مـــــــلـــــــیـــــــار
۰۷ اکــتــوبــر ۲۰۱۷

هفتم اكتبر سرآغاز اشغال جنایتکارانۀ جاری ميهن ما

دولت امپریالیستی امريكا خالق حادثۀ مرگبار يازدهم ستمبر به بهانه واهى  سقوط طالبان و تعقیب اسامه بن لادن رهبر خودساختۀ القاعده،  در هفتم اكتبر سال ٢٠٠١ م به كشور ما لشكر كشيده و آن را اشغال نظامی کرد. زان پس امپریالیست های اشغالگر  و مزدوران شان طى شانزده سال تمام با بمباران هاى كور و هم هدفمند، با كشتار هاى بى رحمانه، تحمیل فقر و فلاکت و غارت، فساد لجام  گسيخته، تجاوز به مال، جان و شرف مردم، توليد و تجارت مواد مخدر، ستم بر زنان و قاطبه خلق دربند افغانستان، رشد تروريسم، جهالت و بنيادگرائى، اختلافات قومى، زبانى، مذهبی و سمتى  را به اوجش رساندند.  با فرا رسیدن هفتم اکتوبر امسال، شانزده سال تمام این اشغالگری و جنگ تجاوزکارانۀ امپریالیسم در کشور ما  ادامه داشته است. مردم و کشور ما كماكان در تنور داغ اين جنگ خانمان سوز تحميلى می سوزند، جنگی که شعله های سرکش آن در حال حاضر مهار ناشدنی به نظر می آید.
امپرياليسم   جنايت گستر با همپيمانانش  در عین افروختن آتش جهنم در ملک ما، با ادعای مسخرۀ آوردن دموكراسى قلابى خلق ستمکش ما را به تمسخر گرفته و هر روز به خاطر ادامۀ حضور تجاوزكارانه و غارتگرانه اش  و با حمايت از ستمگران نظام پوشالى برده منش و تروريستان و باند هاى آدمكش و مافيائى، با آتش بمب و راکت نظامیان اشغالگر و نظامیان ستمگر دولت مزدور، با انتحار و انفجار توسط جلادان استخدام شدۀ جهادى، طالبى و داعشى  غیرمدنی؛ خلق بي دفاع ما را   به طور عمدی و هدفمند شکنجه و سلاخى کرده و سر مى زنند و همزمان برای به انقیاد کشاندن مردم، توسط مزدوران "مدنی" شان به گوش مردم آیۀ یأس می خوانند.
موقعیت حساس جغرافیائی افغانستان در دروازه های آسیای میانه به مثابۀ دهلیز یا کوریدوری بین شمال غنی  و آبراه های بازرگانی جنوب به اضافۀ منابع سرشار باورنکردنی خود افغانستان، سران  و نظامیان دول امپرياليستىى  و سازمان های انحصاری آزمند آن کشور ها به وِیژه دولت و انحصارات امپریالیستی امریکا را بيشتر از پيش جنون وار علاقه مند لشكر كشى مجدد به افغانستان، تداوم اشغال و کشتار، و گسترش بی ثباتی به منطقه نموده است. 
  امپرياليسم جنایت گستر امریکا و شرکای جرمش  در اوج وحشت، بربريت و کشتار عمومی، هم ميهنان ما را به خاك و خون مى كشند و حكومت غلام شاهى ع و غ ،و باند هاى جلاد اخوانی جهادى، طالبى و داعشى، دزدان غارتگر  و مافیا را به  جان، مال، و ناموس مردم  افغانستان مسلط  ساخته و وطن ما را ویران و تاراج کرده اند. طى شانزده سال گذشته بيش از يكصد هزار هم وطنان بي دفاع ما را كشته و به تعداد دو صد هزار زخمى و میليون ها افغان را مجبور به ترك   خانه و كاشانه شان ساخته اند.
 به قول رسانه هاى معتبر امريكائی، دولت هژمونیست و ژاندارم امریکا در افغانستان از آغاز تجاوزش تا این اواخر يك تريليون دالر صرف اشغالگرى اش كرده كه از آن جمله به ارزش ٧٦٠٠٠٠٠٠٠٠ میليارد دالر  كه شامل " ٦٠٠٠٠٠" قبضه اسلحه و"١٦٣٠٠٠" دستگاه راديوی نظامى ،"٧٦٠٠٠ "وسایط نقلیۀ نظامى، "٣٠٠٠٠هزار دستگاه خنثى سازى مواد  انفجارى و" ١٦٠٠٠ دستگاه هاى شنوائى جاسوسى و هواپيماى بى سر نشين و... مى شود، در بخش نظامى به مصرف رسانده است.  با این حساب، در هرساعت  چهار میليون دالر  خرج جنگ در افغانستان  را اقتصاد بیمار امريكا  با تقبل کسر بودجه مى پردازد. 
