پــردل روسـتـائـی
۰۹ مارچ ۲۰۱۹
هشتم مارچ روز همبستگی مبارزاتی زنان سراسر جهان گرامی باد!
"اسارت زن معلول جامعۀ طبقاتی است و آزادی او تنها با محو جامعۀ طبقاتی امکان پذیر است. اما محو جامعۀ طبقاتی از طریق برانداختن مالکیت خصوصی بر وسائل تولید امکان پذیر است."
8 مارچ روز همبستگی زنان سراسر جهان پیکار رهائی از قیود نظام حاکم قرون وسطائی و مبارزه برای داشتن تساوی حقوق با مردان را در احتواء دارد؛ که جریان مبارزات و اعتراضات تاریخی شان در راه رسیدن به خواست های انسانی، با سرکوب، شکنجه و وحشت مرتجعین مذهبی و صاحبان دستگاه های تولیدی رو به رو گشته است. هر سرکوب باعث خیزش های منسجم، وسیع و دامنه داری در بسی از کشور ها گردید، چنانچه در امریکا، در نیویورک، توسط حزب سوسیالیست، هشتم مارچ را روز زن کارگر، در سال های ۱۹۰۸-۱۹۰۹، و به همین ترتیب در سال ۱۹۱۰ درکپنهاگ (دنمارک)، و در سال ۱۹۱۱ در آلمان (بوسیلهء کلارازتگین زن سوسیالیست) اعلام گردید. همچنان این روز به عنوان روز همبستگی زنان در کنگرهء احزاب سوسیال ـ دیموکرات ممالک اروپائی پیشنهاد و تصویب گردید؛ که در یک راهپیمائی گسترده خواهان حق کار، آموزش و حرفه، رأی و آزادی زنان شدند. در سال ۱۹۱۳ و ۱۹۱۴ با پیکار گروه کوچکی به رهبری ساموئیلوواو با نام مستعار(ناتاشا) و همراهانش چون روز میروویج، دراپکینا، نیکولایوا و منژینسکایا، الیزاروا... که زن های کارگر سوسیالیست روسیه بودند، آن روند مبارزۀ ۱۹۱۷ علی رغم سرکوب و افت و خیز های دورۀ مبارزاتی، هنوز هم دوام دارد.
فداکاری و ایمان شکست ناپذیر باعث موفقیت در تجلیل از روز جهانی زن، اتحاد و همبستگی زنان در سراسر جهان و سمتدهی راه رهائی زنان از فقرو بی عدالتی اجتماعی در سازماندهی اعتصابات و تظاهرات و رشد آگاهی طبقاتی زنان شد؛ که در پیروزی انقلاب کارگری اکتوبر، همان لانۀ کوچک، مایۀ بزرگ و فراگیر در آگاهی و مبارزات پیگیر عملی گردیده و باعث تغییرات بنیادی اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی همراه با خواست به حق زنان در رفع کلی تبعیض علیه زنان شد. ورود زنان در پروسۀ تولید صنعتی، شرایط کاری و پیوند کاری با کارگران مرد، که دارای منافع مشترک بودند، وجود یک طبقه و آگاهی طبقاتی و خیزش های خودجوش کتله های وسیعی زن در روزجهانی زن، امکان تغییرات شگرفی بنیادی را نوید داد. زنان کارگر دانستند که یک پارچگی شان در جنبش طبقۀ کارگر، که راه رهائی زنان کارگراست؛ و به نحوی در پیروزی انقلاب کبیر اکتوبر شوروی سهیم شده و باعث پخش تأثیرات آن در زندگی زنان سراسر جهان شدند.
متعاقب تحریف رویزیونیستی افکار سازندۀ انقلاب پرولتری و خیانت به سوسیالیسم به وسیلۀ ریویزیونیست ها در شوروی؛ در نتیجۀ پیشرفت و تکامل ابزار تولیدی سرمایه داران در روسیه و دیگر کشور ها، انباشت سرمایه و ارزش اضافی همراه با ستم بیرحمانۀ کارفرمایان شرکت های تولیدی دول سرمایه داری غربی بر زنان و مردان کارگر، کارگران نساجی شهر نیورک امریکا در ۸ مارچ به نسبت بد بودن شرایط کار، پایین بودن دستمزد، زیاد بودن اوقات کار روزانه، دست به تظاهرات زدند که منجربه درگیری با پولیس شد؛ که باز هم زنان کارگر را که همه فعالان سیاسی کارگری بودند کشته، زخمی و سرکوب نموده و یا هم راهی زندان ساختند.
