دکتور ژان زیگلر(Jean Ziegler)مترجم: حبیب جلیلی کهنه شهری
چاپ اول ترجمه از زبان آلمانی به فارسی ۲۰۱۶
تلخیص و ارسال: نجـیـب ثـاقـب
۱۹ فبروری ۲۰۱۷

(۷)جامعه شناسی نظم جهانی انسان ستیز

نظم جهانی انسان خوارانه

من شبی را در دهکده ئی با خانه های محقر در فلات در سواحل اقیانوس آرام در گواتمالا به خاطر می آورم: من هرگز مادران مایائی [1] لاغر و نحیف و بی دندان را با چشمان سیاه و برآمدۀ شان  فراموش نخواهم کرد. بیشتر آنان حتا سی سالشان هم نبود، اما مثل انسان های هشتاد ساله به نظر می رسیدند. بچه های شان هم که تعداد شان هم زیاد بود، تا حد یک اسکلت لاغر شده بودند. سوء تغذی مزمن و شاق مایاها در سیرا دو چوکتان(Sierra de Chocotan) باعث ویرانی های وحشتناکی شده بود. طبق آمار یونسیف، در سال ۲۰۱۳ میلادی در گواتمالا ۹۸۰۰ کودک زیر ده سال به خاطر گرسنگی و یا بیماری های ناشی از سوء تغذیه به هلاکت رسیدند.
امروز بارز ترین نشانۀ نابرابری بین انسان ها به گونه ئی کاملاً آشکارِ نظم اقتصادی آدمخوارانه بر روی سیارۀ ماست.
فروپاشی بازار های مالی در سال های ۲۰۰۷/۲۰۰۸ که مسببین اش بورس بازی های طمع کار ها بود، زندگی میلیون ها خانواده را در سرتاسر جهان ویران کرده است. در حالی که مقدار دارائی افراد ثروتمند به ۱،۷ برابر قبل از بحران افزایش یافت. بر اساس شاخص های رشد جهانی سال ۲۰۱۳ میلادی بانک جهانی، ۱۶ درصد جمعیت جهان بیشتر از ۸۳ درصد ثروت کرۀ زمین را در اختیار داشتند.
سهم ۴۲ فقیر ترین کشور جهان در تجارت جهانی در سال ۱۹۷۰ میلادی ۱،۷ در صد بود. این رقم در سال ۲۰۱۴ به ۰،۴ در صد تقلیل یافت.
اربابان فئودال ــ کاپیتالست(kapitalistche Feudalherrschaften) رشد کرده و نشو و نما می کنند. سود حاصل از سرمایۀ خصوصی بزرگ ترین ۵۰۰ "کانسرن"[2] چند ملیتی جهان در ۲۰۰۱ به طور متوسط ۱۵ درصد در ایالات متحدۀ امریکا و ۱۲ در صد در فرانسه بود.
امکانات مالی این جوامع به مراتب بیشتر از نیاز های سرمایه گذاری های شان است. حالا این"فئودال اربابان" جدید در این شرایط  چه کار می کنند؟ آن ها در ابعاد بزرگ سهام خود را در بازار بورس می خرند،  سود سهام هنگفتی به سهامداران شان پرداخت کرده و به مدیران شان پاداش های نجومی می پردازند.
امروز ۳۷۴ بزرگ ترین کنسرن های چند ملیتی در بورس” اس اند پی” رویهم رفته صاحب ۶۵۵ میلیارد دالر ذخیرۀ مالی هستند. این رقم از سال ۱۹۹۹ به این طرف دو برابر شده است. مایکروسافت در نقش بزرگترین شرکت دنیا، ۶۰ میلیارد دالر پول نقد در  حساب های بانکی خود دارد.
در "کنفرانس تجارت و توسعه سازمان ملل"(سازمان تعرفه و تجارت جهانی یاGATT) و بعد ها "سازمان تجارت جهانی" (WTO) بنیان گذاری شد. در درجۀ اول کشور های به اصطلاح در حال توسعه گرد هم آمدند. جمع بدهی یا قرض این کشور ها در سال تأسیس این سازمان ۵۴ میلیارد دالر بود، امروز این رقم به ۲۰۰۰ میلیارد دالر افزایش یافته است.