هرچند امریکا از ناحیۀ تجارت مواد مخدر افغانستان سالانه چندین برابر رقم مصرف شدۀ خود در امور اشغالگری را به دست می آورد، ولی آن همه پول های دریافت شده از مدرک فعالیت مافیائی سازمان "سیا" طبق معمول به جیب مسؤولان آن سازنان، شرکت های همکار، مافیای قدرت و یا در خارج از امریکا در  پروژه های سیاسی، نظامی و جاسوسی به مصرف می رسد. امریکا در نظر دارد که با سرمایه گذاری شرکت های امریکائی در معادن فلزات کمیاب افغانستان، کشور ما این مخارج گزاف اشغالگری امریکا را با تاراج منابع طبیعی اش بپردازد( این موضوع را دونالد ترامپ در دیدار اخیرش با غنی در حاشیۀ اجلاس عمومی سازمان ملل متحد در نیویورک به سمع این بردۀ بی وجدان امپریالیسم امریکا رساند). با این همه عایدات سرشار از بابت مواد مخدر افغانستان، پول هزینۀ اشغالگری و جنگ تجاوزکارانۀ امپریالیسم امریکا عليه مردم افغانستان و مردمان منطقه را باید زحمتكشان  و مالیه دهندگان امريكا بپردازند.
در طول این شانزده سال اشغالگری، کشتار و توحش استعماری؛ امپریالیسم متجاوز حدود  بيش از يك تريليون دالر در افغانستان در بخش هاى نظامى برای کشتار، جاسوسى و جاسوس پروری خرج کرده است؛  به تعداد ٢٣٧١ تن سرباز اشغالگر و قاتل امريكائى و ١١٣٦ تن سرباز  دول هاى متجاوز عضو یا همکار سازمان جنایتکار ناتو در جنگ تجاوزکارانۀ شان در افغانستان  كشته شده و هزاران تن دیگر از سربازان اشغالگر یا معلول و یا گرفتار امراض روانی شده اند. اما با تمام این هزینه های هنگفت مالی و انسانی و آرايش مهیب نظامى  و حرکت ماشین جنگی غول پيكرش، باز هم امپریالیست های متجاوز و جنایت پیشۀ امریکا و ناتو عملاً همانند اسلاف  تجاوزکار روسی شان در تحمیل یوغ استعماری بر دوش مردم آزاده و دلیر افغان كاملاً شكست خورده اند و  نتوانسته اند مردم آزادۀ ما را در حلقۀ ننگ اسارات و بردگى  محار كنند.
در حالی که سردمداران جنايت گستر امريكا با این طومار طویل جنایت در حق مردم و کشور ما، در افغانستان كاملاً شكست خورده اند، باز هم می خواهند اين طومار طویل جنایت و شكست و سرافگندگى در جنگ تجاوزکارانۀ پرهزینه و پرتلفات را از ملت و خلق امريکا پنهان كنند. از طرفی هم تکبر استعماری این بزرگ ترین ماشین جنگی جهانی، این بزرگ ترین اقتصاد جهانی و این ژاندارم جهانی به آنان تا هنوز این اجازه را نداده است که به مانند گورباچف به شکست شان در افغانستان اعتراف کرده و آن را "زخم خونچکان" امریکا بخوانند؛ ولی چنین روزی برای چنین اعترافی دیر یا زود فراخواهد رسید. جنگ افروزان و ملیتاریست های قصر سفید و پنتاگون با مغشوش ساختن اذهان عامۀ مردم امریکا و غرب، مى خواهند چرخ ماشين جنگى شان را كه متعلق به  صاحبان کارخانه های سلاح سازى نزدیک و حامی " سردمداران كاخ سفيد " است، بچرخد  و گردش آن، گردش كار خانه های اسلحه سازى را رونق داده و سود بيشتري را عاید اين  " کمپلکس نظامی ــ صنعتی" متعلق به جناحی از بورژوازی امپریالیستی و سرمایۀ مالی آن است، می کند.
سیاست جنگ افروزی، نظامیگری و تشنج افزائی زمامداران  امپریالیست امریکا و جنرالان پنتاگون با منطق زورگویانۀ استعماری و نظامی و حرص جهانکشائی در بیرون از خاک امریکا با همه هزینه های گرانباز انسانی و مالی و تبعات ویرانساز آن، اندرون جامعۀ امریکا را در  بحران مزمن اقتصادی، ناآرامی های سیاسی، ترویج خشونت و تشنجات روزافزون اجتماعی فرو برده است. نمود و بازتاب این تشنج و بی ثباتی اجتماعی را در همين چند روز اخير در شهر توریستی، قماربازی و تفرجگاه ثروتمندان امریکائی و غیر امریکائی "لاس وگاس" امريكا دیدیم كه فردى به نام "استیون پداک"، تک تیرانداز ۶۴ ساله  یکشنبه شب با شلیک گلوله ها توسط سلاح های تعبیه شدۀ اتوماتیک به روی تماشاگران یک کنسرت موسیقی، ۵۹ تن را کشت و حدود ۵۰۰ نفر را مجروح كرد. اين گونه برخورد های ناشی از مشکلات اقتصادی و ناهنجاری های اجتماعی،  روزانه جان انسان ها را در امريكا می گیرد و به یک امر معمول مبدل شده است.