در پیآمد اعتراضات جنبش زنان کارگر در طی سالیان متمادی، بالاخره سازمان ملل متحد در سال ۱۹۵۷ و یونسکو در سال ۱۹۵۷ هشتم مارچ را به عنوان روز جهانی زن به رسمیت شناختند؛ که همه ساله زنان و مردان، کم و بیش در سراسر جهان، از آن روز به طور نمادیی تجلیل به عمل آورده و می آورند. با آنهم به دلیل بر جا ماندن هرم فشار مظالم اجتماعی صاحبان دستگاه های صنعتی ــ مالی، مذهب و دستگاه های مذهبی مناسبات جامعۀ مردسالار، و...، ستم بر زنان در سراسر جهان کاهش نیافته، بلکه به عکس شدت یافته است.
همچنان در کشور عقب نگه داشتۀ ما قرن هاست که زنان رنجیده در دامان نظام های طبقاتی در چنگال خونین و بی رحم ارتجاع مذهبی در سنن خرافی و سیطرۀ مفلوک اشرافیت فئودالی گیر مانده اند. افزون بر این، به دلیل جا افتادگی در مناسبات منحط فئودالی زیر شلاق بی رحم و درد اندود دژخیمان اشغالگر امریکائی و ناتوئی، ستم، استثمار، اسارت، تحقیر، تجاوز جنسی، و... در این آغاز قرن بیست و یکم، ظالمانه دامنگیر مردان و زنان این خطه گردیده است؛ که روز تا روز ابعاد وسیع تر و حشتناک تری می یابد. ارتجاع دهن دریدۀ اخوانی(بنیادگرایان دینی ـ مذهبی در مجموع و اعم از شیعه وسنی) در آستان بوسی استعمار و نشخوار کردن افکار منسوخ ارتجاعی برخاسته از گور عقب گرائی و بارآورندۀ فتوا ها و تکفیر ها زیر عباء و قبای تاریخزده و رسوا، در تبانی با امپریالیسم جهانی به سرکردگی امریکای اشغالگر و آدمکش، مصروف تداوم به ارتکاب جنایات ضد بشری اند. جنایت پیشگان نه تنها در روستا ها، بلکه در شهر ها هم دست به جنایات تکاندهنده ای می زنند: از تجاوز جنسی بر زنان و کودکان در منازل، دوائر و مساجد، ازدواج اجباری، خرید و فروش زنان و دختران، و سنگسار ها، و...تا به ویرانی زیرساخت های اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی دست می زنند. این جنایت کاران و زن ستیزان کشور ویرانه این مأوای مردم عذابدیده و بی پناه ما را به لانۀ وطنفروشان، جواسیس حرفه ئی، شبکه های استخباراتی، رهزنان و تبهکاران قرن بیست و یکم مبدل ساخته اند. این گماشتگان خودفروخته و وابسته به استعمار بایست هر چه زود تر به زباله دان تاریخ پرتاب شوند.
زنان ستمکش میهن! هموطنان دردمند!
تا زمانی که امپریالیسم، ارتجاع و سیطرۀ این دو نیروی اهریمنی در کشور ما حاکم باشد، تصور و تجسم آزادی و حقوق دیموکراتیک برای زنان و مردان رنجکشیده این سرزمین به زنجیر بسته ممکن نخواهد بود، چه رسد به تحقق آن. زن و مرد از ابتدائی ترین حقوق انسانی خود باز هم محروم نگه داشته خواهند شد. بنأ زمان از همۀ ما می طلبد که با احساس عالی ملی و درک وجیبل میهنی ، با آگاهی انقلابی و بینش مترقی، با اتحاد و وحدت... با برپائی یک پیکار خونین، زنجیر های اسارت و ستمکشی استعمار ــ ارتجاع را گسسته و به سوی جامۀ عاری از هر نوع قیودی تساوی واقعی حقوق مرد و زن را بناء نموده، دموکراسی واقعی را بنیان گذاریم و برای ابد شجرۀ خبیثۀ استعمار نو را همانند استعمار کهن، همراه با اشکال مختلف ارتجاع مزدور ـ بنیاد گرا و مدنی ـ خادم آن، از پا درآوریم.
نیرومند باد پیکار رهائی زنان در سراسر جهان!
آگاهی و انسجام مبارزاتی زنان ستمکش کشور ما یک نیاز است!
مرگ بر امپریالیسم امریکا و متحدانش!
نابود باد همه دهاره های زن ستیز اخوانی و غیراخوانی!
زنده باد آزادی!