بانک جهانی تعداد انسان هائی را که در فقر"فقر مفرط" به سر می برند، یعنی روزانه کمتر از ۱،۲۵ دالر در اختیار دارند، یک میلیارد تخمین می زند. بانک امریکائی مریل لینچ (Merrill Lynch, Cap Gemini) همراه با شرکت مشاوره یئی کاپ جمینی (Cap Gemini) سالانه فهرست "ثروتمندان" را، یعنی آن هائی که صاحب دارائی بیش از ۱۰ میلیار دالر هستند، بیرون می دهند. نگاهی به این فهرست نشان می دهد که ثروتمندان قبل از همه در امریکای شمالی و اروپا زندگی می کنند و تعداد آن ها در چین، کوریای جنوبی، جاپان، اندونیزیا، هنوستان، روسیه و برازیل و همین طور هم در کشور های نفت خیز حوزه خلیج فارس به سرعت رو به افزایش است.
و افریقا؟ هم چنان که معلوم است، انباشت سرمایۀ درونی در اغلب کشور های قارۀ افریقا ضعیف است. عملاً مالیات واریز نمی شود و سرمایه گذاری های دولتی کافی نیست، اما تعداد میلیونر های دالری هم، که از ۵۴ کشور افریقائی می آیند، با شتاب افزایش می یابند. در حال حاضر تعداد شان به ۱۰۰ هزار نفر می رسد. در سال ۲۰۱۳ میلادی ثروتمند ترین افریقائی ها در جمع، تقریباً صاحب ۹۵۰ میلیارد دالر بودند.
در حالی که در داخل کشور ها نابرابری درآمد در سی سال گذشته، غالباً به طور وحشتناک فزونی یافته است. این تشخیص برای اروپا به همان گونه صادق است که برای امریکای شمالی و جنوبی، آسیا و افریقا صادق است. این را من با دو مثال از تاریخ معاصر امریکای لاتین نشان می دهم:
نیکارا گوا هر سال قیمت یک "سبد کالا با مهمترین لوازم خانگی" را برای یک خانواده شش نفری در یک ماه برای گذراندن زندگی تعیین می کند. این سبد کالا معادل ۶۶۵۰ کوردوبا  در ماه بود که معادل ۲۵۰ دالر می شود، در حالی که مزد قانونی یک کارگر فقط ۲۰۰۰ کوردوبا، یعنی چیزی معادل ۸۰ دلار بود.
همزمان در بسیاری از کشور ها، تمرکز و انحصار زمین های کشاورزی در دست کنسرن های مالی آن کشور و یا کنسرن های بین المللی تشدید می شود، مثلاً: در گواتمالا در۲۰۱۳میلادی ۱،۸۶ درصد جمعیت صاحب ۵۷ درصد زمین کشاورزی بودند. در این کشور ۴۷ شرکت کشاورزی کلان، و هر کدام صاحب ۳۷۰۰ هکتار و یا بیشتر وجود دارد. و این در حالی است که ۹۰ درصد کشاورزان، تنها باید به یک هکتار و یا کمتر از یک هکتار بسنده کنند.
امروز، در آغاز قرن بیست و یکم، قتل عام ناشی از سوء تغذی و گرسنگی میلیون ها انسان بیان ننگ آور مبارزۀ ثروتمندان علیه فقیران است. واقعیتی شرم آور و محمل، که با هیچ چیزی قابل توجیه نیست و با هیچ سیاستی نمی توان به آن مشروعیت بخشید. این یک جنایت علیه بشریت است که ادامه می یابد.
امروز هر پنج ثانیه یک کودک زیر ده سال به بیماری های ناشی از گرسنگی و یا سوء تغذی می میرند. تعداد انسان هائی که در ۲۰۱۴میلادی به خاطر گرسنگی مرده اند، بیشتر از کشته شدگانی است که در تمام جنگ ها در این سال به وقوع پیوسته است.[3]
گرسنگی یعنی درد و تضعیف سهمگین توانائی های ذهنی و توانائی مهارت های حرکتی، بیرون گذاشته شدن از زندگی فعال، رانده شدن به حاشیۀ جامعه، از دست دادن استقلال مادی، ترس از فردا، سرانجام آن، نبرد وحشتناک با مرگ است.
