گـزارشگـر خـروش رعـد
۰۷ فبروری ۲۰۱۸
پرواز سایۀ مرګ بمب افگن (۵۲ـ ب) در آسمان افغانستان
روشنفکران افغانستان با اسم هوا پیمای غول پیکر بمب افگن نوع ( B52) امریکا از زمان جنگ اشغالگرانۀ امپریالیسم امریکا در ویتنام آشنا بودند. اما پس از ۱۱ سپتامبر در اولین روز تجاوز امپریالیسم امریکا به کشور ما در هفتم اکتوبر۲۰۰۱، اشغالگران امریکائی با فروریختن بمب های سنگین و بمب های حاوی یورانیوم ضعیف شده بر مواضع طالبان و القاعده در کوه های توره بورۀ ولایت ننگر هار از این بمب افگن کار گرفتند. همزمان قوت های فراری باند وطن فروش اخوانی های جمعیتی و شورای نظاری مسعود ــ ربانی و ملیشه های مفرور دوستمی در نقش پیاده نظام قوای اشغالگر و متجاوز به وطن شان در زیر حمایت بمب های ( B52) به سوی کابل مارش نمودند. از آن هنگام یعنی بیشتر از ۱۶ سال، بی۵۲ با در اختیار داشتن آسمان کشور اسیر ما، پیوسته بر مناطق مختلف افغانستان بمب ریخته، ویران کرده، بی گناه و با گناه را کشته و با بمب های زهرآلودش آب، خاک و هوای افغانستان را سمی ساخته است.
این هواپیمای نوع بی۵۲ برای اولین بار در سال ۱۹۵۴ ساخته شده و از سال ۱۹۵۵ تا امروز به عنوان مؤثر ترین وسیلۀ کشتار آزادیخواهان و غیرنظامیان در ویتنام، کامبوج، لائوس، جنگ خلیج، افغانستان، عراق و سائر کشور ها در اختیار ارتش متجاوز، اشغالگر و آدمخوار امپریالیسم جنایت گستر امریکا بوده و جهانی را به خاک و خون و انسان های زیادی را به کام مرگ فرستاده است. به اثبات رسیده است که بمب های ریخته شده بمب افگن نوع ( B52) علاوه از مهلک بودن آن برای اهداف انسانی و سائر زنده جان ها و توان تخریبی آن بر آثار عمرانی؛ بر محیط زیست نیز صدمات جبران ناپذیری وارد کرده است. تعدادی از این بمب‌افگن ها قدرت حمل کلاهک هسته ئی را داشته و برخی مؤدل های آن قادر به حمل ۲۰ موشک نوع کروز نیز می باشد.
این نوع بمب افگن های سنگین اشغالگران امریکائی تا قبل از اپریل ۲۰۱۶ از پایگاهی در قطر پروازکرده و مناطق افغانستان را بمبارد می کردند، اما از آن تاریخ به بعد، تا اکنون این طیارات در پایگاه های اشغالگران در داخل افغانستان مستقر شده اند و هدف های انسانی غیرنظامی و نظامی را آماج بمب های زهری و پرقدرت شان قرار می دهند.
با همه تبعات ویرانگر و مهلک آن، نیرو های اشغالگر امریکائی ــ ناتوئی طی چهار روز اخیر مناطقی از بدخشان و هلمند را توسط طیارات ب 52 بمبارد ساحه ئی کرده است. در ظاهر امر نیرو های اشغاگر مریکائی بر ارادۀ قاطع شان در افغانستان برای تضعیف طالبان تاکید می ورزند و فرمانده جنایتکار ناتو جنرال امریکائی جان نیکولسون، مدعی شده که "طالبان هیچ جائی برای پنهان شدن نخواهند داشت". واقعیت بمبارد اخیر بدخشان و هلمند، از نیمرخی دیگر حقایقی غیر از آن را می رساند و آن " نابودی منابع درآمدی گروه طالبان" در خبرنامۀ ناتوی جنایتکار ذکر شده است. دعوا در هلمند و بدخشان در اصل بر سر دریافت سهم از تجارت مواد مخدر است که در آن دو ولایت به دست طالبان می رسد و امریکائی ها را خشمگین ساخته است. دو ولایت بدخشان و هلمند از مراکز عمدۀ کاشت، پروسس و ترافیک هروئین، یکی از مسیر ایران ــ ترکیه و دیگری از مسیر تاجکستان ــ روسیه، به مقصد اروپا می رود و سالانه صد ها میلیون دالر در این دو مرکز دست به دست می شود.
امریکای اشغالگر ریختن بمب های زهرآلود را به روی مواضع اجیران طالب"برای اطمینان دادن به مردم" کشور ما وانمود می کند. اگر هدف بمبارمان مراکز مزدوران طالبان ــ همان طالبانی که به اساس منافع استعماری امریکا ایجاد شد ــ ، "اطمینان دادن به مردم" کشور ما از جانب امریکا باشد، امریکا نمی گذاشت تا در مدت 16 سال اخیر پس از سرنگونی حکومت طالبان این نیروی مزدور دو باره تقویت می شد. هدف اشغالگران امریکائی ــ ناتوئی از این بمبارد ساحه ئی، در کنار تلاش برای به دست آوردن منابع عایداتی طالبان، ــ مثل ریختن مادر بمب ها ــ فرستادن پیام زورگویانۀ استعماری توسط بزرگترین ماشین جنگی دنیا به رقباء و مردم افغانستان است.
با وجود ظاهر ترسناکش، تجارب نشان داده است که در مواردی این هیولای غول پیکر بمب افگن نوع ( B52) ، در مقابل ارادۀ زرمجویانه و آزادیخواهانۀ ملتی مصمم، یکپاره، آگاه و بسیج شده ضمن برخورداری از زعامت مدبر ملی ــ مردمی؛ ناکارآمدی اش را به اثبات رسانیده است. عکس زیر بر درستی این ادعا گواهی می دهد:
در درازنای تاریخ رزم مردم این خطۀ باستانی که امروز افغانستان خوانندش، مقاطعی بوده است که مردم آن به صورت مصمم، یکپاره، و آگاه در مقابل دشمنان متجاوز بیرونی و ایادی داخلی آنان بسیج شده و با درس دادن به متجاوزان و استیلاءگران، لقب "گورستان امپراتوری ها" را از آن سرزمین اجدادی خویش کرده اند. در آن مقاطع خطیر مردم دلیر ما به ضرب شمشیر شان نشان داده اند که ارادۀ ضد استعماری ملتی متحد بر سلاح ها، توپ، تانک و بمب افگن های متجاوزان چیرگی یافته است.
جنگ طالبان با امریکا و جنگ امریکا با طالبان؛ جنگ مردم افغانستان نیست. مردم ما قربانی هر دو جانب این جنگ ارتجاعی، تجاوزکارانه و رقابتی اند. اگر مردم افغانستان با یک رهبری مسؤول ملی ــ مردمی در مقابل اشغالگران امریکا و ناتو بسیج شوند، نشان خواهند داد که بمب افگن غول پیکر ( B52) امریکائی نیز مثل (MIG) روسی در مقابل ارادۀ آزادیخواهی آنان کارآئی نخواهد داشت؛ آندم خواهیم دید که( B52) امریکائی مهیب تر از (MIG) روسی فرار کرده از آسمان افغانستان، نیست.