از جانبی قانون خرید، نگهداری، حمل و استعمال سلاح( ناریه و جارحه) در امریکا توسط شهروندان آن کشور، یکی از مواد منشور ده گانۀ آن کشور است. این قانون توسط ثروتمندان محافظه کار، سفید پوستان خواهان برتری نژادی، حزب جمهوریخواه  و سائر نیرو های دست راستی حمایت می شود و در عقب آن منافع مادی چندین میلیارد دالری غول های سلاح سازی امریکائی و مافیا نهفته است.
مردم متمدن افغانستان که مثل سائر مردمان آزاد و سربلند جهان، خواهان استقلال، آزادی، دموکراسی، عدالت  و ترقی اجتماعی اند، هرگز به سلطۀ خونین و اسارتبار امپریالیست های تجاوزگر و سلطه جوی امریکا و ناتو و نوکران مرتجع خانه زاد شان تن نداده و نخواهند داد. 
این مردم دلیر حاضر اند به خاطر آزادی و استقلال كشور خود جانانه همچون پدران و نیاكان خویش كه در یك صف واحد با بزرگ ترین و مكار ترین استعمار گر دوران ــ انگلیس ــ و پس از آن با ابرقدرت متجاوز و توسعه طلب روسی جنگیده اند و آن ها را از كشور خود بيرون رانده اند، این بار نیز با مبارزات متنوع و ابراز نفرت، انزجار و اعتراض گستردۀ خویش در برابر امپرياليست های متجاوز امریکا و ناتو به خاك و مهین شان ایستادگی نموده  و  مصمم اند تا با نثار جان خویش لوس همه اشغال گران و چاکران شرارت پیشه و خودفروختۀ متجاوزان را از دامان مادر میهن پاك سازند.  
سردمداران حریص و جنون زدۀ امپریالیسم امريكا از این حقیقت تاریخی غافل اند  كه نمی توانند با فشار نظامى و اشغالگرى؛ با رها ساختن گله هاى گرگان آدمخوار و غارتگر به جان مردم؛ با تحمیل بیکاری، قحطی و گرسنگی؛ با لشكر كشى متواتر به نام جنگ عيله تروريسم، ارادۀ خلق کشور ما را برای آزاد زیستن شکستانده و بدین وسیله به سلطۀ سنگین استعماری و حيات ننگين مزدوران وجدان باختۀ شان ادامه دهند!  تاریخ گذشتۀ این سرزمین و تاریخ جباری استعمار کهن در سرزمین های پهناور مستعمرات در اقصی نقاط گیتی، چنین چیزی را نشان نداده است. آری! هرگز چنين نخواهد شد! 
ما در حالی كه هفتم اكتبر ٢٠٠١م سرآغاز اشغال نظامی، تجاوز، ترور، ویرانگری، وحشت آفرینی،  آتش افروزى توسط امپریالیسم جنایت كار امریکا و شركای ناتوئی اش را كه تا امروز در وطن محبوب ما ادامه دارد، محكو م می كنیم؛ خواهان خروج  هر چه سریعتر و بدون قید و شرط کل عساكر اشغالگر و آدمکش دول مهاجم و متجاوز از سرزمین آبائی خویش می باشیم.  در صورت وجود یك سرباز خارجی متجاوز، با زور بازو  و  پیكار رزم آوران و فرزندان دلیر كشور خود برای به دست آوردن استقلال و آزادی تا پای مرگ می رزمیم. 

 این امید ما به فردای روشن و اشتیاق و آرزوی فرزندان ما این وارثان فردای این مملکت، برای آزاد زیستن، از :قول شاعری چنین بیان شده است:

 این كشور از آن ماست

این پارۀ خاك 

كه همچون رخشی... از آسیای دور تاخت 

و سر بر دریای سفید هشته 

كشور ما است. 

مچ ها در خون، لب ها پُرچین، پا ها برهنه...

و خاكی كه فرش پرنیان را می ماند... 

این دوزخ،  این بهشت 

از آن ماست.  

بسته باد دروازه های بیگانه و هرگز باز مباد! 

نابود باد بردگی انسان بر انسان!  

این پیام ماست. 

زیستن چو ن تكدرختی آزاد و تك 

و همچون جنگلی برادرانه،

این آرزوی ماست.