هر سال در سرتاسر جهان ۷۵ میلیون انسان، یعنی یک درصد کل جمعیت دنیا، به علل مختلف می میرند که اضافه از ۱۴ میلیون آن به خاطر گرسنگی و یا در رابطه با عواقب مستقیم گرسنگی جان می دهند. بدین ترتیب گرسنگی علت عمدۀ مرگ به روی سیارۀ ماست. و گرسنگی ساخته و پرداختۀ انسان و طبقات حاکم جامعه است.
گزارش سالانه امنیت تغذیه سازمان خوار و بار و کشاورزی ملل متحد نشان می دهد که کشاورزی در سطح جهان با نیروی تولیدی که امروز به آن رسیده است، می تواند به طور معمول - روی حساب مصرف ۲۲۰۰ کالری برای یک فرد بزرگسال- ۱۲ میلیارد انسان، یعنی تقریباً دو برابر جمعیت فعلی کره زمین را تغذیه کند. امروز قتل عام میلیون ها انسان به واسطۀ گرسنگی، دیگر نه در رابطه به قلت و کمی تولید مواد غذائی در جهان است، بلکه در رابطه با عدم دستیابی و دسترسی به مواد غذائی است. کسی که به اندازۀ کافی پول دارد، می تواند بخورد و زنده بماند. کسی که پول ندارد، از سوء تغذیه، بیماری هائی که عواقب سوء تغذیه هستند، و گرسنگی عذاب می کشند. کودکی که امروز از گرسنگی می میرد، در حقیقت به قتل رسیده است.
کشور های صنعتی قدرتمند شروع به سوزاندن صد ها میلیون تن ذرت و گندم کرده اند، تا زیست سوخت( سوخت الکهولی و دیزلی ) تولید کنند. بعد از سقوط بازار سهام در سال های ۲۰۰۷/۲۰۰۸ میلادی، سوداگران بزرگ، صندوق های پوششی، بانک های سرمایه گذاری بین المللی و غیره- به سهام کالا ها، که در آن ها مواد خام کشاورزی خرید و فروش می شود، روی آوردند. آن ها در آن جا با بالا بردن وحشتناک قیمت مواد غذائی اولیه، سودهای نجومی به جیب زدند. به همین خاطر زمین زراعتی به ویژه در آفریقا، جنوب آسیا و امریکای مرکزی، به "کالای پر طرفدار سفته  بازی" تبدیل شده است. در سال ۲۰۱۳میلادی الیگارشی های مالی چند ملیتی، ۲۲۱ میلیون هکتار زمین زراعتی را در کشور های نیم کرۀ جنوبی خریدند. و عواقب آن؟
سرمایه گذاران خارجی زمین هائی را با اجاره زمان نامحدود "خرید" به قیمت بی نهایت ارزان و یا رشوه مالک شده اند. آن ها کارگاران روزمزدی، با دستمزد خیلی پائین از سرتاسر دنیا وارد کرده اند، که خود بحران و تشنج و تخاصم بین گارگران تازه آورد  و دهقانان محلی که خانواده های شان را از محل زندگی شان بیرون  به محلات زاغه نشین شهر های کلان رانده اند، آنجائی که بیکاری گسترده، فحشاء کودکان و بی سرنوشتی تا دم مرگ حکم فرماست.

پاورقی ها:
۱.  مایا نام گروهی از اقوام سرخ پوست در جنوب مکسیکو و شمال امریکای مرکزی و نام تمدنی قدیمی در همین   منطقه است(م).
۲. کانسرن (concern) : عبارت است از سازمان ملی یا فراملی انحصاری سرمایه داری که از اتحاد چندین شرکت یا کارپوریشن انحصاری تشکیل می شود. مثل کانسرن تویوتا، گوگل وغیره.(ویراستار)
3. گزارش سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد در مورد امنیت تغذیه در جهان، روم، ایتالیا ۲۰۱۳ میلادی.