فدائى هروی ــ ارسالى: پويان
۰۹ مارچ ۲۰۱۸
زن افـغـان
ای ســرو بـــــرازنـــــدۀ بــــاغ وطـــــن ای زن
ای شمع فــــــروزنـــدۀ هـــر انجمـن! ای زن!
ای طــــائــــــر افتاده بــــــدام محـن! ای زن!
بگشای پــــر و بــــال و قفس بــرشکن ای ز!
هــــر غنچۀ بشگفته بطــرف چمن از تو ست
هـــر لاله که روئیده بدشت و دمن از تو ست
آزادگی مــــــرد ز بـــــنـــــد رسن از تـــوست
ای مادر گلگــــــون کفنــان وطـــــن! ای زن!
از گلشن دامان تو بشگفته بــــه صد رنــــگ
گل های کمال و هنر و دانش و فـــــرهــنــگ
امـــــروز ز بهر تــو چـــرا عرصه بــــــود تنگ
در پنجۀ بــــــیــــداد گر و اهــــــرمن؟ ای زن
چــــون مـــرغک بی بال و پر ای بانوی افغان
افـــــتــــاده بـــه دام خطر ای بانــــوی افغان
آواره بــــــــه کـــــوه و کمر ای بانــــوی افغان
مستغرق گـــــرداب بــلا و فــــتـــــــن ای زن
امـــــــروزه از عاطفه محـــــــــروم تــوئی تــو
در ورطۀ هـــــر فاجعه مظلوم تــــــوئـــی تـــو
در بـــــنــــــد ستم بندی محکوم تـوئی تــــو
از ضربــــت چـــوب و لگــــد آزرده تن ای زن
با آن کــــه تـــو خـــود مظهر مـــردان دلیری
پنهان بـــــه پس ابـــــــر چو خورشید منیری
تــــا چند بـــــه سرپنجۀ بــــیــــــداد اسیری
بــــا غصه و انـــــدوه شدی مـقــتـــرن ای زن
اطفال تـــو را جامــــه و پیرایه بــه تن نیست
بیمار تـو را چاره بــه جــــز گور و کفن نیست
از بهر تــو جــــز لخت جگر قوت بدن نیست
ای گــــرسنه مظطر و عـــریان بــــدن ای زن
غمخوار ملل بسکه شده کـــــور و کـــر امروز
افسانه شده نـــــام حــقـــــوق بشر امــــــروز
جــــز نام از او نیست بگیتی خــــبــــر امروز
گر هست خبر نیست بجز مکر و فــن ای زن
بــــر مـــــرد و زن ملت ما آنچـــه جفا رفــــت
از روس نـــــرفت آنچــــــه از همسایۀ ما رفت
زان کــــوردلان عاطفــه و رسم وفـــــــا رفــت
دیگــــر تو مـــــزن چاک به تن پیرهن ای زن
وحشی صفتان حمله بر ایــــــن خانه نمودند
از خانـــــه ما آنچه که دیــــدنـــد ربودنـــــــد
بـــــر لانــــــۀ مـــــرغان چمن زار غنودنـــــد
صد قافــــلــــۀ کرگس و زاغ و زغــــــن ای زن
بستند در دانش و فــــرهنگ بــــــــرویــــــت
آوازه نمودند بــــــه هـــــــر بـــرزن و کــــویت
کـــــردنــــد رهـــــــا تیر جفا بسکه به سویت
گفتند تو و گوشۀ بیت الـــحــــــــــزن ای زن
برخیز و ز فـــــریـــــــــاد جهان را تو خبر کن
وز نعرۀ مــــردانــــــه تـــــو گوش همه کر کن
کاخ ستم از آه و فغان زیـــــر و زبــــــر کـــــن
ایــــــن است پــیــام من و ختم سخن ای زن
* * *