی سرمایه قرار گرفتند، لذا «در کلیه ممالک روی زمین سیستم صنایع دستی و یا صنایعی که اساس شان بر روی کار دستی بود، به کلی خراب گردید.»(ورشکسته شدن صنعت مانوفاکتوری پشمینه بافی هندوستان برجسته ترین نمونۀ آن است).
طبق قوانین درونی، سرمایه از مرز های ملی عبور می کند و جهانی شدن از الزامات ناگزیر آن است.زیرا که سرمایه به خاطر کسب حد اکثرسود در جست و جوی استثمار نیروی کار هرچه بیشتر، تدارک ارزش اضافی بزرگ تر، تهیه و تدارک مواد خام ارزان تر و بازار جهانی وسیع تر برای فروش فرآورده های تولیدی خود به گسترش سرمایه در تمام نقاط جهان نیاز دارد. این نیاز های اقتصادی سرمایۀ در حال گسترش در باختر، پای استعمار اروپائی و سیاست استعماری را به میان کشید.  با ظهور امپریالیسم، سرمایه های ملی کشور های پیشاسرمایه داری به بیراهۀ دلالی سوق داده شد. در کشور ما به واسطۀ کمپرادور بوروکرات در نقش دلال سرمایۀ مالی و سازمان های انحصاری امپریالیستی، در بخش سکتور دولتی سرمایه گذاری صورت گرفت و منجر به ایجاد کار خانه های صنعتی مدرن شد. مانند: کارخانه های جنگلک، کار خانۀ نساجی بگرامی، کارخانۀ نساجی گلبهار، کاخانۀ قند بغلان، کارخانۀ کود و برق مزار و... همزمان با ایجاد این کارخانه ها طبقۀ کارگر جدید(پرولتاریا) نیز عرض وجود کرد.
طبقۀ کارگر جوان کشور نیز مانند کارگران سائر کشور ها همزمان با تولدش به مبارزه و جنگ با سرمایۀ مالی و حامیان سرمایۀ جهانی آغاز نمود. اما پیش از این که مرحلۀ «درخود بودن»، «نه برای خودبودن» یعنی مبارزات فردی را از سر بگذراند و دورۀ خودجوش جنبش های کارگری سده های پانزدهم تا نزدهم اروپا را تجربه کند، با انحراف«تجدید نظر طلبی» و خیانت تاریخی بخش بزرگ نمایندگان سیاسی جنبش کارگری جهان و طرفداران پروپاقرص این انحراف یعنی نمایندگان سیاسی طبقۀ کمپرادور بروکرات در افغانستان (حزب دموکراتیک خلق) مواجه شد.
نمایندگان اصیل و راستین طبقۀ کارگر با انتشار« اندیشه های دموکراتیک نوین» در مقابل «تجدید نظر طلبان» به مبارزه برخاستند و طبقۀ کارگر و سائر زحمتکشان را به راه درست مبارزاتی یعنی علیه دشمنان واقعی شان ــ به رغم فقدان تجربۀ مبارزاتی ــ رهنمون شدند و حیثیت رهبری جنبش دهۀ چهل را مفتخر گردیدند.
پس از کودتای ۲۶ سرطان ۱۳۵۲ تا ۷ ثور ۱۳۵۷ جنبش کارگری افغانستان دوران فترت و پراکندگی را سپری نمود. با اشغال کشورعزیز ما توسط سوسیال فاشیسم روس و بلافاصله مشتعل شدن جنگ ملی ضد روس، شیرازۀ کارخانه های تولیدی از هم پاشید و نیروی کار قسماً به جبهات جنگ سوق شد و قسماً هم به کشور هائی دیگر آواره و در به در گردید.
پس از اشغال کشور ما توسط امپریالیسم امریکا و متحدانش، کارخانه هائی که از گزند حوادث چندین دهه جنگ جان سالم بدر برده بودند: یا به علت فقدان حمایت دولتی به رکود و ورشکستگی مواجه شدند و یا هم به اثر پذیرش و تصویب سیاست اقتصادی «بازار آزاد» لیبرالیسم نو در قانون اساسی دولت مستعمراتی، بالاجبار به بخش خصوصی فروخته شدند، اما اکثراً به دلائل نامعلومی عمداً عاطل گذاشته شدند. با گسیل سرمایه های خارجی و ایجاد نمایندگی«شرکت های چند ملیتی» و برپائی پارک هائی صنعتی کابل و هرات، امید کاذبی به وجود آمد که گویا مشکل بیکاری طبقۀ کارگر و آوارگی نیروی کار کشور قسماً برطرف خواهد شد.اما در سایۀ سیاست اقتصادی «تجارت آزاد» و«بازار آزاد» و الغای تعرفه های گمرکی، گسیل فرآورده های کشاورزی بی کیفیت و ارزان قیمت، موجب انصراف طبقۀ دهقان از کشاورزی و به تبع آن سبب بیکاری پیشه وران گردید. این امر بر تعداد ارتش ذخیرۀ کار افزود که به نوبۀ خود باعث تشدید فشار کاربر کارگران شاغل گردیده است. تشدید شرایط توانفرسای کار و وضعیت نکبت بار طبقۀ کارگر وسائر زحمتکشان کشور ما تا کنون بی سابقه بوده است.
امپریالیسم امریکا که به خاطر تطبیق برنامۀ ستراتژیک توسعۀ نفوذ استعماری منطقه ئی اش به عنوان «عملیات پیشگیرانه» وبه بهانۀ سرکوب القاعده به اشغال افغانستان در سال۲۰۰۱ مبادرت ورزید، کماکان بر ادامۀ اشغال نظامی کشور ما و تحقق ستراتیژی سیطره جویانۀ منطقه ئی اش پا می فشارد. موضع گیری سردمدار کاخ سفید (دونالد ترامپ) و اعلام گسیل نیرو های تازه نفس اشغالگر به افغانستان، استعمال «مادر بمب ها» در ولسوالی اچین ولایت ننگرهار و بی علاگی اش به شرکت در کنفرانس صلح در بارۀ افغانستان به میزبانی دولت امپریالیستی روسیه؛ بر ادامۀ اشغالگری و تشدید جنگ تجاوزکارانۀ امپریالیسم امریکا و تقابل با رقبای روسی و چینی اش در افغانستان و منطقۀ آسیای میانه دلالت دارد. بدیهی است که در صورت شدت یافتن جنگ و تخاصم امپریالیستی بر محور افغانستان، زحمتکشان کشور ما و به ویژه طبقۀ کارگر با وضعیت بازهم دشوار و ناگوار تری مواجه خواهند شد و مرگ و گرسنگی بیشتری دامنگیر شان خواهد گردید.
برای رهائی طبقۀ کارگر و سائر زحمتکشان کشور از ستم و استثمارامپریالیسم جهانی و ارتجاع بومی و نجات از جنگ های تحمیلی غیرعادلانۀ استعماری، یگانه راهی که پیش روی کارگران و سایر زحمتکشان باز می ماند، این است که طبقۀ کارگر در پرتو اندیشه های پیشرو عصر و با بهره مندی از ستاد پیشآهنگ انقلابی، در پیشاپیش سائر زحمتکشان بر ضد سلطۀ خونین امپریالیسم اشغالگر و سلطۀ طبقاتی  ارتجاع حاکم بومی متحد آن به مقابله برخیزند و نظم اجتماعی فارغ از ستم و استثمار امپریالیسم و ارتجاع را جاگزین آن سازند.

کارگران همۀ کشور های جهان متحد شوید!
میراث انقلابی روز جهانی کارگر، الهامبخش رهائی همه ستمکشان است!
مرگ بر امپریالیسم و ارتجاع!
یا مرگ یا آزادی!
سازمان آزادیبخش مردم افغانستان(ساما)
۱۱ ثور ۱۳۹۶شمسی / اول می ۲۰۱۷میلادی